بیابان «نامیب» یکی از خشک‌ترین مکان‌های روی کره زمین واقع در جنوب قاره آفریقا است. این چشم انداز مریخ گونه با آن تل ماسه‌های رفیع و کوه‌های سنگلاخی آفتاب زده و دشت‌های شنی چیزی در حدود ۸۱۰۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد.
ریحانه صادقی | شهرآرانیوز؛ بیابان «نامیب» یکی از خشک‌ترین مکان‌های روی کره زمین واقع در جنوب قاره آفریقا است. نام این بیابان در زبان مردم محلی، زبان ناما، به معنای «جایی که هیچ در آن وجود ندارد» است. این چشم انداز مریخ گونه با آن تل ماسه‌های رفیع و کوه‌های سنگلاخی آفتاب زده و دشت‌های شنی چیزی در حدود ۸۱۰۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد.
عمر این بیابان دست کم به ۵۵ میلیون سال می‌رسد و کهن‌ترین بیابان جهان محسوب می‌شود (برای مقایسه، سن صحرای بزرگ آفریقا تنها ۲ تا ۵ میلیون سال تخمین زده شده است). با تابستان‌هایی که دمای روزهایش به طور معمول تا ۴۵ درجه سانتی گراد بالا می‌رود و شب هایش تا مرز انجماد سرد می‌شوند، این بیابان یکی از غیرقابل سکونت‌ترین مکان‌های روی کره زمین است.
یکی از خطرناک‌ترین مناطق بخش غیرقابل سکونت بیابان نامیب ساحل اسکلت هاست، منطقه‌ای به طول ۵۰۰ کیلومتر در امتداد ساحل اقیانوس اطلس. این منطقه نامش را به سبب لاشه‌های بی شمار نهنگ‌ها و کشتی‌هایی گرفته است که در قرون گذشته بر این خط ساحلی باقی مانده اند. ساحل مرده اسکلت‌ها اغلب با کفنی از جنس مه پوشیده می‌شود که پس از برخورد هوای سوزان بیابان با سرمای بالاآمده از اعماق اقیانوس تشکیل می‌شود. همین مه است که با ایجاد شرایطی نامساعد برای کشتی ها، آن‌ها را راهی این «دروازه جهنم» می‌کند، جایی که بومی‌ها می‌گویند «خدا آن را با خشم خلق کرده است».
اما از میان همه شگفتی‌های خفته در دل این بیابان، یکی از رازآلودترین هایشان شاید پدیده‌ای ژئومورفیک (زمین ریخت شناسی) باشد با نام «حلقه‌های پریان». حلقه‌های پریان دایره‌های لم یزرعی هستند در دل بیابان که با یک گونه خاص از علف محصور شده اند و می‌توان آن‌ها را در جای جای این بیابان دید، حلقه‌هایی که برای بهتر دیدنشان باید به آسمان رفت و از آن بالا به این شگفتی بی پایان که همه سطح بیابان را پوشانده است نگریست. این حلقه‌های تقریبا کامل هم روی سطوح صاف و پوشیده از ریگ بیابان نقش بسته اند و هم روی تل ماسه ها.
قطر این دایره‌ها در بخش میانی بیابان ۵/۱ تا ۶ متر، و در شمال غربی آن حدود ۴ برابر این اندازه است. هیمبا‌های بومی نامیبیا آن‌ها را ردپای خدای خود، موکورو، می‌دانند. گروهی دیگر از بومیان معتقدند این دایره‌های عجیب حاصل رقص شبانه پریان در بیابان اند. هیچ کس هنوز نتوانسته است دلیلی قطعی برای وجود این حلقه‌ها بیابد، اما در سال‌های گذشته دانشمندانی از نامیبیا، آلمان، ایالات متحده و چند کشور دیگر گرد هم آمدند تا بتوانند توضیحی علمی و منطقی برای این پدیده بیابند. تا زمانی که دانشمندان دراین باره به اجماعی قطعی برسند، این حلقه‌های رازآلود منبع الهامی خواهند بود برای داستان پردازی و افسانه سرایی و چشم اندازی برای لذت بردن از ناشناخته‌های طبیعی.
منبع: http://www.bbc.com/travel