متر و معیار انتخاب سرمربی در بسکتبال چیست؟ | پارتی بازی یا سابقه بازی؟!

سعیده فتحی/شهرآرانیوز، جشن تولد ۴۰ سالگی پویا تاجیک با سرمربیگری او در تیم نبوغ اراک همزمان شد. تاجیک فصل پیش جانشین امید حمیدی در تیم شورا و شهرداری قزوین شده بود. او پیش‌تر در تیم ملی نوجوانان ایران هم به عنوان مربی حضور داشت. از تاجیک که یکی از ستاره‌های سابق تیم ملی بسکتبال کشورمان بوده انتظار می‌رود در عرصه مربیگری هم خوش بدرخشد و موفق باشد.
حضور تاجیک در عرصه مربیگری نوید ورود نسل جدیدی از مربیان به بسکتبال را می دهد البته اگر اجازه ورود به آن‌ها داده شود! در حال حاضر شاهد هستیم افرادی سکان هدایت تیم‌های لیگ برتری را برعهده گرفته اند که تجربه بازی ملی و سرمربیگری را ندارند، اما به یکباره کارت درجه یک گرفته و سر از لیگ برتر درآورده اند. مشخص نیست متر و معیار انتخاب باشگاه‌ها برای سکان هدایت تیم شان چیست؟ پارتی بازی یا سابقه بازی؟!
در حال حاضر بحث بر سر مربیگری برخی وجود دارد، اینکه آن‌ها چگونه کارت درجه یک را دریافت کرده و چطور بدون داشتن سابقه سرمربیگری هدایت یک تیم لیگ برتری به آن‌ها داده شده است؟ اما فردی مثل تاجیک که سابقه بسیار خوب در دوران بازیکنی دارد و دوره‌های مختلف مربیگری را هم طی کرده جایی در لیگ برتر ندارد. یکی مثل تاجیک باید راهی دسته یک شود و یکی هم بدون هیچ سابقه و با پارتی بازی باید در لیگ برتر سرمربیگری کند!
بابک نظافت بازیکن باتجربه بسکتبال کشورمان امروز در مصاحبه‌ای که داشته به همین داستان اشاره کرده و گفته است: «کسانی که در تیم ملی نوجوانان هم تجربه بازی نداشتند، الان در لیگ برتر با زد و بند سرمربی تیم‌های مختلف شده‌اند. من هم حوصله پاچه خواری یا رفاقت با کسی را ندارم که بخواهم خودم را تحمیل کنم. هرکسی از راه رسیده «فیبا کوچ» و مربی تیم ملی شده است، در حالی که ما خاک بسکتبال را خورده ایم. من حوصله این را دارم که با بچه‌ها سر و کله بزنم و چهار نفر مثل خودم درست کنم، اما می‌گویند نه و پسر فلان مربی را بیاوریم. به دنیا نیامده بودند، من در تیم ملی بازی می‌کردم. به عنوان مثال بهزاد افرادی که چندین سال در تیم ملی بوده و کاپیتانی کرده است را رها کرده اید و آقای ایکس را به عنوان سرمربی جوانان و نوجوانان انتخاب می‌کنید؟ دلیل این انتخاب‌ها چیست؟ این فرد در کدام کوره پخته شده است؟ فقط به خاطر اینکه در فلان باشگاه چهار تا بازیکن را تمرین داده انتخابش کردید؟ واقعا شان بسکتبال را پایین آورده اند و خجالت آور است. من به راحتی خودم را نمی‌فروشم، دنبالم آمدند، می‌روم و نخواستند هم فدای سرشان.»
این داستان فقط مربوط به تیم‌های باشگاهی نمی‌شود و ما شاهد هستیم در تیم‌های ملی هم شایسته سالاری رعایت نشده و مشخص نیست متر و معیار فدراسیون برای انتخاب سرمربیان تیم‌های ملی چیست؟ چرا با وجود اینکه مربیان توانمندی داریم از کسانی استفاده می‌شود که سابقه چندان درخشانی در عرصه مربیگری ندارند؟‌ای کاش یک نفر از فدراسیون داستان انتخاب سرمربیان تیم‌های ملی را برای جامعه بسکتبال باز می‌کرد و دلیل انتخاب تک به تک سرمربیان در رده‌های مختلف ملی را مطرح می‌کرد. شاید آن‌ها توانمندی خاصی دارند که از چشم جامعه بسکتبال به دور مانده است.
به هر حال باید به نسل جدید مربیان که سال‌ها خاک این رشته را خورده اند فرصت داده شود تا توانایی‌های شان را نشان دهند. نسل مربیان نیاز به پوست اندازی دارد، اما درست و اصولی باید این کار انجام شود و فضا برای کسانی که واقعا لیاقت و توانایی دارند فراهم شود نه برای کسانی که با پارتی بازی می‌خواهند در این رشته حضور داشته باشند.

در نهایت بازیکنان نسل طلایی هم باید بدانند که جامعه بسکتبال منتظر ورود آنها به عرصه مربیگری و مدیریتی بسکتبال هستند. از آن نسل در حال حاضر جواد داوری وارد بخش مدیریتی شده و ریاست هیات استان اصفهان را برعهده گرفته، پویا تاجیک هم وارد عرصه مربیگری شده است. امیدواریم با حضور این نسل باز هم شاهد اوج گیری بسکتبال باشیم. آنها روزی در میدان مسابقه رقابت می کردند و حالا باید در بیرون از زمین کمک حال این رشته باشند، بسکتبال به وجود آنها نیاز دارد.