قاسمی |شهرآرانیوز، عبور از سطح هم برای کسی که به عمق پا می‌گذارد و نیز برای کسانی که همراه او می‌شوند، نه آسان است و نه کاری معمول، اما در «امروز» زندگی‌کردن چنین کار نامعمول و غیرمتعارفی را می‌طلبد.
وقتی در فضای مجازی و در بین هزاران پنجره که هر کدام به روی اتفاقات رنگارنگی گشوده شده است، درگیر کلماتی می‌شویم که از سطح روزمرگی، سبک زندگی و اتفاقات سطحی عبور کرده‌اند و افرادی را دنبال می‌کنیم که دغدغه آموختن دارند، به یاد می‌آوریم که در این فضا هم می‌شود جایی برای فراگیری و اندیشیدن یافت. صفحه اینستاگرام استاد داستان‌نویسی، محمدحسین شهسواری، از همین دست فضاهاست.
صفحه‌ای که پیش از شروع کرونا و تعطیلی کلاس‌های آموزشی هم فعال بود و تا الان هر روز نکته‌ای را برای نویسنده‌ها و علاقه‌مندان به نویسندگی و برای ترغیب آن‌ها به نوشتن منتشر می‌کند.
برخی دنبال‌کنندگان این صفحه معتقدند این معلم داستان‌نویسی دقیقا دست گذاشته است روی آن بخش از نگرانی‌ها و ترس‌های نویسنده‌های جوان که هنوز نوشتن را به‌عنوان کار اصلی خود نپذیرفته‌اند. گرچه ممکن است تعدادی از علاقه‌مندان به نویسندگی در این صفحه با خواندن جملاتی با مضمون «یک‌شبه نویسنده‌شدن 10 سال زمان می‌برد»، دیگر انگیزه‌ای برایشان باقی نماند، اما آنچه باقی می‌ماند، نگاه واقع‌بینانه به نویسندگی به‌ویژه در بین نویسنده‌های جوان است.
شهسواری 15 سال است که تدریس و از همین راه کسب درآمد می‌کند، اما درس‌دادن او در فضای مجازی از دغدغه‌های شخصی‌اش برمی‌آید که این را می‌شود درمیان کلمات و مطالبش به وضوح مشاهده کرد.
او می‌گوید: خیلی قبل‌تر از کرونا این آموزش‌ها را شروع کردم و از همان زمان هم منظورم آموختن و در میان گذاشتن تجربیاتم با نویسنده‌های جوان بود. حتی صفحه دیگری در فضای مجازی برای معرفی کتاب‌ها، کلاس‌ها و معرفی کتاب ایجاد کردم تا با مطالب آموزشی در این صفحه تداخلی نداشته باشد.
این معلم داستان‌نویسی به‌دلیل محدودیت فعالیت در بخش‌هایی از فضای مجازی از جمله فیس‌بوک و تلگرام، اینستاگرام را برای بیان مطالب آموزشی انتخاب کرده است: تعداد زیادی از افراد در صفحات مختلف اینستاگرام به مطالبی درباره سبک زندگی، رخدادهای روزمره و گذاشتن عکس‌هایشان می‌پردازند. در حقیقت کار آن‌ها طبیعی است، زیرا پلت‌فرم اینستاگرام برای همین نوع مطالب است. در اصل کار امثال من در این فضا غیرطبیعی است. چون ما برای فعالیت در پلت‌فرم‌های دیگر محدودیت داریم، ناچاریم در اینستاگرام که محدودیت تعداد کلمه هم دارد مطلب بگذاریم.
او درباره محتوای مطالبش می‌گوید: الان 15 سال است کار آموزش می‌کنم. این مطالب هم تجربیات خود من است درباره مسائلی که نویسنده‌های جوان با آن در ارتباط هستند. من فکر می‌کنم لازم است نکاتی را که تجربه کرده‌ام، هم به‌عنوان نویسنده و هم به‌عنوان معلم در اختیار دیگران قرار بدهم و این یک حس شخصی است.
او درباره شرایط این روزها که به‌دلیل ویروس کرونا بسیاری از فعالیت‌های فرهنگی را به تعطیلی کشانده است، می‌گوید: به هر حال شخصیت من فرقی نکرده است. پیش از کرونا هم این دغدغه را داشتم و الان هم که یک سال است کلاس ندارم، همینطورم. ولی به‌نظرم فضای مجازی این خوبی را دارد که آن‌هایی که خارج از کشور هم هستند، می‌توانند از مطالب استفاده کنند.
بازخورد مطالب آموزشی این معلم داستان‌نویسی در نظر‌های دنبال‌کنندگانش مشهود است. در کنار تشکرها و تقدیرهایی که از او می‌شود، باب تحلیل مطالب هم باز می‌شود. شهسواری می‌گوید: دوستان و نویسندگان جوان همیشه به من لطف داشتند و مرا دراین‌زمینه شرمسار کرده‌اند.
او در این روزها که کلاس‌های آموزشی تعطیل شده است، مشغول تمام‌کردن رمانی است که از 5 سال پیش آن را آغاز کرده و تا کنون 3 جلد آن چاپ شده است: این روزها مشغول نوشتن رمان «ایرانشهر» هستم و فکر می‌کنم همین‌قدر دیگر زمان می‌برد تا تمام شود.
بیشتر بخوانید:
با «احسان عبدی‌پور» درباره مرزهای پیدا و ناپیدای داستان و روایت
گفت‌وگو با احسان عبدی‌پور، داور بخش روایت‌نگاری «جایزه ادبی مشهد»