فاطمه زهرا (س) بانوی دانشمند بزرگ و بینظیر جهان است. او از وحی الهی و علم بیپایان پدر خویش، آخرین و برترین پیامبر خدا، حضرت محمد (ص) و الهام علم لدنی و حدیث و دانش فرشته الهی، جبرئیل امین و سایر ملائکها...، برخوردار بود. این بانوی نمونه و سرور جهانیان در عمر کوتاه خویش، آموزگار بزرگ زنان مدینه بود. خانه اهلبیت (ع) در مدینه، دانشگاه بینظیر علوم و معارف اسلامی بوده است.
در این دانشگاه الهی و مدینهالعلم، پیامبر خدا حضرت محمد (ص) و باب مدینهالعلم، علیبنابیطالب (ع) به مردان و فاطمهزهرا (س)، دختر پیامبر خدا، به زنان آموزش میدادند. این دانشگاه آثار ماندگار فراوانی داشته است و آموزههای علی و فاطمه برای همیشه راهنمای مردم جهان خواهد بود و هیچگاه کهنه نخواهد شد. تعلیمات اسلامی و اصول و ارزشهایی که پیامبر (ص) و اهلبیت (ع) و این زوج نمونه جهان، علی (ع) و فاطمه (س) در قرنهای گذشته به بشر آموزش دادهاند، امروز هم برترین آموزههاست و بهترین و کاملترین راه سعادت را به انسانها نشان میدهد.
سخنان حضرت فاطمه (س) در هر موضوعی، روشنگر حقایق و معارف الهی است. در اینجا یک حدیث فاطمی درباره شیعهشناسی را بررسی میکنیم.
مردی به همسرش گفت: «اِذهبی الی فاطمه بنت رسول ا... صلیا... علیهوآله وسلم فاسالیها عنّی انّی مِن شیعتکمام لیس من شیعتکم: نزد فاطمه، دختر پیامبر خدا (ص)، برو و از ایشان از جانب من سؤال کن آیا من از شیعیان شما هستم یا نیستم؟» زن خدمت حضرت فاطمهزهرا (س) رسید و سؤال همسرش را پرسید.
حضرت فاطمه (س) به آن زن فرمودند: «قولی له: ان کنت تعمل بما امرناک وتنتهی عمّا زجرناک عنه فانت شیعه والّا فلا. به همسرت بگو اگر به آنچه ما فرمان دادهایم، عمل کنی و از آنچه نهی کردهایم دوری کنی، پس تو شیعه هستی؛ وگرنه نیستی!» زن به خانهاش بازگشت و به همسرش پاسخ حضرت فاطمه (س) راگزارش داد. همسرش گفت:ای وای بر من! کیست که از گناهان و خطاها جدا و پاک شود؟ پس من در آتش جهنم خواهم بود؛ چون هرکه از شیعیان نباشد، درآتش است.
زن نزد حضرت فاطمه (س) بازگشت و سخنان همسرش را بازگفت. حضرت فاطمه (س) فرمودند: قولی له: لیس هکذا، شیعتنا من خیاراهل الجنه وکلّ محبّینا وموالی اولیائنا ومعادی اعدائنا والمسلم بقلبه ولسانه لنا لیسوا من شیعتنا اذاخالفوا اوامرنا ونواهینا فی سائرالموبقات وهم مع ذلک فی الجنه ولکن بعدما یطهّرون من ذنوبهم بالبلایا والرزایا او فی عرصات القیامه بانواع شدائدها اوفی الطبق الاعلی فی جهنم بعذابها الی ان نستنقذهم بحبّنا منها و ننقلهم الی حضرتنا: به همسرت بگو اینطور نیست؛ شیعیان بهترین اهل بهشتاند و دوستداران ما و دوستداران دوستان ما و دشمنان دشمنان ما و هرکه به دل و زبان تسلیم ماست، اگر با اوامر و نواهی ما در سایر جهات مخالفت کنند، از شیعیان ما نیستند، ولی آنان با همین وضعیت در بهشتاند، لکن پس از اینکه از گناهانشان با بلاها و سختیها یا با انواع شدائد در عرصههای قیامت یا با عذاب در طبقه بالای جهنم پاک شوند تا آنان را بهسبب محبت و دوستی آنان نسبتبه ما اهلبیت (ع)، دستگیری کنیم و نجات دهیم و آنان را به حضور خویش در بهشت انتقال دهیم.
گفتوگوی این زن بهنمایندگی از شوهرش با فاطمهزهرا (س) درباره شیعهشناسی، یک سند بزرگ و سازنده برای مسلمانان جهان و بشریت است. این گفتوگو یادآور این حقیقت است که مذهب شیعه در عصر رسالت در مدینه، وجود داشته است و اهل مدینه با نام شیعه آشنا بودهاند. سؤال این شهروند مدنی نشاندهنده آگاهی مردم مدینه از ضرورت و لزوم شیعه بودن است. آنان از فرمان رسول خدا (ص) بر اهمیت و ضرورت شیعه شدن باخبر بودند.
بر همین اساس، این زوج مسلمان میخواهند چیستی، حدومرزها، ویژگیها، صفات و مسئولیتهای شیعه بودن را بفهمند. مطابق این تعریف از تشیع که در گفتههای حضرتفاطمه (س) آمده است، شیعه بودن تنها به حرف و شعار و ادعا نیست، بلکه به عملکرد و رفتار درست و پیروی صادقانه از پیامبر و اهلبیت پیامبر است. با اطاعت کامل و اجرای امر و نهی الهی اهلبیت، شیعه بودن تحقق مییابد و انسان، به امتیاز پرافتخار شیعه شدن، دست مییابد.
تصریح فاطمهزهرا (س) بر «بهشتی بودن شیعیان»، درستی و حقانیت راه شیعه و پیوند بنیادی مذهب شیعه با پیامبرخدا و وحی الهی را بر جهانیان ثابت میکند؛ بنابراین مذهب شیعه، جریان و راه اصلی اسلام و حقیقت اسلام و اسلام راستین است و رهپویان آن، بهترین اهل بهشتاند.
گناهکارانی که دوستدار اهلبیت (ع)اند، نیز با محبت و مودت اهلبیت (ع)، سرانجام نجات خواهند یافت و پس از پاک شدن از گناهان به محضر اهلبیت (ع) در بهشت میرسند، حتی دوستداران دوستان اهلبیت (ع) و دشمنانِ دشمنان اهلبیت (ع)، در راه خدا و طریق رهایی از آتش جهنم قرار دارند؛ چون محبت اهلبیت (ع) و محبت اولیای اهلبیت (ع) و عداوت با اعدای اهلبیت (ع)، انسان را به راه پاک شدن از گناهان میآورد. محبت این الگوهای جاویدان و جهانی الهی، سرانجام انسانساز و هدایتگر است و پایان آن، رهایی از آتش و ورود به بهشت و رستگاری.
بحارالانوار الجامعه لدرر اخبار الائمهالاطهار (ع)، محمدباقر مجلسی، بیروت، مؤسسهالوفاء، چاپ سوم، ۱۴۰۳ ه ق ـ ۱۹۸۳ م، ج ۶۸، ص ۱۵۵* البرهان فی تفسیرالقرآن، هاشم بحرانی، بیروت، مؤسسهالوفاء، چاپ سوم، ۱۴۰۳ ه ق ـ ۱۹۸۳ م، ج ۴، ص ۲۱، تفسیر آیه ۸۳ سوره صافات.