نوید محمدزاده در حالی از نیمه چهارمین دهه زندگی خود عبور می‌کند که به قول فریدون جیرانی باسابقه، «استعداد غریب بازیگری» سینمای ایران است. او با چند نقش آفرینی اخیرش ثابت کرده همچنان در مسیر رشد و بلوغ قرار دارد و می‌تواند از این هم دست نیافتنی‌تر شود. به بهانه سالروز تولدش مروری داریم بر مسیر هنری این بازیگر و مهم‌ترین ویژگی‌های بازیگری او.
محمد عنبرسوز | شهرآرانیوز - وقتی اولین‌بار، مسعود فراستی سخت گیر با آن لحن تندوتیز، در وصفش گفت «این پسر اصلا بد نیست»، کمتر کسی اسمش را شنیده بود. صحبت از جوانی بود که، برخلاف بیشتر نمونه‌های پیش از خودش، هیچ شاخصه زیبایی خاصی در ظاهرش نداشت و ابدا در گروه مرد‌های جذاب قرار نمی‌گرفت. او اما، محل تلاقی استعداد و تلاش بود و توانست در دوران کمتر از یک دهه فعالیت خود در سطح اول سینما، اتفاقی را رقم بزند که تقریبا نمونه اش در تاریخ وجود ندارد.
نوید محمدزاده حالا تبدیل به ستاره شماره یک سینمای ایران شده و پس از ایفای نقش اصلی یا مکمل در تنها یازده فیلم، گزینه اصلی بیشتر فیلم سازان ایرانی برای ایفای نقش‌های دشوار و پیچیده است. نوید محمدزاده در حالی از نیمه چهارمین دهه زندگی خود عبور می‌کند که به قول فریدون جیرانی باسابقه، «
استعداد غریب بازیگری» سینمای ایران است. او با چند نقش آفرینی اخیرش ثابت کرده همچنان در مسیر رشد و بلوغ قرار دارد و می‌تواند از این هم دست نیافتنی‌تر شود. به بهانه سالروز تولدش مروری داریم بر مسیر هنری این بازیگر و مهم‌ترین ویژگی‌های بازیگری او.
کاشت و برداشت
نوید محمدزاده از زمانی که به عنوان بازیگر اصلی سینما به مخاطبان معرفی شد، در هیچ فیلمی نقش فرعی نبوده و معمولا همیشه بهترین نقش‌های بهترین فیلم‌ها به او پیشنهاد شده است. با این حال، نباید فکر کنیم که او یک شبه و صرفا با درخشش در اثر رضا درمیشیان، به اینجا رسیده است. سینمای ایران ستاره‌های زیادی را به خود دیده که با یک فیلم به قله‌های موفقیت رسیده اند؛ اما نوید محمدزاده گذشته پنهانی دارد که مخاطبان عادی شاید کمتر از آن مطلع باشند.
سابقه طولانی فعالیت او در عرصه تئاتر، با بیش از سی نمایش مختلف، آراسته شده و حضور کوتاهش در دو فیلم کم مخاطب «در میان ابرها» به کارگردانی روح ا... حجازی و «لرزاننده چربی» اثر محمد شیروانی، نشان می‌دهد که او حداقل پنج سال برای رسیدن به یک نقش مهم در سینما تلاش کرده است. به این‌ها تجربه اجرای برنامه «دوستان» در شبکه جام جم را هم اضافه کنید تا مطمئن شوید که ستاره امروز سینمای ایران برای ماندن در مسیر پیشرفت چقدر بالا و پایین روزگار را از سر گذرانده است.
عصبانی هستم
نخستین فعالیت جدی نوید محمدزاده به عنوان بازیگر نقش اول در سینما، شرایط پیشرفت شغلی او را از این هم عجیب‌تر کرد. «عصبانی نیستم» فیلم تحسین شده رضا درمیشیان که رونمایی رسمی از نوید محمدزاده برای سینمای ایران هم به شمار می‌رفت، در سی ودومین دوره جشنواره فیلم فجر حاضر بود و حواشی عجیبی را از سر گذراند که هنوز هم جزو عجیب‌ترین اتفاقات تاریخ جشنواره محسوب می‌شود.
یک سر ماجرا‌های این حواشی به جایزه بازیگری نقش اول مرد بازمی گشت؛ به طوری که نوید محمدزاده در مصاحبه‌ای وقایع آن سال را تلخ‌ترین اتفاق عمرش معرفی کرد.
«عصبانی نیستم» پس از جشنواره هم در اکران عمومی دچار مشکلات متعدد شد و به بدترین شکل ممکن به نمایش درآمد. به علاوه، گفته می‌شود ممیزی‌های اعمال شده بر این فیلم رسما بازی نوید محمدزاده را ذبح کرده و همه این‌ها می‌توانست یک استعداد جوان بازیگری را در همان گام نخست به نابودی بکشاند. اما کسی که قصد دارد استاندارد‌ها را جابه جا کند، محکوم به مقاومت کردن است و نوید سینمای ایران، پس از آن وقایع، با قدرتی چندبرابر، مقابل دوربین بازگشت.
اوج گیری آقای مکمل
پس از «عصبانی نیستم»، نوید محمدزاده با بازی کردن در چهار فیلم، توانست از شمایل یک بازیگر جوان به چهره‌ای جاافتاده و درخور اعتماد در سینمای ایران تبدیل شود.
او بین سال‌های ۹۲ تا ۹۴ دو بار در «سیزده» و «خشم و هیاهو» جلوی دوربین فیلم ساز محبوبش یعنی هومن سیدی رفت، همکاری با درمیشیان را در «لانتوری» ادامه داد و با «ناهید» آیدا پناهنده انعطافش را به رخ کشید تا اینکه مسیرش به سطح تازه‌ای از بازیگری و روز‌هایی درخشان‌تر افتاد.
سال‌های میانی دهه نود برای نوید محمدزاده با حضور در دو فیلم موفق «ابد و یک روز» و «بدون تاریخ، بدون امضا»، به منزله فراموش کردن آن خاطرات تلخ بود. نوید با دو شخصیت محسن و موسی در این دو فیلم توانست دو بار پیاپی برنده سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در جشنواره فجر شود و جوایز متعدد دیگری را هم به کارنامه خود اضافه کند. این دو فیلم اما، بیشتر از جوایزی که برایش به همراه داشتند، از این نظر مهم هستند که باعث شدند در یک جمله قرار گرفتن کلمه «بهترین» و اسم نوید محمدزاده دیگر عجیب به نظر نرسد.
ماشین دروی جوایز
مرور کردن موفقیت‌های ملی و بین المللی نوید محمدزاده کاری است که پیش از این بار‌ها انجام شده و اغلب مخاطبان سینما در جریان کم وکیف آن هستند. او در مجموع پرافتخارترین بازیگر دهه نود سینمای ایران است و برای اجرای نقش اصلی یا مکمل در یازده فیلم سینمایی، توانسته هفت نامزدی و دو سیمرغ فجر، هفت نامزدی و سه تندیس شایستگی جشن خانه سینما و بیش از پانزده نامزدی یا جایزه دیگر را به کارنامه پرفروغ خود الحاق کند. مهم‌ترین دستاوردش در عرصه بین المللی اما، کسب جایزه بهترین بازیگر مرد بخش افق‌های هفتادوچهارمین جشنواره فیلم ونیز بود که برای فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا» به وی اهدا شد. این جایزه، در کنار جایزه بازیگری شهاب حسینی در جشنواره کن، و جایزه خرس نقره‌ای برای رضا ناجی در جشنواره برلین از مهم‌ترین دستاورد‌های بازیگری تاریخ سینمای ایران محسوب می‌شود.
رفع تنها اتهام
از زمانی که جایگاه نوید محمدزاده در سینمای ایران تثبیت شد، این بازیگر همواره در معرض یک اتهام بزرگ قرار داشت. افرادی که به هر دلیلی مایل نبودند او را به عنوان پدیده بی رقیب بازیگری ایران در دهه نود بپذیرند، معمولا روی تکراری بودن نقش هایش و فرو رفتن به لاک همان جوان عصبی مزاج و برون گرای فیلم «لانتوری» مانور می‌کردند. این انتقاد به قدری پرتکرار بود که بازی متفاوتش در «مغز‌های کوچک زنگ‌زده» هم منتقدان را قانع نکرد و هومن سیدی در برخورد با کسانی که بازی نوید محمدزاده در نقش شاهین را تکرار محسن «ابد و یک روز» می‌دانستند، تقریبا مبهوت مانده بود.
با این حال، دو فعالیت مهم نوید محمدزاده در سال‌های پایانی دهه نود، شر همین تنها اتهام را نیز به طور کامل از سرش کم کرد.
اول در نقش سرگرد جاهد فیلم «
سرخپوست»
نیما جاویدی، نشان داد با تسلط بالا بر حالات چهره اش می‌تواند زمینه ذهنی مخاطب را به فراموشی بسپرد و نوید تازه‌ای به نمایش بگذارد. بعدتر اما، خطرپذیری بزرگش روی تجربه شبکه نمایش خانگی جواب داد و در «
قورباغه»، سریال پرطرف دار و موفق هومن سیدی، ثابت کرد هنوز کار‌های زیادی از دستش ساخته است که رو نکرده. نقش نوری در این سریال واجد نوعی دوگانگی جذاب بین یک جوان بی دست وپا و یک مافیای ترسناک است که همین موضوع ابهام و پیچیدگی شخصیت را چند برابر کرده. استفاده طولانی از عینک آفتابی، دیالوگ‌های کم و لزوم بازی درون گرایانه برای مرموز به نظر رسیدن هم نوید محمدزاده را در ایفای نقش حسابی محدود کرده بود.
با این حال، نوید محمدزاده برای این نقش حتی صدا و بیان تازه‌ای طراحی کرده بود و با فقط یک فریاد، طوری در «قورباغه» اثرگذار و مقتدر ظاهر شد که از همین حالا می‌توانیم یکی از تندیس‌های جشن حافظ را برایش کنار بگذاریم.