احیای ورزش استان در راهرو‌های تعطیلی | مسئله کنسرسیوم

به گزارش شهرآرانیوز، ورزش کشور در حال گذراندن آخرین روز‌های تعطیلی خود به سر می‌برد و اندک اندک چراغ مسابقات و لیگ‌های مختلف روشن می‌شود. در هفته‌ای که گذشت، لیگ برتر فوتسال کشور آغاز شد و از چند روز بعد لیگ برتر فوتبال به عنوان پرمخاطب‌ترین رشته ورزشی شروع به کار می‌کند. از پی فوتبال و فوتسال نیز والیبال، بسکتبال و دیگررشته‌های تیمی و انفرادی به زودی آغاز‌ می‌شوند و این همه درحالی است که استان خراسان رضوی و مشهد در این شلوغ بازار جذاب جایی ندارد. در یک برهه تاریخی خاص که اسباب حیرت و افسوس دوستداران ورزش شده است، خراسان بزرگ با داشتن همه نوع امکانات زیرساختی همچنان در خاموشی به سر می‌برد؛ سکوتی تلخ که با انتخاب غلامحسین مظفری زاده به عنوان استاندار خراسان رضوی و سیگنال‌های مثبتی که برای احیای ورزش استان می‌داد، در ماه‌های گذشته به زمزمه‌هایی امیدوارکننده تبدیل شده بود، اما با گذشت چند ماه، اکنون ورزش استان همچنان در نقطه‌ای ایستاده که پیش از این بوده است. با وجود اخبار خوش حال کننده درباره خرید تیم‌های مختلف برای استان، تشکیل باشگاه ورزشی قدرتمند و اختصاص بودجه شایان توجه از صنایع به ورزش، درنهایت چیز خاصی عاید ورزش نشد و این ایده‌های خوب از مرحله ظهور روی کاغذ فراتر نرفت! یکی از اتفاقات مهم در این حوزه، تشکیل کنسرسیوم صنعت و ورزش بود که گامی حیاتی و زیربنایی برای توسعه ورزش استان به شمار می‌رود؛ تشکیلاتی که قرار بود مبتکر آشتی صنعت با ورزش و حتی سودآوری این دو نهاد پول ساز از همدیگر باشد، اما حالا مثل بقیه اخبار احیای ورزش خراسان، نیمه کاره رها شده و مثل پروژه‌ای نیمه تمام، بی اعتبار و شاید بی صاحب، نمک زخم اهالی ورزش شده است.

کنسرسیوم چیست؟

کنسرسیوم، آن گونه که گفتیم، با ابتکار و پیگیری شخص استاندار تشکیل شد، با این هدف که مشکل اول ورزش در استان یعنی بحث بودجه و منابع مالی را برای همیشه حل و فصل کند. با الگوبرداری از دیگراستان‌های کشور ازجمله اصفهان و کرمان که از بودجه صنایع و معادن مادر خود در عرصه تیم داری استفاده می‌کنند، با دستور شخص مظفری زاده قرار شد هفت غول صنعتی خراسان رضوی پای کار بیایند و طبق قانون، بخشی از درآمدهایشان را به امر ورزش اختصاص دهند. یک باشگاه بزرگ که شامل بیشتر رشته‌های پرطرف دار می‌شود، قرار بود بستر این داستان باشد تا منابع مالی جذب شده به وسیله آن در ورزش توزیع شود. این هفت مجموعه بزرگ فولاد و مجتمع سنگ آهن سنگان خواف، فولاد خراسان، دو مجتمع بزرگ صنعتی اپال، شرکت کاوه شرق و شرکت احیای صنایع خراسان هستند که گفته می‌شود سالانه نزدیک به ۱۰ همت به تیم‌های ورزش زیرمجموعه خود در کشور بودجه تزریق می‌کنند! تیم‌هایی مثل سپاهان و ذوب آهن اصفهان، فولاد اهواز، چادرملوی اردکان و... که با بودجه دریافتی از زیرمجوعه‌های شرکت در نقاط مختلف کشور ازجمله خراسان بزرگ، به غول‌های ثروتمند در فوتبال ایران تبدیل شده‌اند.

کنسرسیوم قرار بود با حضور این هفت شرکت و برخی مدیران و معتمدان خبره ورزش استان در مرحله نخست ساختاری قوی برای خود پایه ریزی کند تا این منابع عظیم مثل رودخانه‌های روان از استان خارج نشود و در همین سرزمین استفاده و هزینه شود. با این همه، کار کنسرسیوم در همین مرحله اول باقی ماند و فراتر نرفت! کارگروه‌های مشورتی که با هدایت حسین آیت اللهی، مشاور ورزشی استاندار، به راه افتاد، در ابتدا قرار بود پایه‌های علمی و ساختاری این کنسریوم را طراحی کند، اما این جلسات که درباره حضور افراد حاضر در آن هم حرف و حدیث بسیار است، پس از چندی به جلسات فرسایشی و بی ثمر تبدیل شد؛ به طوری که حالا حتی صدای برخی حاضران در این جلسات را درآورده و برخی دیگر را از همراهی و ادامه دادن ناامید کرده است.

در ادامه حتما بخوانید وعده‌های تکراری برای ورزش مشهد تا کی ادامه دارد؟

موانع کنسرسیوم

تصور هواداران پس از سیگنال‌های خوب استاندار و کار‌هایی که در این زمینه انجام داد، خرید یک امتیاز برای مشهد در لیگ برتر فوتبال یا دست کم لیگ یک بود، اما نه تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه از حضور مشهد در دیگررشته‌های پرمخاطب مثل فوتسال، والیبال و بسکتبال هم خبری نشد. این نشان می‌دهد که بر سر راه موفقیت پروژه احیای ورزش خراسان که گام اول آن پایه ریزی کنسرسیوم است، موانعی وجود دارد که تا حالا موفق شده است جلو نتیجه بخشی آن را بگیرد. یکی از این موانع، سازوکار اداری و تشریفات طولانی این ماجراست. اینکه هفت مجموعه صنعتی بخواهند منابع خود را به خارج استان ندهند و به ورزش خود خراسان رضوی بدهند، روی کاغذ ساده است، اما نیاز به همکاری و هماهنگی نهاد‌های مهمی، چون وزارت صمت و حتی مجلس دارد که ناگفته پیداست بسیار زمان بر است. در این میان، مسئله وضعیت خاص کشور پس از جنگ و مشکلاتی، چون ناتزاری برق و بحران آب، ورزش را از اولویت مسئولان خارج کرده است. تمکین نکردن یا بهتر است بگوییم همراهی نکردن برخی از این صنایع، مسئله دیگری است که با کمال تعجب از موانع به نتیجه رسیدن کنسرسیوم شده است. شنیده‌ها حاکی است تیم‌هایی که از این کانال بادآورده بهره‌مند هستند و سال‌ها با جیب منابع خراسان حاتم طایی شده‌اند، فعالیت‌های زیادی کرده و‌ می‌کنند تا این کنسرسیوم به نتیجه نرسد!

آینده کنسرسیوم

مسلم است که راه اندازی کنسرسیوم و هر چیزی شبیه آن، به این هدف که صنایع خراسان رضوی منابع خود را به خارج استان ندهند، فکر بسیار خوبی است. از سوی دیگر، تلاش استان‌های دیگر که از وضعیت موجود بهره می‌برند، برای به نتیجه نرسیدن این ایده در خراسان رضوی هم قابل درک است، اما مسئله مهم در این میان، زمان است که به راحتی از دست می‌رود. مشهد امسال به لیگ برتر فوتبال نرسید و شاید حتی به لیگ یک هم نرسد و این یعنی همه این تلاش‌ها بی حاصل بوده است. افشین داوری، مدیرکل سابق ورزش وجوانان خراسان رضوی که یکی از پایه‌های اساسی کارگروه مشورتی استاندار است، در این باره می‌گوید: واقعیت این است که استاندار خراسان به شدت علاقه‌مند به ورزش است. وی می‌خواهد استان به روز‌های خوبش برگردد، اما این کار نیاز به فنداسیون قوی دارد که داستان ابومسلم و پیام تکرار نشود. این کار شاید زمان بر و سخت باشد، اما باید انجام شود تا کاری ماندگار و اساسی برای ورزش استان شود. محمدرضا عباسی، مالک باشگاه سیاه جامگان، هم نظری شبیه به داوری دارد و با مغتنم خواندن حضور یک استاندار ورزشی و پای کار، می‌گوید: به اعتقاد من، در کارگروه می‌شد از افراد خیلی بهتری که سابقه مدیریت ورزشی موفق دارند، بهره برد. حضور این افراد می‌تواند به موفقیت فکر استاندار برای احیای ورزش در سطح اول فوتبال کشور کمک کند. علی خسرو شاهی، از فعالان رسانه و ورزش در استان، هم می‌گوید: ما مجبور به گذراندن این مرحله هستیم. کار باید اساسی و درست انجام شود تا تغییر مدیریت‌ها به آن ضربه نزند. خواسته شخص استاندار همکاری صنعت با ورزش است، اما باید قانونمند پیش رفت تا اگر فردا استاندار ورزش دوست نداشتیم، دوباره به چرخه سکوت و انزوا بازنگردیم.