فاطمه منتظری شانزده سال دارد. با او که موفق شده است در مسابقات کشوری «مهرواره بهار در خانه» سال ۹۹ جزو برگزیدگان رشته عکاسی مفهومی باشد و موفقیت‌های دیگری هم در مسابقات استانی رشته خوش نویسی و تصویرسازی به دست آورد، گفتگو می‌کنیم.
طیّبه ثابت | شهرآرانیوز - او همیشه دوربین به دست است و هرگز از گرمای آفتاب و تماشای کودکان در کوچه به کوچه‌ی این شهر خسته نمی‌شود. آن قدر شکار لحظه‌ها را دوست دارد که علاوه بر دیوار اتاقش، هر جایی را که فکر کند جای یک قاب عکس خالی است، با عکسی زیبا می‌کند. فاطمه منتظری شانزده ساله و پایه دهم هنرستان دانش و هنر است. با او که موفّق شده است در مسابقات کشوری «مهرواره‌ی بهار در خانه»ی سال ۹۹ جزو برگزیدگان رشته عکاسی مفهومی باشد و موفقیت‌های دیگری هم در مسابقات استانی رشته‌ی خوش نویسی و تصویرسازی به دست آورد، گفتگو می‌کنیم.
چه اتّفاقی باعث شد به عکاسی روی بیاوری؟
از کودکی عضو کانون پرورش فکری بودم و به عکاسی، نقاشی و خوش نویسی علاقه زیادی داشتم. بعد به هنرستان رفتم و رشته تصویرسازی-عکاسی را برای ادامه‌ی تحصیل انتخاب کردم. در هنرستان با عکاسی حرفه‌ای و تصویرسازی بیشتر آشنا شدم.
از دنیای عکاسی برای ما می‌گویی؟
جهان عکاسی جهان جالبی است. می‌توانم بگویم عکاسی علاقه قلبی من است. با عکاسی احساس خوبی دارم. چون به من این فرصت را می‌دهد که لحظات خوبم را ثبت کنم و به دیگرانی که علاقه‌مند این هنر هستند، هدیه بدهم. بیشتر اوقات دوربینم با من است و از همه چیز از پرتره‌ی کودکان گرفته تا مناظر طبیعت، معماری اسلامی، و سازه‌های سنّتی، مذهبی و تاریخی عکاسی می‌کنم.
چه چیزی در عکاسی برایت از همه مهم‌تر است؟
چون در شاخه‌ی عکاسی مفهومی کار می‌کنم، اوّل از همه، معنی و مفهوم عکس برایم مهم است. البته همیشه تکنیک را هم در نظر می‌گیرم.
در بین این همه عکاسی، آیا عکس‌هایی هم بوده اند که هرگز آن‌ها را فراموش نکنی؟
بله، عکس‌هایی که از تکیه‌ی معاون الملک و مسجد جامع در کرمانشاه گرفتم، به لحاظ اینکه عکاسی نمادین بودند، برایم ماندگارترند. هر وقت آن‌ها را می‌بینم، خاطرات آن حیاط و سنگ فرش ها، دیوار‌های آجری کاهگلی و حوض و کاشی ها، پنجره هایش با شیشه‌های رنگی که نور آفتاب را روی فرش‌ها بازتاب می‌داد و در کل معماری بی نظیرش برایم زنده می‌شود.
در حوزه عکاسی چه کتاب‌های خوبی مطالعه کرده‌ای که به نوجوانان علاقه‌مند عکاسی پیشنهاد بدهی؟
کتاب‌هایی مثل «ترکیب بندی در عکاسی» از هارولد مانته، ترجمه‌ی پیروز فیاض، و «تاریخ عکاسی»، ترجمه دکتر حسین گل گلاب» و «نقد عکس» از «تری برت» کتاب‌های خیلی خوبی هستند.
چه برنامه یا هدف مهمی برای آینده داری؟
دوست دارم در تصویرسازی و عکس آن قدر کار‌های درجه یک داشته باشم که نمایشگاه برگزار کنم.
اگر حرف نگفته‌ای داری، می‌توانی بگویی.
از استادانم خانم سمیه نخعی و خانم الهام هراتی و مادر و پدرم تشکر می‌کنم.