علیرضا سوهانی دربان در سال ۱۳۴۶ در محله بالاخیابان مشهد متولد شده است. او پس از سال‌ها درس خواندن در مقاطع مختلف تحصیلی توانسته دکترای اصلاح نباتات، بیوتکنولوژی وکشاورزی را کسب کند.
هانیه فیاض | شهرآرانیوز؛ علیرضا سوهانی دربان در سال ۱۳۴۶ در محله بالاخیابان مشهد متولد شده است. او پس از سال‌ها درس خواندن در مقاطع مختلف تحصیلی توانسته دکترای اصلاح نباتات، بیوتکنولوژی وکشاورزی را کسب کند و اکنون حدود ۲۳ سال است که در جایگاه استاد دانشگاه مشغول به تدریس است. البته از سال ۱۳۷۵ هم به عضویت هیئت علمی تمام وقت گروه کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد درآمده است.
سوهانی در کنار فعالیت اصلی خود در دانشگاه، به امور جانبی همچون تشکیل سازمان مردم نهاد با هدف سامان‌دهی وضعیت فرهنگی تربیتی مناطق حاشیه شهر مشهد هم مشغول بوده است. او درباره این بخش از اقداماتش می‌گوید: مدتی بود که احساس می‌کردم مناطق حاشیه‌نشین شهر به توجه بیشتری در حوزه آموزش و پرورش نیاز دارد؛ به همین دلیل چند سال پیش یک سازمان مردم نهاد با عنوان «عهد نیکان» راه‌اندازی کردیم. مدتی مشکلاتی برای مکان دفتر سازمان داشتیم که سبب فعالیت‌های جسته گریخته شده بود، اما کم‌کم توانستیم دفتر محل کار ایجاد کنیم و فعالیت‌ها را به صورت رسمی و مستمر آغاز کردیم. این سازمان بانی‌محور است و به هیچ جایی وابستگی ندارد و متشکل از ۹ نفر است که بنده مسئولیت رئیس هیئت مدیره آن را برعهده دارم.
از تدوین کتاب تا آموزش غیرمستقیم
در این سازمان مردم نهاد چندین اقدام مهم انجام شده است؛ یکی از آن‌ها تدوین کتاب «نیکان» می‌باشد. در این کتاب تلاش شده تمام وقایع ماه‌های قمری همچون ربیع‌الاول، رمضان، شوال و ... به صورت داستان، بازی و سرگرمی برای کودکان در گروه‌های سنی خاص جمع‌آوری شود. این کتاب در ۱۲ جلد به چاپ رسید که ۴ جلد آن چاپ انبوه داشت. سعی کرده‌ایم کودکان را با تعاریف واژگان مختلف وقایع دینی آشنا کنیم. اجرای طرح «طه» یکی دیگر از فعالیت‌های این سازمان است. این طرح مربوط به یک مؤسسه فرهنگی در تهران است. بر اساس این طرح دانش‌آموزان مختلف در مدارس حاشیه شهر شناسایی می‌شوند و پنجشنبه هر هفته برای آن‌ها در ساعت فراغتشان (ساعت ۱۴ به بعد) برنامه تفریحی، فرهنگی، ورزشی همانند فوتبال، استخر و اردو برگزار می‌کنیم و در آن‌ها آموزش‌های تربیتی و پرورشی به دانش‌آموزان به صورت غیرمستقیم داده می‌شود. به عنوان مثال در یکی از اردوها، طریقه صحیح وضوگرفتن به صورت غیرمستقیم آموزش داده شد به این شکل که مربیان در حضور دانش‌آموزان وضو می‌گرفتند و آن‌ها با نگاه به مربی خود آموزش می‌دیدند. این طرح در ابتدا به صورت آزمایشی در چندین مدرسه اجرا شد و در نهایت به دلیل استقبال زیاد و بازدهی مثبت، در دیگر مدارس هم اجرایی شد و نتایج خوبی به همراه داشت.
در این طرح سعی شده است روی آداب معاشرت و روش صحیح زندگی بر اساس تربیت کودکان، نوجوانان و جوانان تمرکز شود؛ البته این امر براساس تأکید امام صادق (ع) در یکی از احادیث خود مبنی بر تمرکز روی نیروی جوان، انجام شده است. می‌دانید که دشمن اکنون جوانان را هدف قرار داده است و ما هم سعی کرده‌ایم برای مقابله با دشمن، روی همین قشر از جامعه کار کنیم.
گروهی به صورت داوطلبانه گرد هم جمع آمده‌اند تا در همین راستا حرکت کنند و افراد را برای شرکت در دوره‌های عمومی، بعد از آن نیمه خصوصی و سپس خصوصی آماده می‌کنند؛ در همین راستا این افراد با حضور در جامعه به مشکل نمی‌خورند، خودشان مبلغ می‌شوند و این طرح را ترویج می‌دهند یا در قالب یک مربی شیعه خدمتگزار پرورش می‌دهند. به طور کلی این اقدام به نوعی سمپاد فرهنگی محسوب می‌شود.
اجرای طرح مبلغان
این استاد دانشگاه می‌افزاید: در اقدامی دیگر با تبادل نظر با مدارس مختلف نیرو‌های پرورش‌یافته و آموزش دیده خود را به مدارس می‌فرستیم تا در مناسبت‌های گوناگون، به مسئولان مدارس، محتوا بدهند و آن‌ها را در برگزاری برنامه‌ها و مراسم یاری دهند. طرح «مبلغان» فعالیت دیگر سازمان مردم‌نهاد عهد نیکان است که در راستای آن حدود ۳۰۰ نفر روحانی گزینش شده‌اند و از آن‌ها آزمونی در سطوح مختلف دریافت شده و سپس مطالب و محتوای مناسب در اختیارشان قرار گرفته است تا در زمان مناسب و در مجموعه‌های مورد نیاز حاضر شوند و پیرامون مسائل تربیتی و پرورشی فعالیت کنند. هم‌اکنون بانک اطلاعاتی این مبلغان تهیه شده است. ناگفته نماند این سازمان مردم نهاد، در شهرستان‌های استان خراسان نظیر تربت جام، باخزر و... هم فعالیت‌های تربیتی و پرورشی بسیاری انجام داده و طرح‌های تشویقی زیادی اجرا کرده است.
سوهانی در پایان تأکید می‌کند: سازمان‌های مردم نهاد، برای هر دولتی بازو محسوب می‌شوند؛ در این سازمان‌ها مردم به کمک دولت می‌آیند و کار‌هایی که گاهی دولت قادر به انجام آن‌ها نیست انجام می‌دهند و درگیر بوروکراسی اداری نیستند. خواسته من از مسئولان این است که بیشتر از این سازمان‌ها حمایت کنند و سنگ جلوی پای فعالان این‌چنین نیندازند و با ندادن مجوزها، محدودیت ایجاد نکنند.