کاظم کلانتری | شهرآرانیوز - طی یک همه‌گیری ناشناخته کل مردم دنیا به فراموشی مبتلا می‌شوند. این جمله برایتان آشنا نیست؟ گل سرسبد جشنواره ونیز امسال که تناسبی عجیب با شرایط کنونی دنیا دارد از ذهن استعداد جدید موج نو یونان درآمده؛ شاگرد خلف لانتیموس انگار با اولین فیلمش دل همه را در جشتواره امسال برده است. کریستوس نیکو که در فیلم «دندان نیش» دستیار لانتیموس بوده، تمام مؤلفه‌های موج نو عجیب کشور یونان را با امضای خودش دارد؛ نگاه انتقادی و طنزآمیز به لایه‌های پنهان نظام اجتماعی و خانواده با روایتی نامأنوس، خاص و عجیب. نیکو را باید روایتگر جدید تنهایی غریب انسان‌ها در سینما بدانیم.
محصول یونان
میان گرفتاری جهان در یک بیماری همه‌گیر که باعث فراموشی ناگهانی می‌شود، «آریس» میان‌سال می‌فهمد که در یک برنامه بهبودی ثبت‌نامش کرده‌اند. این برنامه برای کمک به بیماران است تا با ساخت یک هویت جدید به زندگی عادی برگردند. کارهای روزانه برای بیماران روی نوارهای کاست آماده می‌شود، پس شخصیت اصلی داستان می‌تواند خاطرات جدیدی برای خودش بسازد و آن‌ها را روی یک دوربین ثبت و ضبط کند. آریس به زندگی عادی بازمی‌گردد و با «آنا»، زنی که او هم در حال درمان است، ملاقات می‌کند.
کریستوس نیکو
استاوروس راپتیس
آریس سروتالیس
صوفیا جورگوواسیلی
چه مقدار از حافظه ما انتخابی است؟ آیا چیزی را به یاد می‌آوریم که تجربه کرده‌ایم یا چیزی را به یاد می‌آوریم که انتخاب کرده‌ایم؟ آیا می‌توانیم مواردی را که به ما آسیب می‌رساند فراموش کنیم؟ آیا ممکن است در اعماق وجودمان نخواهیم تجربیات دردناک را فراموش کنیم چون بدون آن‌ها موجودیت خود را از دست می‌دهیم؟ و در پایان آیا ما جمع همه آن چیزهایی هستیم که فراموش نمی‌کنیم؟ «سیب‌ها»، یک کمدی-درام تمثیلی است که در هسته اصلی خود تلاش می‌کند نحوه عملکرد حافظه و تأثیر آن بر ما را کشف کند. چگونه احساسات بر حافظه ما تأثیر می گذارند؟ چه‌قدر حافظه ما تحت‌تأثیر فناوری است؛ فناوری‌ای که امروزه ضبط اطلاعات را بسیار آسان کرده است. آیا ممکن است این همه پیشرفت فن‌آوری باعث شده باشد مغز ما تنبل شود و بنابراین ما کمتر و کمتر رویدادها و عواطف و احساسات را به یاد می‌آوریم؟ آیا ممکن است در نهایت «کمتر» زندگی کنیم؟ این فیلم همچنین درباره نحوه مواجهه ما با از دست دادن حافظه، از دست عزیزانمان و از دست دادن احساساتمان است. جالب و البته از جهاتی پوچ است که ما از وقتی وارد بزرگ‌سالی می‌شویم زمان به سرعت برایمان می‌گذرد. هدف من در این فیلم ایجاد جهانی آشنا در گذشته‌ای نه‌چندان دور است، در جامعه‌ای که فناوری چندان در آن حضور ندارد؛ جامعه‌ای از افراد تنها که فراموشی در آن مانند ویروس در حال گسترش است. «سیب‌ها» در یک محیط ضدآرمان‌شهری شروع می‌شود، اما خیلی زود به یک رویکرد انسان‌محور تغییر می‌کند. ما در فیلم شخصیت اصلی را در قاب‌های باریک دنبال می‌کنیم تا انزوای او را نشان دهیم. برای اینکه احساسات او را از نزدیک دنبال کنیم، از نسبت تصویر 4:3 استفاده کردیم، قابی با اشاره مستقیم به گذشته‌ای نه چندان دور که به وضوح مربوط به عکس‌های پلاروید (اندازه عکس‌های فوری) است. این عکس‌ها هم عنصر بسیار مهمی از داستان هستند.
دیوید ارلیچ | indieWire
این یک فیلم پر از لحظات زیبا و دوست‌داشتنی است که شما را به تأمل در ارزش خاطرات دردناکتان دعوت می‌کند.
دیوید رونی | هالیوود ریپورتر
غم‌انگیز و سوررئال. این یک مراقبه خیره‌کننده درباره دستکاری حافظه برای کم‌کردن درد است که با وسواسی زیاد در ترکیب تجربه دیداری و شنیداری ساخته شده است.
ژان بروکس | گاردین
اگر مسئولان جشنواره ونیز دنبال فیلمی مناسب برای افتتاحیه بخش «افق‌های نو» امسال می‌بودند، به سختی می‌توانستند فیلمی بهتر از ساخته عجیب و تأثیرگذار کریستوس نیکو پیدا کنند.
ژئو-نینگ سو | Awards Daily
اولین ساخته کارگردان یونانی یک لذت مالیخولیایی جذاب و عجیبوغریب است که طرفداران پوچ‌گرایی موج نو یونان را به وجد می‌آورد.
مینا تکلا | AwardsWatchفیلمی جاه‌طلبانه و درعین‌حال آشفته که فقط چند جذابیت کنجکاوی‌برانگیز می‌سازد اما در حفظ آن‌ها موفق نمی‌شود.
جارد مبارک | Jaredmobarak.com«سیب‌ها» فیلمی بسیار آرام و غم‌انگیز که شوخ‌طبعی سرراستی دارد و همچنین قدرت رسیدن به یک نقطه اوج جانسوز که همه‌چیز را آشکار می‌کند.
نیکلاس بل | IONCINEMA.comنیکو کمی گرم‌تر و هم‌دلانه‌تر از رفتارهای عجیبوغریب و سرد لانتیموس، الکساندروس آوراناس یا بابیس ماکریدیس هویت را چیزی می‌داند که ریشه در اجتماعی‌بودن ما دارد، چون بدون ارتباطات اجتماعی ممکن است نامرئی باشیم.
استفان سایتو | Moveable Festدر زمانی که همه چیز ناهماهنگ به نظر می‌رسد ، فیلم «سیب‌ها» درخشان ظاهر می‌شود.
کلیم آفتاب | Cineuropa
از آن نوع فیلم‌ها که خاص و عام تشویقش می‌کنند.
وندی ایده | Screen Internationalاولین فیلم نیکو کاملا موفق و راضی کننده و خاص است.