مریم شیعه زاده | شهرآرانیوز؛ جزیره گردشگری هرمز بستر شگفتی‌هایی است که شبیه به آن را در کمتر جایی می‌توان پیدا کرد و اعجاب‌انگیزترین بخش آن، رنگ کوه‌ها و سواحلی است که روی آن‌ها قدم می‌گذارید.
بعد از تماشای خاک سرخ هرمز و ساحل نقره‌ای آن، شاید دوست‌داشتنی‌ترین تفریح در هرمز، راه رفتن در میان کوه‌هایی باشد که تداعی‌کننده رنگین‌کمان هستند. کوه‌هایی به رنگ‌های سبز، سفید، آبی، زرد، قهوه‌ای، قرمز، نارنجی، نقره‌ای، سیاه و... که هیچ‌وقت از تماشای آن‌ها سیر نمی‌شوید. «دره رنگین کمان» جزیره هرمز، دارای ۷۰ طیف رنگی است و علت به وجود آمدن این جاذبه کم‌نظیر طبیعی، وجود فلز‌های گوناگون در دل خاک است.
تنوع سنگ‌ها و کانی‌های دره رنگین‌کمان باعث به‌وجود آمدن بافت چند لایه‌ای شده است که هرکدام از این لایه‌ها، دارای رنگ‌آمیزی طبیعی است. مگنتیت، هماتیت و اولیژیست سه سنگ فلزی هستند که در دره رنگین‌کمان یافت می‌شوند و علت به وجود آمدن رنگ‌های زرد، سرخ، سیاه و نقره‌ای هستند و رنگ‌هایی نظیر صورتی، آبی و سفید از ترکیبات آتش‌فشانی به‌وجود آمده‌اند. داستان، اما از آنجایی جالب می‌شود که بدانید محلی‌ها از این خاک به عنوان ادویه استفاده می‌کنند. خاک جزیره هرمز خوراکی است و ادویه‌ای که از آن تهیه می‌شود گلک نام دارد.
از گلک برای طعم‌دار کردن انواع غذا‌های دریایی استفاده می‌شود و علاوه بر طعم، رنگ خوبی هم به غذا می‌دهد. علاوه بر غذا، گلک در تهیه انواع ترشی‌ها، مربا‌ها و سس‌ها نیز کاربرد دارد و محلی‌ها برای تهیه تمشی، نان خوشمزه‌ای که در استان‌های جنوبی کشورمان تهیه می‌شود؛ از گلک استفاده می‌کنند. خلاصه اینکه دره رنگین‌کمان در فرهنگ غذایی اهالی هرمز نقش مهمی ایفا می‌کند و کاربرد آن تنها در حوزه گردشگری نیست.
مراحل تبدیل این خاک به سس خوراکی هم، این‌طور است که ابتدا آن را پاک‌سازی می‌کنند و وقتی یک‌دست شد، ذره‌ای آب به آن اضافه می‌کنند و در آب غلیظ سرخ رنگی که حاصل می‌شود، کمی نمک می‌ریزند. گاهی ترکیب به دست آمده را در عدس‌پلو و میگوپلو استفاده می‌کنند و اغلب ماهی‌های تازه را به همراه پوست نارنج و سس ویژه در دبه می‌گذارند و اجازه می‌دهند تا ماهی هفته‌ها یا شاید هم ماه‌ها در این مخلوط طعم‌دار شود. از این خاک در هنرهای سفال‌گری، رنگ‌سازی، کاشی‌سازی و سرامیک‌سازی هم استفاده می‌شود و هرمز، به واسطه همه این‌ها؛ به جزیره منحصربه‌فرد و هیجان‌انگیزی تبدیل شده است که شبیه به آن را هیچ‌کجای ایران نمی‌توان یافت.