نگذاریم تحمل مشکلات بیماری کرونا و روزه‌داری باعث شود از کوره در برویم.
ملیحه ابراهیمی|شهرآرانیوز؛ این روز‌ها نگرانی از افزایش تعداد مبتلایان به بیماری کرونا سبب شده است شاهد آثار روانی منفی در بین عموم جامعه باشیم. در کنار روزه داری، نگرانی ناشی از یک بیماری ناشناخته و شیوع انواع آن سبب شده است خیلی‌ها سکان مدیریت رفتارشان را از دست بدهند. این اضطراب بر مراودات اجتماعی بی تأثیر نیست، اما دلیل نمی‌شود بروز هرگونه ناهنجاری رفتاری را پای مشکلات معیشتی که بی ارتباط با اجتماع نیست بیندازیم. توصیه می‌کنیم برای کاهش تنش‌های اجتماعی و بهبود روابط، چند خطی همراهمان باشید.
هیچ شهروندی مسئول نوع شغلی که شما انتخاب کرده اید نیست. اگر تاکسی ران هستید و در سایه شیوع بیماری کووید ۱۹ در سطح معابر فعالیت دارید و روزه داری هم می‌کنید دلیل نمی‌شود با شهروندی که سوار تاکسی تان شده است و پول خرد ندارد بدرفتاری کنید. کمی به اعصابتان مسلط باشید. توصیه می‌شود در ساعات اوج ضعف بدنی تان کمی استراحت کنید و دوباره شروع به کار کنید.
قرار نیست تصورات شخصی خود را به دیگران القا کنیم. اگر تصادفی بین خودروی مان و خودرو دیگری رخ داده است، به جای تصویر سازی و مبرا کردن خود از هر نوع خطایی، در کمال آرامش، کنار خیابان در محلی امن و مجاز توقف کنیم و منتظر بمانیم تا پلیس راهنمایی و رانندگی سر صحنه بیاید و تصادف را کارشناسی کند.
صبوری در کنار رعایت ادب شاه کلید بهبود بخشیدن به روابطمان است. نه به این معنی که خودمان را نادیده بگیریم و در برابر دیگران سر تسلیم فرود آور یم، بلکه از این حیث که با ادب و نزاکت، به دیگران اجازه ندهیم هر طور که دوست دارند با ما برخورد کنند. یادمان باشد در هر برخوردی باید موضعمان مشخص باشد.
مراعات بزرگ‌تر از خودمان امری واجب است به خصوص آن‌هایی که در گروه سنی سالمندان هستند. این رعایت شامل حال کودکان و توان یابان نیز می‌شود. اینکه پیرمردی توان بالا رفتن از پله‌های پل عابر پیاده را ندارد و نمی‌تواند سریع از عرض خیابان عبور کند دلیل نمی‌شود روی ترمز بکوبیم و سرمان را از شیشه بیرون بیاوریم و افاضات کنیم. کمی به اعصابمان مسلط باشیم و خودمان را جای آن‌ها بگذاریم. به هر حال، آن‌ها هم از حقوقی برخوردارند.
گاهی خیلی از اتفاقات ناگواری که رخ می‌دهد ناشی از فکر نکردن قبل از گفتن یک جمله و به دنبال آن بحث و جد ل‌های طولانی است. توصیه می‌شود وقتی قرار است گفت وگویی با یک نفر شکل بگیرد، قبل از بروز عقاید و نظراتمان کمی فکر کنیم، زیرا گاهی نسنجیده سخن گفتن عواقب سوئی به دنبال دارد. بهتر است حل و فصل برخی مشکلات از جمله کدورت‌هایی را که سال هاست با همکار کاسبتان دارید و برایتان روتین شده است به دست زمان بسپارید تا اینکه هر روز به فکر انتقام و ضدحال به او باشید.
بهترین عملکرد برای پایان دادن به بگومگو‌های خیابانی این است که بیش از اینکه مغلطه کنیم، شنونده خوبی باشیم. بگذاریم راننده‌ای که خودرو ش را جلو پل منزلمان پارک کرده است دلیلش را بگوید. شاید در شرایطی اضطراری و حیاتی به این کار مجبور شده است. درست است در عمل حقوق شهروندی مان را ضایع کرده است، اما گاهی پیش می‌آید که شرایط دست به دست هم می‌دهند تا سهوا یک بی قانونی اتفاق بیفتد. در این شرایط، نوشتن شماره تلفن همراه توسط فرد خاطی یا نامه اعتراض آمیز صاحب خانه و گذاشتن پشت شیشه خودرو بسیاری از سوءتفاهم‌ها را حل می‌کند.
بی حاشیه و طعنه و کنایه با یکدیگر صحبت کنیم. همیشه حق به جانب نباشیم. این اتفاق در بسیاری از محیط‌های کاری رخ می‌دهد. باید حواسمان باشد که پیشینه بسیاری از همکاری‌ها دوستی و رفاقت است که ممکن است با یک جمله اشتباه خدشه دار شود. دلیل نمی‌شود، چون سابقه کاری مان از همکارمان بیشتر است خودمان را در زمره افراد حق به جانب بگیریم.
اگر با رفتار برخی شهروندان خارج از منزل و در موقعیت‌های متعدد اجتماعی مشکل داریم، مستقیم با آن‌ها در میان بگذاریم. اصلا جالب نیست که در یک اتوبوس به کنار دستی مان اشاره کنیم که طرف جا خوش کرده است و مراعات حال دیگران را نمی‌کند. شاید طرف مشکل و بیماری‌ای دارد که قادر به ایستادن روی پا نیست. نباید دیگران را قضاوت کرد.
خیلی از کارشناسان براین باورند که علت بدرفتاری‌ها کمبود‌هایی است که در دوران کودکی هر فرد ریشه دارد. این کمبود‌ها باعث بروز ناسازگاری‌ها می‌شود. مصائب آپارتمان نشینی نمونه بارز این مهم است. حتما دیده اید که همسایه‌ای به هر دلیلی، سر پارکینگ، رفت و آمد‌های اضافی و ... با دیگر ساکنان سر ناسازگاری بر می‌دار د.