یزد را «حسینیه ایران» می‌نامند؛ لقبی که تنها حاصل معماری خشتی یا نخل‌های چوبی نیست، بلکه ریشه در ایمان مردمانی دارد که قرن‌هاست کوچه‌پس‌کوچه‌های این شهر را با عزای حسین(ع) زنده نگه‌داشته‌اند. با فرارسیدن ماه محرم، شهر یزد چهره‌ای دیگر به خود می‌گیرد. کوچه‌ها و خیابان‌ها سیاه‌پوش می‌شوند، صدای نوحه‌خوانی و طبل و زنجیر، در بافت تاریخی شهر می‌پیچد و مردم، با شور و نظمی منحصربه‌فرد، در مراسمی شرکت می‌کنند که قرن‌هاست نسل به نسل منتقل شده است. در یزد، عزاداری تنها یک مراسم دینی نیست؛ بلکه بخشی از هویت فرهنگی و اجتماعی مردم است. از هیئت‌های محله‌ای کوچک گرفته تا حسینیه‌های معروفی چون امیرچخماق، بعثت، فهادان، شاه ابوالقاسم و گازرگاه، همه و همه روایت‌گر عشقی هستند که ریشه در خاک و دل مردم دارد.
