به گزارش شهرآرانیوز، در تاریخ جنگ‌ها، معمولاً نام مردان به‌عنوان جنگاوران و مدافعان سرزمین ثبت می‌شود؛ اما واقعیت این است که هیچ جنگی تنها با حضور مردان پیروز نشده است. آن‌سوی میدان نبرد، زنانی ایستاده‌اند که با پشتیبانی، مدیریت زندگی و حفظ روحیه خانواده‌ها، ستون‌های مقاومت را استوار نگاه می‌دارند. در سال‌های دفاع مقدس نیز چنین بود؛ زنانی که اگرچه کمتر در خط مقدم دیده شدند، اما حضورشان در پشت جبهه، گاه به‌اندازه یک رزمنده در سرنوشت جنگ تأثیر گذاشت.
با آغاز تجاوز رژیم بعث به ایران، موجی از مردم سراسر کشور به سمت جبهه‌ها به‌راه افتاد. خراسان بزرگ با وجود فاصله بیش از ۱۵۰۰ کیلومتری از مناطق نبرد، یکی از استان‌هایی بود که نقشش در پشتیبانی جنگ برجسته شد. مردم، مرد و زن، هرکدام سهمی از وظیفه دفاع را بر دوش گرفتند.
حضور زنان خراسانی در دفاع مقدس را می‌توان در چند بخش خلاصه کرد؛ نخست نقش «پشتیبانی و تبلیغی» که در مساجد، حسینیه‌ها، هیئت‌ها و حتی منازل شکل می‌گرفت. زنانی که بدون چشم‌داشت، ساعت‌ها برای رزمندگان غذا می‌پختند، کنسرو و کمپوت تهیه می‌کردند، لباس و پتو می‌شستند، برای جبهه لباس نظامی می‌دوختند و دارو و اقلام ضروری تهیه می‌کردند. بسیاری از آنان در کنار این فعالیت‌ها به خانواده‌های شهدا و رزمندگان سرکشی می‌کردند، در مراسم تشییع شهدا شرکت داشتند و با حضور در نماز جمعه، فضای اجتماعی را زنده نگه می‌داشتند.
اما بخش مهم دیگری از فعالیت زنان، نقش «امداد و مداوای مجروحان» بود. نام زنانی، چون وهاب‌زاده، عبداللهی، علایی، اباذری، نجفی و کربندی در خاطرات امدادرسانی آن سال‌ها برجاست. روایت خانم وهاب‌زاده از بخشیدن ماسک خود به یک رزمنده جوان و مجروحیت ۷۰درصدی‌اش یکی از همان قصه‌هایی است که نشان می‌دهد زنان چگونه مرز میان پشتیبانی و ایثار مستقیم را پشت سر گذاشتند.
استان خراسان رضوی بنا بر آمار رسمی، ۱۷ هزار و ۵۹۲ شهید تقدیم کرده است. پشت این عدد، هزاران مادر ایستاده‌اند: ۶ هزار و ۱۵۴ همسر شهید، یک مادرِ پنج شهید، دو مادرِ چهار شهید، ۵۴ مادرِ سه شهید، ۴۷۶ مادرِ دو شهید و بیش از ۱۶ هزار مادر که تنها یک فرزندشان در راه وطن شهید شده است. علاوه بر اینها، ۹۷ بانوی شهید، ۸ بانوی رزمنده، ۳ بانوی آزاده و ۸۱ بانوی جانباز، تصویر روشن‌تری از نقش زنان خراسان در دفاع مقدس به‌دست می‌دهد.
زنان این خطه، چه در خطوط مقدم امدادرسانی و چه در خانه‌هایی که با نبود همسر اداره می‌کردند، پابه‌پای مردان ایستادند و بخشی از حماسه‌ای شدند که هنوز روایت کاملش گفته نشده است.