قاسمی | شهرآرانیوز - تا پیش از اکران «شیشلیک» در سی‌و‌نهمین جشنواره فیلم فجر، همکاری «محمدحسین مهدویان» و «رضا عطاران» از آن دست اتفاق‌های سینمایی بود که شاید هیچ‌وقت پیش‌بینی نمی‌شد.
محمد حسین مهدویان با سابقه ساخت فیلم‌هایی چون «ایستاده در غبار» ثابت کرده بود فیلمسازی جدی است و با «ماجرای نیمروز» بر جدیت خود تاکید بیشتری کرده بود. او سال گذشته هم با دست بسیار پری به جشنواره فیلم فجر آمد و از «درخت گردو» رونمایی کرد. بنابراین سخت می‌شد قضاوت کرد که مهدویان حالا همه جدیت کاری‌اش را کنار گذاشته و به دنبال فیلمی گیشه‌ای باشد. برای همین هم بود که بسیاری از افرادی که پای «شیشلیک» نشستند تا بخش‌های پایانی فیلم منتظر یک حرف و اتفاق ویژه در این فیلم بودند.
حتی طولانی‌شدن بخش اول فیلم تا رسیدن به اصل قصه هم از این انتظار نکاست. پس از اکران این فیلم اما معلوم شد هیچ‌چیزی غیر از عناصر و ویژگی‌هایی که یک فیلم را گیشه‌پسند کند در این فیلم وجود ندارد و مهدویان سراغ بازیگرانی چون رضا عطاران و پژمان جمشیدی رفته تا یک فیلم گیشه‌ای صرف بسازد.
اینکه محمد حسین مهدویان چگونه از ایستاده در غبار، ماجرای نیمروز و درخت گردو به شیشلیک می‌رسد، سوالی است که برای مخاطبان جدی فیلم‌های او مطرح است. این سؤال بیش از خود ماجرای «شیشلیک»، ذهن مخاطبان مهدویان را درگیر خود کرده است. اینکه کارگردان دقیقا روی چه خطی حرکت می‌کند که فکر کرده است «شیشلیک» هم روی آن خط قرار دارد؟
برخی می‌گویند محمدحسین مهدویان با ساختن این فیلم خواسته است خودش را به مردم نزدیک کند، کنار مردم بایستد و بگوید من کارگردانی سفارشی نیستم و می‌خواهم حرف شما را بزنم. اگر هدف همین باشد و کارگردان فکر کرده باشد برای رسیدن به هدفش باید یک طنز سیاسی بسازد باز این سوال پیش می‌آید که چرا چنین کاری را در سطح گیشه‌پسندبودن انجام دهد؟
واقعیت این است که «شیشلیک» فیلمی بسیار سطحی از آب درآمده است و بیشتر از آنکه یک طنز سیاسی موفق باشد به دلیل حضور بازیگرانی چون رضا عطاران یک فیلم گیشه‌پسند موفق خواهد بود. فیلمی با شوخی‌های تکراری که بخشی از آن خاص بازی رضا عطاران است و بخشی دیگر خاص امیرمهدی ژوله که نویسنده سریال‌های طنز است و می‌شود گفت سال‌ها پیش «شب‌های برره» را خیلی بهتر از الان نوشته است. این‌ها با اینکه به هر حال مخاطب عادی را می‌خنداند اما خیلی توی ذوق مخاطبانی می‌زنند که امیدوار بودند از ترکیب محمد حسین مهدویان و رضا عطاران طنز عمیق‌تری نسبت به شوخی‌های اینستاگرامی ساخته شود. زیرا تصور می‌شد در این فیلم رضا عطاران زیر سایه اندیشه مهدویان بازی کند.
فیلم «شیشلیک» نه تنها به زعم مخاطبان فیلم بدی برای کارگردان با سابقه به حساب می‌آید بلکه یک جور توهین به مخاطبی است که این روزها خودش دست‌اول همه شوخی‌ها را در فضای مجازی می‌بیند.