برای بقا باید بیش از پیش دوستدار محیط زیست باشیم و دیگران را به این کار ترغیب کنیم.
ملیحه ابراهیمی | شهرآرانیوز؛ دوستی با زمین از آن دسته رفاقت‌هایی است که از هر بعد به آن نگاه کنی بردبرد یا به زبان ساده‌تر دوسربرد است و امتیاز گرفتن. در این مدل دوستی، نه تنها خودمان بلکه نسل‌های بعد هم به لطف رفتار و کردار ما از نتایج روابط صحیح ما با زمین بهره می‌برند. درست است که این روز‌ها حال زمین چندان خوب نیست، اما از همین لحظه می‌توان پیمان و آرمان دوستی با طبیعت را از نو بست.
از هم اکنون به کودکمان بیاموزیم نتیجه دوستی امروز با زمین آینده سبزی است که در انتظار او و هم نسلان اوست. کافی است کمی تغییر رویه دهیم. رفتار‌های اشتباهی را که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد از یاد ببریم، بیش از گذشته دوستدار محیط زیست باشیم و دیگران را به این کار ترغیب کنیم.
اقداماتی که باید در اولویت قرار بگیرند
همان طور که درباره وقت گذراندن با دوستان و آشنایانمان دغدغه داریم تا مبادا در روابطمان خدشه‌ای وارد شود و حاضریم هر کاری بکنیم تا آن‌ها را آزرده خاطر نکنیم، با همین نگاه باید در رفاقت با زمین سنگ تمام بگذاریم. مهم‌ترین اقداماتی که باید برای حفظ دوستی با زمین در اولویت قرار دهیم عبارت اند از:
از قطع درختان جلوگیری کنیم. مهم‌ترین اقدام کاهش مصرف کاغذ است. علاوه بر نگهداری درختان موجود، به فکر کاشت و افزایش تعداد آن‌ها باشیم.
از مواد غذایی ارگانیک استفاده کنیم.
به انجمن‌های حمایت از محیط زیست بپیوندیم و در این حوزه فعالیت مستمر داشته باشیم.
از خودرو شخصی و تک سرنشین کمتر استفاده کنیم و حمل و نقل پاک (دوچرخه) را جایگزین کنیم.
به کیسه‌های پلاستیکی در هر خریدی «نه» بگوییم و از انواع مواد پلاستیکی تا حد امکان استفاده نکنیم.
از رها کردن هر نوع زباله در طبیعت خودداری کنیم.
در روز‌هایی که طبیعت گردی می‌کنیم ساعتی را به جمع آوری زباله‌های رهاشده اختصاص دهیم.
در مصرف آب صرفه جویی کنیم.
تفکیک پسماند‌ها را جدی بگیریم.
از آلودگی منابع آبی پیش گیری کنیم. به خاطر بسپاریم تخلیه زباله در محل‌های نامناسب به وسیله جریان آب‌های سطحی اعم از جویبار‌ها و رودخانه‌ها و هم چنین آب‌های حاصل از بارندگی به نقاط مختلف منتقل و باعث انتشار آلودگی در منابع آب و خاک و به خطر افتادن زندگی موجودات زنده می‌شود.
نه زباله بریزیم و نه رها کنیم
بزرگ‌ترین اشتباه ما انسان‌ها این است که با دیدن زباله‌های رهاشده در طبیعت انگشت اتهام را به سوی دیگران دراز می‌کنیم و خود را از هر رفتار اشتباهی ضد سلامت زمین مبرا می‌دانیم. از سال‌های مدیدی که طول می‌کشد تا یک زباله تجزیه و تحلیل شود بسیار خوانده یا شنیده ایم، اما هم چنان معتقدیم ته مانده سیبمان یا پوست هر میوه‌ای نه تنها ضرری به طبیعت نمی‌زند بلکه کود می‌شود و مفید خواهد شد. این در حالی است که روند تجزیه نمونه مواد رهاشده در طبیعت به شرح زیر است:
به صرف مطالعه
«ما داریم طبیعت را از فرزندان خود میدزدیم. منظورم از گفتن این حرف این نیست که ما در حال نابودی طبیعتی هستیم که فرزندانمان از ما می‌خواهند آن را حفظ کنیم، گرچه متأسفانه این مسأله نیز در حال وقوع است. منظورم این است که تعریف ما از طیبعت از اساس به قدری خرده گیرانه و خشک بوده که با توجه به آن تعریفی که برای خود به وجود آورده ایم، دیگر چیزی به اسم طبیعت برای فرزندانمان هنگام بزرگسالیشان باقی نخواهد ماند...» این بخشی از کتاب «چگونه با طبیعت صمیمی شویم» است. در این کتاب نویسنده مجموعه تکنیک‌هایی به ما ارائه می‌دهد تا حواس مان را بیدار کنیم و درک و دریافت مان را از چرخه ها، درگیری‌ها و روابط طبیعت عمق بخشیم.
نویسنده:تریستن گولی | مترجم:سما قرایی | انتشارات:هنوز