در «۳۶۰ درجه» این بار از پشت لنز به دنیا نگاه کردیم؛ جایی که هر فریم، یک روایت دارد و هر شاتر، ردّی از لحظه‌ای است که دیگر هیچ‌وقت تکرار نمی‌شود. در قسمت دوم، علی حسینیان برای ما از عکسی گفت که خودش هم نمی‌دانست ثبت شده است یا نه. فقط فرصت کرد دکمه شاتر را بزند؛ بدون نورسنجی، بدون برنامه‌ریزی. بعدتر، وقتی تصویر را دید، باورش نمی‌شد: کبوتر سفیدی که روی سر یک زائر نشسته، دست‌هایی در اطراف، و نوری که انگار خودش راهش را پیدا کرده بود. برای بعضی‌ها یک عکس فقط یک تصویر ثبت‌شده است، اما برای بعضی دیگر، یک جور رسیدن به معناست؛ همای سعادت، نذر، برکت… فقط اگر چشم ببیند. با ما همراه باشید، چون این مسیر قرار است از نگاه هر هنرمند، یک تکه از زندگی را نشونمان بدهد.