فکرش را بکنید در ترافیک گیر کرده‌اید که ناگهان خودرو روبه‌رو‌تان به پرواز درمی‌آید و از گیر ترافیک خلاص می‌شود.
ترجمه رضا جوادی | شهرآرانیوز؛ فکرش را بکنید در ترافیک گیر کرده‌اید که ناگهان خودرو روبه‌رو‌تان به پرواز درمی‌آید و از گیر ترافیک خلاص می‌شود. بعد شما هم یک دکمه می‌زنید و خودرو سواری‌تان به یک هواپیما تبدیل می‌شود. از زمانی که خودرو اختراع شد، انسان آرزوی به پرواز درآوردن آن را داشت. فکر خودرو پرنده‌ای که بتواند روی زمین هم حرکت کند، به اوایل قرن٢٠ میلادی بازمی‌گردد و تب آن بین سال‌های ١٩٢٠تا١٩٧٠میلادی (١٢٩٩تا ١٣۴٩شمسی) داغ بوده است.
ژول ورن، این نویسنده افسانه‌ای که با داستان‌های علمی‌تخیلی‌اش شهرت جهانی دارد، در داستان‌ها و مقاله‌هایش درباره ماشین‌هایی که به‌طور هم‌زمان می‌توانند به‌عنوان خودرو، قایق و هواپیما انجام وظیفه کنند، نوشته بود. در آن زمان این ایده یک ایده علمی‌تخیلی تلقی می‌شد، اما همچنان مهندسان، طراحان و شرکت‌ها را به خود جذب می‌کرد تا اینکه سرانجام در سال١٩١٠ برای اولین‌بار طرح مفهومی خودرو پرنده ثبت اختراع شد.
از آن زمان تلاش دانشمندان برای ساخت خودرو پرنده بیشتر از پیش شد. در سال١٩١٧ در نمایشگاه هوانوردی پان‌آمریکایی مخترعان اولین خودرو پرنده را به نمایش گذاشتند. هیچ مدرکی از پرواز این خودرو وجود ندارد، اما این خودرو بال‌دار، اختراع جالب‌توجهی در اوایل قرن٢٠ بود. حدود ۴سال بعد هواپیمای دوگانه جاده‌پیما تمپئر، سفری دوساعته را از آشیانه پاریس‌ایر با سرعت ٢۴کیلومتر بر ساعت به سرانجام رساند.
در سال ١٩٢۶میلادی هنری فورد یک نسخه آزمایشی از هواپیمای تک‌سرنشین به نام «اسکای فایوور» به نمایش گذاشت. ٢سال بعد این پروژه به دلیل سقوط و کشته‌شدن خلبان اسکای فایوور هنگام ثبت رکورد مسافت پرواز رها شد. اسکای فایوور به هیچ‌وجه یک خودرو پرنده نبود، اما توجه مطبوعات را در آن زمان به خود جلب کرد. شوق و هیجان جامعه از این بود که بتوان هواپیما‌هایی مقرون‌به‌صرفه و با تعداد زیاد ساخت، تبلیغ کرد، فروخت و همانند یک خودرو از آن نگهداری کرد. در آن زمان تصور می‌شد هواپیما نیز مانند خودرو‌های سری تی شرکت خودروسازی فورد همه‌جایی و عادی خواهد شد. در سال ١٩۴٠میلادی، هنری فورد چنین پیشگویی‌ای کرده بود: «به حرفم توجه کنید؛ ترکیب هواپیما و خودرو خواهد آمد. شاید بخندید، اما حتما خواهد آمد.»
در سال ١٩۴٢میلادی نیروی نظامی شوروی «گلایدرتانک آنتانوو آ-۴٠» را آزمایش کرد تا تانک پرنده هم به فهرست آرزو‌های انسان اضافه شود. البته این تانک به خودی خود نمی‌توانست پرواز کند. سرانجام سال ١٩۴٩میلادی خودرو پرنده‌ای که مولت تیلور طراحی کرده بود، با موفقیت به پرواز درآمد و در سال‌های بعد برخی آزمایش‌های جاده‌ای و پروازی از نسخه‌هایی از آن انجام شد. در دسامبر١٩۵۶ نیروی هوانوردی شهری اجازه طراحی تولید انبوه خودرو پرنده را داد، اما بر خلاف استقبال عمومی، تیلور نتوانست خودرو پرنده را به مرحله تولید برساند.
لازم به توضیح نیست که بیشتر این خودرو‌های پرنده که توانستند به پرواز دربیایند، بیشتر از اینکه خودرویی با قابلیت پرواز باشند، هواپیمایی بوده‌اند که بدنه آن شبیه خودرو طراحی شده بود. امروز رؤیای خودرو‌های پرنده بیشتر به سمت بالگرد‌های کوچک و تک‌سرنشین سوق پیدا کرده است. شاهد مثالش تاکسی‌های پرنده‌ای هستند که در دبی یا برخی نقاط دیگر دنیا نمونه‌هایی از آن ساخته شده و با موفقیت آزمایش شده است.
این خودرو پرنده با بال‌های تاشونده اولین نویدبخش وسایل حمل‌ونقل جاده به هوا بود. نسخه‌های اولیه این خودرو می‌توانست حدود ١٠٠کیلومتربرساعت روی جاده و ١٧٧کیلومتربرساعت در آسمان حرکت کند. سال ١٩۶۶میلادی.
تردد خودرو بال‌داری که ملخ آن از مشبک رادیاتور بیرون زده است، به دور میدان تایمز نیویورک. این خودرو اختراع ای‌اچ راسل، نوتلی و ان‌جیه است.
شرکت اوبون مارکه چنان‌که در تصویر می‌بینید، کارت‌های تبلیغاتی طنزی از خودرو پرنده را در سال ١٨٩٠میلادی منتشر کرد.
در سال ١٩۵٩میلادی این خودرو پرنده با شعار «برای سفر نیازی به جاده ندارد» در ساختمان فورد دیربورن میشیگان به نمایش گذاشته شد. طرح مفهومی خودرو تک‌سرنشین با توانایی جداسازی چرخ‌ها و سرعت نهایی ٨٠٠کیلومتربرساعت. این خودرو به دلیل ترس و بی‌رغبتی جامعه هرگز ساخته نشد.
سقوط خودرو پرنده کانویایر. سال ١٩۴٧میلادی.
تصویر ایرفیبیان که از خودرو به هواپیما تبدیل شده است. این خودرو از عقب به بدنه هواپیما متصل می‌شود و ملخ به دماغه خودرو محکم می‌شود. سال ١٩۴٨میلادی.