تله‌فیلم «رفیق بد» به نویسندگی و کارگردانی امیرحسین ظریف، هنرمند دهه هشتادی مشهدی، که محتوایی اجتماعی و خانوادگی دارد، هم‌دوره ای‌هایش را گرد هم جمع کرده است. گرامی پنجاه‌وهشت ساله، این‌بار برای کارگردان جوانی بازی می‌کند که سن و سالش کمتر از عمر هنری اوست.
غلامرضا زوزنی | شهرآرانیوز - گروهی از جوانان علاقه‌مند به فیلم‌سازی و سینما در منزلی مسکونی درحوالی خیابان بهارستان مشهد برای ساخت تله‌فیلمی دور هم جمع شده بودند چهره‌های جوان که آینده‌ای روشن را برای فیلم‌سازی مشهد نوید می‌دهند.
تله‌فیلم «رفیق بد» به نویسندگی و کارگردانی امیرحسین ظریف، هنرمند دهه هشتادی مشهدی، که محتوایی اجتماعی و خانوادگی دارد، هم‌دوره ای‌هایش را گرد هم جمع کرده است. این اثر پلیسی و اجتماعی داستان فردی را روایت می‌کند که به خاطر خانواده اش دست به کار خلاف قانون می‌زند.
ظریف که تجربه ساخت چند فیلم کوتاه را نیز در کارنامه دارد می‌گوید بودجه فیلمش را خودش از بخش خصوصی تأمین کرده و در ادامه از نبود حمایت برای ساخت و تولید فیلم در مشهد گله و ابراز امیدواری می‌کند بتواند فیلمش را به شبکه استانی بفروشد تا شاید از این طریق موفق شود هزینه‌های چند ده میلیونی تولید فیلمش را تأمین و به ساخت فیلم بعدی‌اش بیندیشد. او می‌گوید حتی برای دریافت مجوز هم دردسر‌های بسیاری دیده و در نهایت توانسته مجوز‌های لازم تولید فیلمش را دریافت کند.
جسارت دیگری که این جوان و دوستان همراهش از خود به خرج داده‌اند این بوده که از بازیگران نام‌آشنای سینما و تلویزیون برای فیلمشان استفاده کرده‌اند. ظریف از کیانوش گرامی، بازیگر و تهیه‌کننده سینما وتلویزیون، که بیشتر در نقش‌های منفی در سینما و تلویزیون حاضر می‌شود، به عنوان بازیگر نقش اصلی فیلمش دعوت به همکاری کرده است. گرامی پنجاه‌وهشت ساله، که سابقه همکاری با سینماگرانی همچون داریوش مهرجویی، مسعود کیمیایی، بهروز افخمی، رضا میرکریمی، شهاب حسینی، علی مصفا و ... را دارد. این‌بار برای کارگردان جوانی بازی می‌کند که سن و سالش کمتر از عمر هنری اوست.
گرامی که سه چهار ماه پیش به کرونا مبتلا شده بعد از بهبود حالش فعالیت‌های هنری‌اش را از سر گرفته است. او درباره اینکه چرا پذیرفته در این فیلم حضور بیابد در کنار ابراز علاقه‌اش به مشهد می‌گوید متن فیلم‌نامه «رفیق بد» بسیار ساده و روان است و به نظر من زندگی خلافکاری را نشان می‌دهد که تا به حال کسی از این زاویه ندیده است.
در ادامه مشروح گفت‌وگوی ما با کیانوش گرامی پیش روی شماست.
چه چیزی باعث شد که برای بازی در یک تله فیلم به مشهد سفر کنید؟
من سالی پنج، شش بار، به مشهد می‌آیم. به نوعی مشهد شهر دوم من است. رفقا و همکاران زیادی در این شهر دارم. مطمئنم چیزی جذاب‌تر از امام رضا (ع) و خاطراتی که از دوران کودکی با این شهر دارم برایم وجود ندارد. وجود بزرگ مردی همچون فردوسی که قطب فرهنگ و هنر و ادبیات ما است هم برایم جاذبه ایجاد کرده است. من کار فیلم در مشهد زیاد انجام داده‌ام و آن‌قدر تعدادش زیاد است که در خاطرم نیست. با بسیاری از هنرمندان این شهر همکاری داشته‌ام.
حضور امام هشتم (ع) من را بیشتر ترغیب می‌کند که به مشهد بیایم. البته هیچ شهری دیگر صفا و صمیمیت قدیم خودش را ندارد، اما خاطراتی که من از کودکی دارم مرا بیشتر به سمت مشهد می‌کشاند.
خیلی از هنرمندان شهرستانی از نگاه تبعیض آمیزی که بین آن‌ها و هنرمندان تهرانی حاکم است گلایه دارند، نظر شما به عنوان یک هنرمند پایتخت نشین در این‌باره چیست؟
می‌خواهم موضوع را از طرف دیگری نگاه کنیم. شاید به هنرمندان تهرانی که این گفتگو را می‌خوانند و می‌شنود بر بخورد. اما این واقعیت است که همانند ورزش و رشته‌های ورزشی، بیشتر هنرمندانی که در تهران نام و آوازه‌ای دارند شهرستانی هستند. تهران فقط مصرف‌کننده است. شاید تهرانی‌ها از من دلخور شوند که چرا ازشان دفاع نکردم، اما واقعا ما شوخی شوخی مصرف‌کننده شدیم. از بازیگرانی که برای نمونه در مشهد، شیراز، اصفهان، آذربایجان، رشت و شهر‌های دیگر پایه بازیگری‌شان را محکم کرده‌اند ما در تهران استفاده می‌کنیم و می‌گوییم این هنرمند متعلق به ماست. مثل داریوش ارجمند، رضا عطاران، حامد بهداد و .... از هر شهری هنرمندان بسیاری به تهران آمده‌اند. بزرگان بسیاری مانند فریدون جیرانی، سید غلامرضا موسوی، مهدی صباغ‌زاده که از ارکان سینمای کشور هستند. ما تهرانی‌ها مصرف کننده هنر هستیم، در زمینه ورزشی هم همین‌طور است.
با این حال، باز هم امکان پیشرفت در تهران بیشتر از دیگر شهرستان‌هاست.
وقتی مصرف‌کننده باشد، سرمایه هم هست. وقتی سرمایه وجود داشته باشد، پیشرفت را به دنبال خودش می‌آورد. پول در پایتخت است. اگر کسی می‌خواهد زودتر به شهرت برسد و خودی نشان دهد در تهران بهتر می‌تواند به مقصودش برسد. تهران حدود یک پنجم جمعیت کشور را در خود جای داده است. بدیهی است که امکانات در تهران بیشتر باشد. سرمایه هم آنجا متمرکز است.
البته خوشبختانه در سال‌های اخیر امکاناتی در مشهد و شهرستان‌های مشابه وجود دارد که در تهران نیست. باید قدر آن‌ها را دانست.
اما هنرمندان جوان سودای فعالیت در پایتخت را در سر دارند.
باید از جوان‌ها حمایت شود. باید از افرادی همانند کارگردان جوان این فیلم (رفیق بد) حمایت شود تا به جای مهاجرت به تهران، افرادی همانند من که در پایتخت فعالیت داریم را به شهر خودشان برای کار بکشانند.
هنرمندان قدیمی این شهر نیز باید پای کار حمایت و کمک از جوان‌ها بیایند. هنرمندانی که از این استان به تهران رفته‌اند و به اسم و رسمی رسیده‌اند باید حواسشان به همشهری‌هایشان بیشتر باشد. این افراد بیشترین کمک را می‌توانند انجام دهند. بیایند کارگاه آموزشی بگذارند و تجربه‌هایشان را به جوان‌ها منتقل کنند. آدم‌هایی که در این شهر بزرگ شده‌اند بهترین کمک را می‌توانند به هنرمندان داشته باشند. البته نه صرفا به مشهدی‌ها بلکه به همه هنرمندان سراسر کشور می‌توانند کمک کنند.
اوضاع سخت و نابسامان تولیدات سینما و تلویزیون با توجه به شرایط کنونی چقدر روی کار شما تاثیر گذاشته است؟
شرایط همیشه سخت بوده است. مربوط به این دوره هم نیست. حالا کرونا اوضاع را بدتر کرده است. دفتر فیلم‌سازی من در تهران سه سال است که هیچ فیلمی را تولید نکرده است. جدیدا یک پروانه تولید فیلم گرفته‌ام. اما باید قدری در این اوضاع کرونایی حواسمان بیشتر جمع باشد. شاید افراد به دلیل حضور در مراسم جشن یا عزا به این بیماری مبتلا شده باشند، اما کافی است یک روز سر صحنه فیلمی باشند، همه گمان می‌کنند به دلیل آن است. عوامل و تهیه‌کننده آن فیلم مؤاخذه می‌شوند که چرا شیوه‌نامه‌های بهداشتی سر پروژه رعایت نشده و به دردسر می‌افتند.