زیر آب
محصول: ۲۰۲۰
کشور سازنده: آمریکا
کارگردان: ویلیام ایوبنک
بازیگران: کریستن استیوارت، ونسان کسل، تی. جی میلر، جسیکا هنویک
خلاصه داستان: نسل بشر که مدام در زمین و فضا دنبال منابع انرژی می‌گردد، این‌بار دریل‌های غول‌آسایش را به جان دریا انداخته و ۷مایل در بستر آن پیش رفته است. اینجا فشار آب ۱۰تن بر مترمربع است. نورا یکی از محققانی است که در این مرکز کار می‌کند. او در پایین‌ترین طبقه این تأسیسات عظیم، مهندس مکانیک گروه است. یک شب که همه مشغول استراحت هستند، نورا متوجه نشتی در دل تأسیسات می‌شود. این نشتی به‌سرعت به یک فاجعه تبدیل می‌شود و کل ایستگاه را نابود می‌کند
مثلا نمی‌فهمیم شخصیتی مثل پال چگونه می‌تواند در آن وضعیت، بنای شوخی و خنده بگذارد. ازخودگذشتگی رودریگو را که کلاه مشکل‌دار را برای خودش برمی‌دارد، نمی‌فهمیم. حتی انگیزه‌های نورا چندان قابل درک نیست و داستان عشقی که در انتهای فیلم برای امیلی تعریف می‌کند خیلی سرهم‌بندی‌شده است. در این میان البته اصرار کاپیتان لوسین برای پیگیری سیگنالی که از سوی یکی از کپسول‌های نجات مخابره شده است، آن هم در میانه کم‌اکسیژنی و اینکه معلوم نیست پایگاه چه زمانی منفجر شود، در پایان فیلم مشخص می‌شود، اما در لحظه وقوع بسیار غیرعقلانی به نظر می‌رسد و مخاطب را اذیت می‌کند. درمجموع «زیر آب» با فضاسازی و ضرباهنگ خوبی که ویلیام ایوبنک برای آن در نظر گرفته، در راضی کردن مخاطب عام سینما کاملا موفق است؛ بنابراین اگر آن‌قدر فیلم‌بین نیستید که پیدا کردن مشابهت‌های «زیر آب» با آثار موفق گذشته آزارتان دهد، از تماشای آن لذت خواهید برد، به‌خصوص که ۲ نقطه قوت اصلی دارد:
کریستن استیوارت را همه با مجموعه فیلم‌های آبکی و نوجوانانه «گرگ‌ومیش» (Twilight) می‌شناسند، اما گرگ‌ومیش ملاک مناسبی برای سنجش عیار بازیگری او نیست. کریستن استیوارت از آن بازیگرانی است که از کودکی وارد عالم بازیگری شده‌اند. به قول معروف، با وجود سن کم، حسابی خاک صحنه خورده است. او سال ۲۰۰۲ و درحالی‌که فقط ۱۲ سال داشت، در کنار جودی فاستر در فیلم «اتاق امن» دیوید فینچر بازی درخشانی داشت. بازی در مجموعه فیلم‌های «گرگ‌ومیش» به او نوعی استقلال مالی داد تا بتواند در نقش‌هایی که علاقه بیشتری به آن‌ها دارد و جزو سینمای مستقل و کم‌بودجه محسوب می‌شوند، بازی کند؛ فیلم‌هایی مثل «کافه سوسایتی» وودی آلن، «ابر‌های سیلس ماریا» (Clouds Of Sils Maria) و «خریدار شخصی» (Personal Shopper) به کارگردانی اولیویه آسایاس، «زنان مشخص» (Certain Women) ساخته کلی رایکارد (که امسال هم فیلم «نخستین گاو» به کارگردانی او در صدر فهرست بهترین فیلم‌های ۲۰۲۰ قرار دارد) و «هنوز آلیس» (Still Alice) ساخته اسکاری ریچارد گلاتزر؛ بنابراین مشخص است که کریستن استیوارت را باید بازیگری جدی به حساب بیاوریم، نه بازیگری که صرفا برای پول یا شهرت پا به این عرصه گذاشته باشد. او در «زیر آب» هم موفق شده است تنش بالای شخصیت را از ابتدا تا انتها به شکلی باورپذیر در بازی خود منعکس کند. ونسان کسل و جسیکا هنویک هم بازی قابل قبولی دارند. این وسط فقط بازی و شخصیت تی. جی میلر در نقش پال کمی لنگ می‌زند و با بقیه فیلم هم‌ساز نیست. درمجموع بار اصلی بازیگری بر دوش کریستن استیوارت است و او به‌خوبی از پس این کار برآمده است.
آخرین فیلمی که به نظر می‌رسد «زیر آب» از آن تأثیر پذیرفته باشد، «نژاد» است. گروهی عازم غارنوردی می‌شوند. دهانه غار ریزش می‌کند و آن‌ها مجبورند مسیر خود را تا دهانه دیگر غار ادامه دهند، اما در این مسیر تازه متوجه می‌شوند نژادی ناشناخته در قلب تاریکی غار زندگی می‌کنند. آن‌ها در تاریکی با این موجودات سفید و کور می‌جنگند تا اینکه...
برای کسانی که این فیلم‌ها را دیده باشند، «زیر آب» چیز جدیدی برای ارائه ندارد. درواقع رد تقلیدش آن‌قدر پررنگ است که کاملا اذیت‌کننده می‌شود، به‌خصوص که «زیر آب» جهان‌بینی درستی ندارد، موضوعی که در این فیلم‌ها وجود داشت. در ادامه به مقایسه جهان‌بینی این فیلم‌ها می‌پردازیم.