پارسال که به ابتکار رئیس محترم دانشگاه فردوسی، تندیس شاعر بلندآواره ایرانی فردوسی بزرگ در محوطه این دانشگاه درحال ساخت بود، گروهی از دانشجویان به‌صورت خود‌جوش! به بزرگی و ارتفاع تندیس، اعتراض کردند. ولی ایشان اعتنایی نکرده و با اقتدار به کارش ادامه داد.
اما چند رور قبل در خبر‌ها خواندیم که تندیس، از این محل جابه‌جا و به نهالستان طرق منتقل شده است!
جناب آقای دکتر کافی رئیس محترم دانشگاه، در خصوص چرایی این اقدام مایوس کننده! اظهار کرد: «بودجه‌ایی برای ساخت این تندیس، نبود! و اجازه نصب آن در این محل را نیز نداشتیم!» توجیهی که ایشان برای این اقدام ضدایرانی و تحریک‌کننده! ذکر کرده‌اند، به معنای واقعی عذر بدتر از گناه است!
ایشان گفته‌اند: «این تندیس متعلق به آقای ثابت بوده و تشخیص ایشان؛ این بوده که تندیسش را به نهالستان طرق ببرد تا در وقت مناسب و با نظر شورای فرهنگ عمومی استان، در موردش تصمیم‌گیری شود!»
آقای دکتر کافی و دانشجویان ورودی قبل از انقلاب؛ به خوبی به یاد دارند که در آن زمان حتی آرم (نشان) و نام دانشگاه، تصویر گرافیکی مقبره فردوسی بود! اما بعد از انقلاب نه‌تنها آن آرم بسیار زیبا و گویا حذف شد که نام دانشگاه نیز به مشهد پیوند خورد؟!
اگر این اقدامات را به حساب شرایط ویژه اوایل انقلاب بگذاریم، الان که مدارای حاکمان کشور نسبت به این‌گونه مسائل بیشتر شده است، چرا! این افکار ضدایرانی از کجا و از چه کسانی صادر می‌شود که درصدد حذف افتخارات و مشاهیر ایران زمین هستند؟!
آیا اینان، همان‌هایی نیستند که دستور دادند اشعار حماسی فردوسی از دیوار‌های اطراف میدان فردوسی و ضلع جنوبی بولوار پاک شود و سپس به مناسبت هزاره فردوسی محبور به احیا و هزینه مجدد آن‌ها شدند؟! آیا بر اساس همان اعتقادی که «در ایران قبل از اسلام خبری نبوده!» می‌خواهند فردوسی را نیز (بار وجود اعتقادات محکمش به اسلام!) از اذهان پاک کنند!
در این صورت، پاسخ نسل‌های آینده را چه خواهند داد که «چرا به این مفاخر ملی آن‌قدر جفا و بی‌توجهی کردید که همسایگان؛ زیرکانه! آن‌ها را در یونسکو به نام کشور خودشان به ثبت رساندند!»
به دوست، همکار و هم‌کلاسی‌ام جناب دکتر کافی که حضورش در مصدر دانشگاه فردوسی، منشأ خیرات و برکات کمی و کیفی فراوانی بوده است، توصیه می‌کنم که با‌توجه‌به استقلال اداری و مالی دانشگاه‌ها (هبئت امنایی) که این اختیارات با ابلاغ اخیر وزیر علوم بیشتر هم شده است! در اولین فرصت با تأمین اندک اعتبار مورد نیاز این تندیس، آن را به محل سابقش برگردانده و منتظر نظر افراد حقیقی و حقوقی نمانند!
که در غیر این صورت اشتهای سیری‌ناپذیر ضدایرانی این‌ها و نهاد‌های موازی؛ آن‌ها را وادار به دخالت‌های بیشتر و حتی در محتوای دروس خواهد کرد! همان‌طوری‌که دخالت این‌ها در سایر بخش‌ها باعث یأس و سرخوردگی جوانان شده است!