بهمن بابازاده، خبرنگار حوزه موسیقی، توئیتی زده و از تقوایی گفته است و اینکه: «هیچ خبری نمی‌تواند غمگین‌تر از خبر آلزایمر ناصر تقوایی باشد. مطلقا هیچ خبری...»
محبوبه عظیم زاده | شهرآرانیوز - از وقتی که رؤیا سر میز صبحانه روبه‌روی جهانگیر ایستاد و پرسید: «خاویارتون رو با چی میل می‌کنین سرور من؟ با لیموترش؟ چای بدم یا قهوه یا نسکافه؟ قهوه‌تون با شیر و شکر باشه یا با عسل؟»، حالا بیشتر از ۱۹ سال می‌گذرد، ۱۹ سال از آخرین ساخته ناصر تقوایی، «کاغذ‌بی‌خط»، که خط‌وخطوطش همچنان در اذهان عشاق سینما و فیلم‌بین‌های معمولی خوش نشسته است. در تمام این گذر عمر تقریبا بیست‌ساله، اما ناصر تقوایی همان نویسنده و کارگردان محبوبی بوده که نامش همیشه با احترام و بزرگی در زبان دوست‌دارانش می‌چرخد.
با این حال، خلأ کم‌رنگ‌شدن و ندیدن آثارش محسوس است و ملموس. خلأیی که به‌نظر خیلی‌ها دوست دارند عمیق‌تر و عمیق‌تر شود و خیلی‌ها دوست دارند با آثار گهربار دیگری پرتر شود و فزون‌تر، البته نه مشابه ناخدا خورشید و دایی‌جان ناپلئون که به‌قول همسرش «تقوایی به خودش چنان سخت می‌گیرد که هرگز خود را تکرار نمی‌کند». خودش در مستندی که سال‌ها پیش راجع به او ساخته شد، می‌گفت: «تن‌ها شانس من در زندگی شاید این بوده است که با یک تولد ناخواسته نیم‌قرن تمام مثل یک آدم زیادی در کنار یک ملت کهن‌سال زندگی کردم.»
زندگی‌ای که حسابی با سینما عجین شد و البته سخت‌گیری‌های مختص خودش، طوری که معتقد است: «کارکردن اصولا سخت است. الان یک عده می‌روند سر صحنه و دور خودشان می‌چرخند و می‌آیند و می‌گویند: گرفتیم! یکی هم نیست بپرسد: گرفتید! اما چی گرفتید؟!» ناصرخان تقوایی حالا مدت‌هاست که بیشتر در حریم زندگی شخصی خودش سر می‌کند، اما از نوشتن و ادبیات که پشتوانه خوبی برای ورود او به سینما هم بوده، غافل نشده است. آن‌قدر که به‌قول خودش: «همسرم می‌داند چقدر کار نوشته شده دارم، اما نمی‌توانم آن‌ها را چاپ کنم.» البته به‌انضمام دلیل دیگری که پیر آن حسابی به تن او و هم‌مسلکانش خورده است: «تا وقتی سانسور این‌طور باشد، نمی‌توانم کار کنم.» حالا هر از گاهی نیمچه خبری از این‌طرف و آن‌طرف به گوش می‌رسد که ناصر تقوایی احوال خوبی ندارد. ۲ ماه پیش را خاطرتان هست؟ وقتی یکی از منتقدان سینما مطلبی را در یکی از روزنامه‌ها به رشته تحریر درآورد که تقوایی این روز‌ها ناخوش است.
اینکه عزلت‌نشینی پیشه کرده است و این روز‌ها حال خوشی ندارد، چون حال خوش از خلق‌کردن و کارکردن ناشی می‌شود و اینکه سال‌هاست می‌نویسد، اما فقط برای کشوی میزش! به‌نظر می‌رسید این صحبت‌ها بیشتر محض زدن تلنگری کوچک برای از یاد نبردن تقوایی و جایگاه بلندمرتبه‌اش در سینمای ایران بود، اما وکیل تقوایی رسما به این نوشته مکتوب واکنش نشان داد و گفت: «مدتی است به اختیار از تدریس و هرگونه فعالیت اجتماعی دست کشیده است و اکنون بنا به تصمیم پزشکان متخصص، ایشان به آرامش نیاز دارند.» وکیلش همچنین گفت که این صحبت‌ها امکان پیگیری قانونی را برای ناصر تقوایی و همسرش ایجاد می‌کند و او هر زمان که قصد کار داشته باشد با تصمیم خود به فعالیت بازخواهد گشت. حالا مدت زیادی از این صحبت‌ها و حاشیه‌های آن نگذشته است که دومرتبه بحث سلامتی این کارگردان صاحب‌نام به گوش می‌رسد.
این‌مرتبه بهمن بابازاده، خبرنگار حوزه موسیقی، توئیتی زده و از تقوایی گفته است و اینکه: «هیچ خبری نمی‌تواند غمگین‌تر از خبر آلزایمر ناصر تقوایی باشد. مطلقا هیچ خبری...» صحبتی که فعلا به‌صورت محدود واکنش‌هایی هم در فضای مجازی داشته و اگر صحت‌وسقم آن از منابع معتبرتری تأیید شود، به‌یقین حجم واکنش‌ها را بیشتر هم می‌کند. کاربری در فضای مجازی نوشته بود: «آقای تقوایی، لطفا دوباره بیاین بگین که من زندگیم برعکسه، از پیری به جوونی حرکت می‌کنم و خلاصه که احوالم خیلی خوبه. مطمئنمون کنین لطفا.»