نمیدانم به چه وجوهی از تأثیر بیمانند حضرت زهرا (س) بپردازم تا حق مطلب ادا شود و مدیون بزرگبانوی عالم هستی نشوم! آنچه در خاطرم تبلور مییابد جلوه مادرانگی این حضرت نور و پاکی است، همان رویی که نماد خلقت و خصلت خداوندگار عالم است.
حال باید دید پروردگار فاطمه (س) را چگونه به ما شناسانده است؟ تردیدی نیست که سوره کوثر ویژه حضرت فاطمه زهرا (س) است. «إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ» همانا ما به تو کوثر دادیم. کوثر یعنی بیپایان و جاری که این چشمه جوشیده از دل اسلام تا روز قیامت میجوشد و همگان را از نور حق سیراب میکند.
فاطمه (س) هم بهواسطه مادرانگیاش چنان در آسمان اسلام درخشان است که دوازده اختر تابناک تا روز ابد، اسلام را زنده و جاری میگردانند. وقتی خداوند عالم، حضرت فاطمه (س) را به پیامبر میبخشد میفرماید: «فَصَلِّ لربک و انحر»: [پیامبر]پس برای پروردگارت نماز گزار و قربانی کن. فاطمه (س) همان «ان شانئک هوالابتر»ی است که با آمدنش دشمن تمام میشود. او بیپایان است. او مادر همه عالم است، او در زهدان خود اسلام و تسلیم در برابر حق را پرورش میدهد و به نسلهای پس از خودش منتقل میکند.
او هیچو قت در برابر دشمنان سر خم نمیکند، که قائمآلمحمد (عج) از دامان اوست که قد برافراشته و پیغامبر پیامبر اسلام (ص) برای جاماندگان میشود و دشمنان را به نقطه پایانشان میرساند. فاطمه (س) همان اصالت اسلام است. رسم بیپایان بندگی خداوند عالم. فاطمه (س) را نباید فقط دوست بداریم که باید او را بشناسیم و بشناسانیم تا روز موعود، به مهر مادریاش از آتش رنج تنهایی به ساحل امن آغوشش آرام یابیم.
انشاءا...