صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

جامعه

فرهنگ‌وهنر

ورزش

شهرآرامحله

علم و فناوری

دین و فرهنگ رضوی

مشهد

چندرسانه‌ای

شهربانو

افغانستان

عکس

کودک

صفحات داخلی

درباره فیلم «بی‌همه‌چیز» محسن قرایی | جشنواره فجر ۳۹

  • کد خبر: ۵۷۴۶۴
  • ۱۲ بهمن ۱۳۹۹ - ۱۹:۱۸
روستایی دورافتاده سال‌هاست که رونق پیشین را ندارد. ساکنین یا کوچ اجباری کرده‌اند یا اگر مانده‌اند در فقر و بدبختی به سر می برند، روستا اما مهمانی دارد که گویا یک ستاره محبوب و مشهور است.

شهرآرانیوز - سومین ساخته سینمایی محسن قرایی قرار بود در سکوت کامل خبری در شهر گرمسار جلوی دوربین برود. پروژه استارت خورد، اما در همان روز‌های نخست، جواد نوروزبیگی طی مصاحبه‌ای اعلام کرد که شهاب حسینی پس از چند روز که در این فیلم جلوی دوربین رفت، گریمش را بر هم زد و حاضر به همکاری نشد. همین خبر کافی بود تا موج رسانه‌ای گسترده‌ای برای فیلم رقم بخورد. پیش از حسینی نیز علی مصفا به دلیل شیوع کرونا و تاخیر در زمان فیلمبرداری، از حضور در این فیلم انصراف داد. با این حال، «بی‌همه‌چیز» یکی از قوی‌ترین و شناخته‌شده‌ترین تیم بازیگران جشنواره امسال را دارد که درکنار وسواس قرایی، نوید یک فیلم اجتماعی خوب را می‌دهد.

 

 

 

کارگردان: محسن قرایی

تهیه‌کننده: جواد نوروزبیگی

بازیگران: پرویز پرستویی، هدیه تهرانی، هادی حجازی‌فر، باران کوثری، مهتاب نصیرپور، پدرام شریفی، بابک کریمی و فرید سجادی‌حسینی


 

 

تریلر فیلم 

 

گریم باران کوثری

 

 

منتقدان درباره فیلم چه گفته‌اند؟

 

فریبا اشوئی:

«بی‌همه چیز» فیلمی جذاب و قصه گو، متعلق به سینمای کلاسیک است. فیلمی است که همه عناصرش باهم در توازن و بالانس هستند. قاب‌بندی‌های بدون نقص مرتضی هدایی درکنار صحنه‌آرایی و طراحی لباس خوب فیلم، باعث شده که تماشاگر تا انتها در کنار قصه تلخ و تامل‌برانگیز آن بماند و از پلان به پلانش لذت ببرد. فیلمنامه خوب با طراحی کلاسیک و جاندار، البته از رموز اصلی موفقیت فیلم است.

 

خسرو نقیبی:

میان یک‌دوجین فیلم بد، غافل‌گیری نمایش‌های پیش‌جشنواره‌ای، بی‌آن‌که هیچ امید یا ایده‌ای نسبت به آن داشته باشم، «بی‌همه‌چیز» محسن قرایی بود: یک فیلم کاملِ مسحورکننده.

...

در نقطه‌ی قیاس با سینمای این سال‌ها، شاید بتوان فیلم قرایی را ادامه‌ی منطقی سینمایی دانست که در درام به «قصر شیرین» یا «آتابای» رسیده؛ سینمایی نشست‌کرده در خالق، با طمأنینه و آرام، بی‌چیدمان و تصنع و خودنمایی، و در کمال. با خواست تعریف یک داستان جهانی درباره‌ی انسان امروز، با فرامتن قابل تأویل اما نه شعاری. منطقی‌اش این بود که سال‌ها طول بکشد تا قرایی به چنین نقطه‌ای برسد؛ خاصه آن‌که هیچ‌کدام از دو فیلم پیشین‌ش موردعلاقه‌ی نگارنده نیست. با این حال، «بی‌همه‌چیز» خیلی زودتر از سن یا جهان تجربه‌کرده، قرایی را جایی در سینمای ایران می‌نشاند، که بزرگانی را به واسطه‌ی یک فیلم شاخص‌شان نشانده؛ پس، خوش آمدید آقای قرایی.

 

 

 
 
 
 
 
 
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.