علی پورحسینی، در گفت‌و‌گو با خبرنگار شهرآرا نیوز، به نقد وضعیت جشنواره‌های فیلم، کیفیت فیلمنامه‌ها و نحوه پرداخت به شخصیت‌های تاریخی و مذهبی در سینمای ایران پرداخت.
وی با اشاره به جشنواره‌های اخیر در مشهد و خراسان، مشکلات ساختاری سینمای ایران را تشریح کرد.
پورحسینی با بیان اینکه برگزاری سالانه جشنواره‌ها بدون اصلاحات اساسی، موجب تضعیف کیفیت آنها شده است، گفت:هر سال جشنواره‌ها تکرار می‌شوند، اما بهبودی در کیفیتشان دیده نمی‌شود. حتی جشنواره امسال نسبت به سال‌های گذشته ضعیفتر بود. مشکل اصلی به فیلمنامه‌ها برمی گردد؛ بسیاری از فیلم‌ها با هزینه‌های کلان ساخته می‌شوند، اما داستان محکمی ندارند.
این پژوهشگر با اشاره به فیلم «تاکسیدرمی» به کارگردانی هادی کاظمی و حضور افرادی مانند معجونی، نقاط قوت و ضعف این اثر را چنین برشمرد: صحنه‌های فانتزی و جلوه‌های ویژه این فیلم قابل تحسین است، اما داستان در نیمه دوم فیلم به زور با شوخی‌های تکراری پیش می‌رود. قوانین ژانر کمدی-فانتزی زیر پا گذاشته شده و پایان بندی قانع کنند‌ه‌ای وجود ندارد.
پورحسینی مشکل اصلی سینمای ایران را فیلمنامه‌های بی کیفیت و رابطه بازی برای انتخاب نویسندگان دانست و گفت: متأسفانه بسیاری از فیلمنامه نویسان بر اساس رابطه انتخاب می‌شوند، نه شایستگی. حتی گاهی کارگردانان یا تهیه کنندگان بخش‌هایی از فیلمنامه را بدون نظر نویسنده اصلی تغییر می‌دهند و اثر نهایی را نابود می‌کنند.
وی افزود: اگر مسابقات فیلمنامه نویسی با ضابطه و بی طرفانه برگزار شود، می‌توان به بهبود وضعیت‌امیدوار بود.
این نویسنده با انتقاد از نحوه نمایش شخصیت‌های تاریخی و شهدا در سینما گفت: فیلم‌هایی مانند «صیاد شیرازی» یا آثار مربوط به شهید چمران، نتوانسته‌اند عمق شخصیت این افراد را نشان دهند. گاهی حتی به جای آبروسازی، آبروریزی می‌شود! چرا زندگی واقعی این شخصیت‌ها با تمام پیچیدگی‌هایشان روایت نمی‌شود؟
وی در پایان تأکید کرد: سینمای ایران نیازمند فیلمنامه‌نویسان حرفه‌ای، برگزاری جشنواره‌های هدفمند و پرداخت عمیق به سوژه هاست. تا زمانی که رابطه بر ضابطه چربش دارد، نمی‌توان انتظار معجزه داشت.