شهرآرانیوز - اول اینکه ایرانی‌جماعت به هر چیز جدیدی روی خوش نشان می‌دهد و در مصرف آن چنان اهتمامی می‌ورزد که از سرزمین صادرکننده آن پیشی می‌گیرد؛ از کالای وارداتی و مصرفی گرفته تا فلسفه‌های به‌روز دنیا. باور نمی‌کنید، اما خبر موثق دارم که اسلاوی ژیژک آن‌قدر که در این خاک طرف‌دار دارد، در خانه خودش ندارد. درباره کالا‌های مصرفی که دیگر اظهر من الشمس است. ما نه‌تن‌ها ولع عجیبی در مصرف محصولات فناورانه داریم، بلکه حاضریم به‌خاطر آن تاوان‌های سنگین بدهیم. یکی از دلایلی که ویدئو و ماهواره آزاد شد، پافشاری عجیب و غریب مردمی بود که حاضر بودند هر مصیبتی را متحمل شوند، اما از ویدئو و ماهواره نگذرند. سال‌ها پیش در جنوب کشور به چشم خودم دیدم خانه‌هایی را که به زحمت در آن نان یافت می‌شد، اما ویدئو به‌راه بود و انواع و اقسام فیلم‌های هالیوودی و بالیوودی در کنارش.
در روستای پدری من هم وقتی تلویزیون رنگی و صفحه‌تخت راه پیدا کرد، به ۶ ماه نکشید که همه مردم روستا تلویزیون رنگی آخرین مدل داشتند. درباره
فیس‌بوک و واتس‌آپ و وایبر و تلگرام و تازگی‌ها
کلاب‌هاوس اوضاع بر همین منوال است. ما به‌طور رسمی این محصولات را مصرف می‌کنیم. این روز‌ها کمترکسی به ایمیل شخصی‌اش یا فیس‌بوک سر می‌زند. چون به حکم ابطال‌ناپذیر: نو که رسید به بازار/ کهنه شود دل‌آزار، دیگر میلی به آن محصولات قدیمی نداریم. استفاده جنون‌آمیز ما از موبایل‌هایی با قابلیت‌های جدید هم از دل همین سبک زندگی بیرون می‌آید. حالا کلاب‌هاوس معشوق نورسیده است و دل و دین می‌برد از دست بدان‌سان که مپرس. به طرف می‌گویم می‌خواهم با فلانی لایو اینستاگرامی برگزار کنیم. چنان به تحقیر نگاه در من انداخت که یعنی: امل! کلاب‌هاوس آمده است و تو هنوز در اینستاگرام فعالی؟ تو گویی اینستاگرام ابزاری است متعلق به دوره پیشاصنعتی و من هنوز از بدویت کپک‌زده‌ام دست برنداشته‌ام و نمی‌خواهم قبول کنم دنیا عوض شده است! دوم اینکه ما ایرانی‌جماعت ملت شنیداری هستیم.
علت اینکه کتاب هم نمی‌خوانیم، همین است. در سینما هم بیشتر به دنبال این هستیم که قهرمان فیلم چه دیالوگی بر زبان آورد. در موسیقی هم سلطنت با کلام است و موسیقی خشک و خالی را خیلی نمی‌پسندیم. کلهر و علیزاده هم وقتی کنار شجریان می‌نشینند، ارج و قربی دوچندان می‌یابند. کلاب‌هاوس حالا میاندار است. چون مخصوص شنیدن است و علاوه بر این‌ها امکان سخن‌گفتن برای شنونده هم فراوان است. یعنی یک امکان جدید برای مخاطبی که حرف‌های غیررسمی بشنود، بی‌مزاحمت ممیزی و بگیر و ببند و این حرف‌ها و در ضمن حرف دلش را بزند، بازهم بی مزاحمت ممیزی و بگیر و ببند و این حرف‌ها. استقبال از کلاب‌هاوس یک واکنش است و طبیعی است برای ملتی که مهم‌ترین کنش‌های سیاسی‌اش هم واکنشی است، جذاب باشد. اگر رسانه‌های رسمی و غیررسمی می‌توانستند آزادانه حرف‌های بی‌پرده را پخش کنند و درددل‌های صمیمانه مردم را هم پوشش دهند، کسی این اندازه از کلاب‌هاوس استقبال نمی‌کرد. امیدوارم بزرگان این‌بار به‌جای محدودیت‌تراشی فکری به حال خویش کنند و بدانند فناوری حکم پری‌روی را دارد و هیچ‌کس در هیچ‌جای دنیا نتوانسته است از تجلی پری‌رویان جلوگیری کند:
پری‌رو تاب مستوری ندارد/ در ار بندی سر از روزن درآرد.