به گزارش شهرآرانیوز، متاسفانه اکنون ملاک طنز خوب، طنزهای تلگرامی و اینستاگرامی هستند، در صورتی که این دو مقوله جدا از هم هستند که این روزها به غلط از هردو به عنوان طنز یاد می‌شود.
ارژنگ حاتمی، از طنزنویسان فعال در مشهد با بیان این که طنزنویسی نه تنها حرکت رو به جلویی نداشته، بلکه به سمت نابودی حرکت می‌کند، اظهار کرد: مشکل این‌جاست که ذائقه مخاطب حالا به هر دلیلی تغییر کرده است. اگر تا دیروز اساتید طنزمان زرویی نصرآباد و زنده‌یاد منوچهر احترامی و... بودند، حالا اما اگر اسم طنز بیاید همه به یاد فلان استندآپ کمدین می‌افتند. اکنون ملاک طنز خوب، طنزهای تلگرامی و اینستاگرامی هستند که اغلب با شوخی‌های جنسی آمیخته شده‌اند. در صورتی که این دو مقوله جدا از هم هستند که این روزها به غلط از هردو به عنوان طنز یاد می‌شود.
او ادامه داد: ما باید یک بازتعریف از طنز داشته باشیم و بایستی خیلی چیزها را دوباره تقسیم‌بندی کنیم. طنز و هجو دو مقوله جدا از هم هستند. نظرات در این خصوص بسیار متفاوت است. شخصا معتقدم طنز یعنی نیش و کنایه و نقد اشتباهات به هدف اصلاح. طنز باید حاوی پیام باشد. طنزنویسی در جایی به کار می‌رود که نمی‌شود مستقیم حرف را زد. پایین آوردن سطح طنز به هجو، به مانند آن است که ما بگوییم دیگر صفحات ادبیات روزنامه‌ها خواننده ندارند و به جای نقد فلان کتاب صرفا به نقد فلان آلبوم موسیقی زرد بپردازیم، زیرا که خواننده بیشتری دارد.
این نویسنده کتاب‌های طنز درباره پیش‌نیازهای طنزنویسی، اظهار کرد: طنزنویس باید ذوق و استعداد طنزنویسی داشته و در مرحله دوم به سمت شکوفا کردن این استعدادش برود، از طرفی با شرکت در کلاس‌ها یا کارگاهای طنزنویسی و یا خواندن آثار طنزنویسان برجسته کشور، با قالب‌های طنزنویسی آشنا شود و در قدم بعد بتواند خود نیز قالب‌هایی ابداع کند.
او افزود: در خصوص طنز مطبوعاتی نیز فرد طنزنویس باید بپذیرد که بخش مهمی از کار روزانه‌اش این است که هر روز تمام خبرها در تمام حوزه‌ها را رصد کند، از خبرهای اقتصادی گرفته تا سیاسی و ورزشی و... . طنزنویس باید خودش را به نوعی در مواجهه با بمباران اخبار قرار بدهد. باید حافظه خوبی داشته باشد و در لابه‌لای همین خبرها سوژه‌هایش را پیدا کند و با ریزبینی و نکته سنجی‌اش تناقض‌ها را ببیند و اثرش را تولید کند. مطمئنا یکی دیگر از پیش نیازهای طنزنویسی، آگاهی به خط قرمزهای مطبوعاتی و همچنین رعایت نکات اخلاقی و خارج نشدن از دایره انصاف است و یادمان نرود طنز و طنزنویسی محلی برای تسویه حساب و... نیست و هدف صرفا نقد دلسوزانه و سازنده است.
حاتمی در راستای سختی‌های کار یک طنزنویس مطبوعاتی گفت: شاید سخت‌ترین کار یک طنزنویس مطبوعاتی در این روزها این است که کارش با طنزهای فضای مجازی مقایسه می‌شود و حتی در برخی مواقع از سوی مدیران رسانه‌ها از وی خواسته می‌شود به جای نقد، به سمت هجو و طنزهای تلگرامی و... برود. چون هم برای آن رسانه دردسر کمتری دارد و هم شاید آن مطالب خواننده بیشتری داشته باشد.
این نویسنده بیان کرد: در بازه‌ای از زمان، ادبیات جدیدی از طنزنویسی توسط برخی از روزنامه‌ها رونمایی شد، طنزنویسان این روزنامه‌ها سعی کردند طنزهایشان را نزدیک به طنزهای فضای مجازی کنند تا شاید بتوانند با مخاطب بیشتر ارتباط برقرار کنند. اتفاقی که تا یک جایی محقق شد و از جایی به بعد با تاثیر بیش از اندازه از فضای مجازی به خطا رفت. البته مطبوعات و طنزنویسان جوان بایستی می‌دانستند رقابت طنز مطبوعاتی و طنز کانال‌های تلگرامی، رقابت نابرابری است؛ چراکه در کانال‌های تلگرامی بدون هیچ چهارچوبی هر نوع طنزی استفاده می‌شود.
این طنزنویس بیان کرد: شخصا معتقدم اگر مخاطب پس از خواندن یک متن طنز، هیچ لبخندی نزند و تنها سری به حالت تاسف تکان دهد، طنزنویس در کارش موفق شده است وگرنه طنز دم دستی هجوگونه با چند عدد شوخی جنسی و خنداندن مخاطب با واژه‌هایی سخیف هنر خاصی به شمار نمی‌آید و ارزش خاصی هم ندارد.
حاتمی ادامه داد: این مورد در خصوص فیلمنامه‌های طنز نیز صادق است. فیلم‌ها و حتی سریال‌های طنز سال‌های گذشته را با تولیدات این روزها مقایسه کنید. چیزی به نام محتوا در طنزهای این روزهای ما وجود ندارد.
حاتمی درباره طنزپردازی در حوزه ادبیات کودک و نوجوان افزود: نه تنها در طنز، بلکه در داستان و فیلمنامه هم این سال‌ها در حوزه کودک و نوجوان اتفاق خاصی رقم نخورده است. گویا این روزها نه نوجوانان حوصله مطالعه دارد و نه کسانی پیدا می‌شوند که در این حوزه هزینه‌ای کنند.
ایسنا