در تمام دنیا متداول است که سلبریتی‌های ورزش، موسیقی و... به عنوان بازیگر میهمان در سریال‌ها حضور پیدا کنند، به‌خصوص در سریال‌های طنز. این حضور معمولا در نقش خود آن سلبریتی است و گاهی در نقش دوست یا همسایه یکی از شخصیت‌های اصلی.
یوسف انصاری | شهرآرانیوز؛ در ایران سریال «زیر آسمان شهر» پیشرو این اتفاق بود. علیرضا نیکبخت‌واحدی، علی انصاریان، فرهاد و فرزاد مجیدی و... جزو فوتبالیست‌هایی بودند که مقابل دوربین زیر آسمان شهر و در کنار بازیگرانی مثل مهران غفوریان و حمید لولایی خنده بر لب بینندگان تلویزیون آوردند. سریال پژمان هم به‌واسطه حضور پژمان جمشیدی، از فوتبالیست‌های زیادی در قسمت‌های مختلفش به‌عنوان بازیگر میهمان استفاده کرد. از آرش برهانی و حمید درخشان بگیرید تا بهروز رهبری‌فرد، علی موسوی، محمد محمدی و. این حضور‌های افتخاری در برخی فیلم‌های سینمایی هم اتفاق می‌افتد. مثل حضور کوتاه خداداد عزیزی در فیلم کمدی همشهری‌اش یعنی «خوابم می‌آد» رضا عطاران یا حضور نیما نکیسا در فیلم «مامان بهروز منو زد» که برمی‌گردد به ۹ سال پیش و قبل از خواننده شدن نکیسا.
بازیگران دیگری مثل کریم باقری، مهدی امیرآبادی و... هم جزو دیگر فوتبالیست‌هایی هستند که در سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی حضور کوتاهی داشته‌اند.
حضور فاجعه، حضور بترکان
از حضور به‌عنوان بازیگر میهمان که بگذریم، برخی سینماگران در دهه‌های قبل به این فکر افتادند که به فوتبالیست‌های محبوب و معروف نقش اصلی‌تری بدهند و از شهرت آن‌ها برای فروش فیلمشان استفاده کنند، روشی که خیلی زود شکست خورد. حمید استیلی و علی پروین با فیلم «فوتبالیست‌ها» و احمدرضا عابدزاده با فیلم «ازدواج غیابی» شانسشان را برای بازیگر شدن امتحان کردند تا نشان دهند برخی سلبریتی‌ها فقط به درد زمین چمن می‌خورند، نه بیشتر نه کمتر. البته علی پروین که در فیلم فوتبالیست‌ها به اندازه استیلی نقش اصلی نبود و مورد انتقاد قرار نگرفت، یک‌بار دیگر در سریال «آخرین سلطان» هم به‌عنوان بازیگر میهمان مقابل دوربین رفت.
داستان بازی‌های نچسب فوتبالیست‌ها در سینما و تلویزیون ادامه داشت تا نوبت به پژمان جمشیدی رسید. جمشیدی با سریال پژمان نشان داد که استعداد بازیگری در خونش است و خیلی زود پایش به فیلم‌های سینما، تئاتر‌ها و سریال‌های دیگر تلویزیون باز شد و در همه آن‌ها هم نقش اصلی گرفت. چنین اتفاقی در سینمای ایران بی‌سابقه بود و حتی در هالیوود هم که دم و دستگاه عریض و طویلی از فیلم‌سازی دارد، چنین اتفاق‌های به‌ندرت پیش می‌آیند و در بین آن همه سلبریتی ورزشی تعداد انگشت‌شماری مثل «دوان جانسون» یا «جان سینا» روی پرده نقره‌ای موفق می‌شوند که شاید دلیلش هم سناریو‌ها و الزام نقش بازی کردن در ورزش کشتی‌کج باشد. در کنار پژمان جمشیدی، علی انصاریان هم که احتمالا بازی در زیر آسمان شهر زیر دهانش مزه کرد، با پشتکار حضورش در سینما و تلویزیون را آرام آرام پررنگ‌تر کرد و در سریال «چارخونه»، «خانه اجاره‌ای» و سینمایی «کلاف» و... باز هم مقابل دوربین رفت. دست آخر هم فهمید در اجرا توانایی بیشتری دارد و حالا می‌شود او را بیشتر مجری دانست تا بازیگر. القصه به جز این موارد انگشت‌شمار فوتبالیست‌ها نشان دادند که اگر در همان زمین چشم بمانند و فقط برای مزه گاهی مقابل دوربین بیایند هم برای خودشان بهتر است هم به مذاق بینندگان بیشتر خوش می‌آید.