برگزاری جام ملت‌های اروپا (یورو ۲۰۲۰) در هفته جاری با تاخیری بی‌سابقه به‌دلیل همه‌گیری کرونا، اتفاقی مهم و بحث‌برانگیز است که از زوایای گوناگون می‌تواند محل توجه قرار گیرد.
اول آنکه این نخستین برنامه ورزشی رسمی است که در این سطح برگزار می‌شود و بالغ‌بر ۲ هزار تماشاگر را در ورزشگاه‌های محل برگزاری به خود می‌بیند. میزبانی تماشاگران برای این پرتماشاگرترین رشته ورزشی، اولین اتفاقی است که به‌دنبال وقفه‌ای یک‌ونیم‌ساله و به یمن واکسیناسیون گسترده و نسبتا سریع در اروپا محقق شد و سایه ترس از همه‌گیری کرونا را کنار زد.
دوم آنکه برگزاری رسمی چنین رویداد مهمی در دنیا، به‌صورت روانی این پیام را برای مخاطبان گسترده خود مخابره می‌کند که انسان در مدت زمان بسیار کوتاهی توانست سخت‌جان‌ترین ویروس و همه‌گیری این سال‌ها را کنار بزند، به زیست عادی بازگردد و برای مشکلات چاره بیندیشد.
سومین نکته مربوط‌به مجموعه‌ای از عناصر و اتفاق‌های بعید و درخورتوجهی است که اگرچه همواره فوتبال بستری برای آن‌ها بوده است، تجمیع آن‌ها در یک بازه زمانی و درقالب یک تورنمنت (مسابقه چندجانبه)، چیزی شبیه‌به یک «درام» است که یورو اینجا به خود می‌بیند و این مسئله، بازگشت به میادین و کنار زدن همه‌گیری کرونا را معنادارتر می‌کند.
اینجا به این بهانه به چند اتفاق اشاره می‌کنم:
۱) افتتاحیه: ایتالیا برای همه فوتبال‌دوستان نامی نوستالژیک است که بار سنگینی از خاطرات و اتفاقات را به یاد می‌آورد. اولین بازی ایتالیا در این سال‌ها بدون «جی‌جی بوفون» در چهارچوب دروازه و حضور استعدادهایی، چون «بارلا» بر غنای این فوتبال می‌افزاید. از آن طرف، قرعه ترکیه برای بازی با ایتالیا در گام نخست، با آگاهی از تعصب ترک‌ها به فوتبال و هواخواهی آنان از این ورزش، اگرچه در نتیجه‌ای دور از انتظار به باخت ۳ بر صفر ترکیه منجر شد، اولین گام از این مسابقات چندجانبه را جذاب‌تر از همیشه کرد.
۲) حضور پذیرفتنی تیم‌های متوسط: از مقدونیه انتظار چنین بازی‌ای را نداشتیم و برد فنلاند مقابل دانمارک با آگاهی از داشته‌های متفاوت این دو تیم، امری شایان توجه بود که همچنان پیش‌بینی‌ناپذیر بودن فوتبال و جذابیت‌های آن را به رخ می‌کشد. همچنین اشاره کنیم به حضور خوب اوکراین که اگرچه در نخستین بازی نتیجه را واگذار کرد، انتظار بازگشتی این‌چنین قدرتمند را با دو گل مقابل هلند در فاصله‌ای پنج دقیقه‌ای از این تیم نداشتیم.
۳) کریستین اریکسن: این جام با هر اتفاق و شرایطی که به پایان بپذیرد، این نام مهم‌ترین شخصیت آن باقی خواهد ماند. به‌دنبال حمله قلبی کریستین اریکسن در دقایق پایانی نیمه اول و به زمین خوردن ناگهانی او درکنار خط طولی زمین، بازی دو تیم دانمارک و فنلاند نیمه‌کاره ماند و داور دستور تعطیلی موقت این بازی را داد.
عملیات احیا در خود زمین اجرا شد و دوراندیشی برگزارکنندگان این رویداد که به‌طورکلی استادیوم بازی‌ها را در نزدیک‌ترین نقطه به یک بیمارستان مجهز درنظر گرفته بودند، باعث شد کریستین اریکسن زنده بماند؛ امری که به‌سادگی می‌توانست روی دیگری از سکه را به خود ببیند. دقایقی بعد سیمون کیائر در زمین به همسر درشوک‌فرورفته کریستین -که به زمین آمده بود- دلداری می‌داد. بازی برای ساعاتی معلق شد، روحیه تیمی دانمارک متزلزل شد و سپس بازی به دستور داور از سر گرفته شد و اگرچه منجر به باخت یک بر صفر دانمارک مقابل فنلاند شد -که در حالت طبیعی چنین امری دور از انتظار بود- همه رسانه‌ها تیتر زدند که دانمارک، بازی را باخت و زندگی را برد.
باری، جام ملت‌های اروپا با جذابیت‌های فوق‌العاده‌اش پنجمین روز خود را سپری می‌کند و باید دید چه اتفاقات دیگری در انتظار این رویداد مهم ورزشی است که با زندگی و شرایط زیست امروز پیوند خورده است.