اختلاف مسیح‌نیا و تشرفی در ابومسلم جز با نبودن یکی، رفع نمی‌شد و بدون‌شک آن یک نفر هم از نگاه مالکان باشگاه، مجید تشرفی بود.
حسین نخعی‌شریف | شهرآرانیوز؛ در مرور تاریخ حضور تیم‌های مشهد در لیگ‌های کشوری به ناکامی ۲ تیم «آریا» و «پاس»، نمایندگان خراسان از اولین دوره لیگ منطقه‌ای در سال۱۳۴۹ تا رقابت‌های زیر‌گروه در سال ۱۳۵۲ پرداختیم و سپس به تشکیل تیم ابومسلم اشاره کرده و چگونگی صعود این تیم را با استفاده از تک‌ماده برای حضور در لیگ سوم جام تخت‌جمشید در سال ۴-۱۳۵۳ بیان کردیم و پس از آن به چگونگی رویارویی ابومسلم با ۱۵ تیم دیگر در دیدار‌های رفت‌و‌برگشت پرداختیم. در ادامه قصد داریم به دومین حضور سیاه‌جامگان خراسانی در لیگ چهارم تخت‌جمشید بپردازیم یا به تعبیر بهتر، ابومسلم مدل۵۵.
همان‌گونه که از قبل مشخص بود، اختلاف مسیح‌نیا و تشرفی جز با نبودن یکی، رفع نمی‌شد و بدون‌شک آن یک نفر هم از نگاه مالکان باشگاه، مجید تشرفی بود و این‌گونه بچه با‌مرام چهارصد دستگاه تهران راهی تبریز شد تا بخت خود را پس از بازی در تیم‌های کیان، پیکان، پرسپولیس، گارد، عقاب و ابومسلم، این‌بار در تیم تازه‌صعود‌کرده ماشین‌سازی با بازوبند کاپیتانی بیازماید؛ همان بازوبندی که اولین چالش با مسیح در ابومسلم به‌خاطر آن ایجاد شد. تشرفی همراه خود جعفر علی‌قلیان را نیز به این تیم برد.
از‌دیگر‌سو استفان کولسکو، مربی رومانی‌تبار ابومسلم، اعتقاد داشت تیمش با حفظ همان نفرات قبلی و افزوده‌شدن چند بازیکن جوان، نیازی به ریخت‌و‌پاش ندارد؛ از‌این‌رو فقط ۴ بازیکن غیر‌بومی به نفرات این تیم اضافه شدند. علی مسیح‌نیا، سید‌محمد پنجعلی‌قمی، عباس موسیوند و غلامرضا برهان‌زاده که ۲ نفر اول هم در رده جوانان بودند و البته ۶ بازیکن بومی به نام‌های ایرج هورمزد، جلیل قوچان‌نژاد، علی چقوقی، محمد هوشیار، علی نیک‌خو و حشمت مهاجر که این‌ها هم جوان بودند و جویای نام. سایر نفرات هم که همان ترکیب رؤیایی نیم فصل دوم بود.
مشکی‌پوشان پیش از شروع فصل، سفری هم به بوشهر داشتند تا در ۲ دیدار دوستانه به مرز آمادگی برسند.
جمعه ۱۵اسفند۱۳۵۴ چهارمین دوره جام تخت‌جمشید برای ابومسلم آغاز شد. طبق قرعه آن‌ها در اولین دیدار میزبان ماشین‌سازی تبریز بودند؛ دیداری که با توجه به نفرات جدا‌شده مشکی‌ها و حضور در تیم رقیب از حساسیت خاصی برخوردار بود. زردپوشان تبریزی که برای حضور پرقدرت در لیگ چهارم حسابی بریز‌و‌بپاش کرده بودند، با مربیگری گارنیک مهرابیان گام به میدان نهادند. ۱۵هزار تماشاگر هم در یک روز آفتابی بی‌صبرانه منتظر رونمایی از ابومسلم مدل۵۵ بودند.
ابومسلم با همان ترکیب آشنای فصل قبل پا به میدان گذاشته بود؛ با‌این‌تفاوت که به‌جای تشرفی از عباس موسیوند در خط حمله استفاده می‌کرد. تشرفی با بردن دسته‌گل به‌سمت نیمکت تیم سابقش نشان داد که با آن‌ها مشکلی ندارد. خوش‌وبش گرم او با مهدی قیاسی، کمک‌مربی ابومسلم، نیز دیدنی بود و در انتها هم که رفتن به سوی تماشاگران ابومسلم و پرتاب گل به سوی آن‌ها؛ صحنه‌هایی که از دید مسیح‌نیا دور نماند. سوت رضا حیدری که به صدا در‌آمد، آنچه بیش از همه مشهود بود، هیجان حاکم بر بازی بود که با شروع نیمه دوم خطا و خشونت هم به آن اضافه شد تا دقیقه۵۵ که بزرگ‌ترین ضربه به ابومسلم ۵۵ وارد شد؛ حادثه‌ای که تا مدت‌ها نقل محافل ورزشی بود.
حرکت پا‌به‌توپ جعفر علی‌قلیان از کناره‌های زمین (کمی جلوتر از جایگاه به‌سمت دروازه کنار ساعت استادیوم) با تکل مسیح مواجه شد و پس از آن برخورد با علی‌قلیان و شکستن پای مسیح‌نیا؛ شکستنی که منجر به تمام‌شدن فصل برای کاپیتان مشکی‌ها در همان اولین گام شد. شدت مصدومیت به‌حدی بود که مسیح ۲ بار زیر تیغ جراحان رفت و سرانجام هم برای معالجه راهی انگلستان و آلمان شد؛ سفری که البته آینده زندگی او را هم تحت‌الشعاع قرار داد. این بازی بدون گل تمام شد، اما عواقب آن تا پایان فصل گریبان‌گیر مشهدی‌ها بود.
ابومسلم در دومین گام مانند فصل پیش به آبادان رفت، جمعه ۲۲اسفندماه. آن‌ها محسن بمانی، هافبک خود را در قلب دفاع به‌جای مسیح‌نیا گماشته بودند و پس از گل زود‌هنگام خود هم در عمل، چند‌لایه به دفاع پرداختند. هنوز عقربه‌های ساعت محسن زمانی، قاضی این دیدار، به دقیقه۵ نرسیده بود که حسین امیدوار، دفاع‌راست این تیم، با یک فرار عالی توپ را به ابراهیم‌زاده سپرد و او هم همه‌چیز را برای گل‌زنی برهان‌زاده فراهم کرد تا ابومسلم خیلی زود به گل برتری دست یابد، تک‌گلی که تا پایان پابرجا ماند.
جمعه ۲۹ اسفند، ابومسلم پس از فتح جنوب این‌بار به شمال کشور رفت تا در آخرین دقایق سال به‌مصاف قو‌های سپید انزلی برود؛ دیداری که تنها ۶هزار تماشاگر را به ورزشگاه کشانده بود. این‌بار ابومسلم روی کم‌تجربگی خط دفاعش در دقیقه ۲۰ توسط غفور جهانی دروازه‌اش را گشوده دید و پس از آن هرچه زد به در بسته خورد تا بفهمد که هفته قبل چه بر سر نفت آبادان آمده است! مشهدی‌ها بعد از اتمام بازی با اتوبوس روانه مشهد شدند تا این‌گونه سال تحویل خود را جشن بگیرند.
پنجشنبه ۱۲فروردین۱۳۵۵، ۱۲ هزار تماشاگر مشتاق در یک عصر بهاری در استادیوم سعدآباد حاضر شده بودند تا عیدی خود را از تیم محبوبشان بگیرند. سوت محمد صالحی که به صدا در‌آمد، ابومسلم که در این روز با ۳ مهاجم (محمود ابراهیم‌زاده، کریم مسرور و غلامرضا برهان‌زاده) به‌مصاف حریف رفته بود، برای زدن گل بی‌تابی می‌کرد؛ اما ارامنه تهران که ۳ دیدار گذشته خود را با پیروزی پشت‌سر گذاشته بودند، در بهترین شرایط روحی بودند و گل‌زدن به آن‌ها کار ساده‌ای نبود؛ به‌ویژه که یک جوان جویای‌نام به نام وازگن صفریان را درون دروازه داشتند. با فروکش‌کردن هیجان بازی، حالا نوبت شاگردان منصور امیر‌آصفی بود که نشان دهند صدرنشینی آنان بی‌دلیل نیست. نیمه دوم هم انگار ۲ تیم به تساوی رضایت داشتند تا ابومسلم در پایان هفته چهارم با ۴امتیاز در جایگاه یازدهم بنشیند.