شهرآرانیوز| بعضی آدم‌ها، بعضی صداها، بعضی مغازه‌ها، تا زمانی که هستند هیچ‌کس انگار جدی‌جدی دنبال حضورشان یا زمان آمدنشان نمی‌رود. در شهر از این بعضی‌ها کم نیست.یکی از آن‌ها همین مغازه‌های میوه‌فروشی حوالی میدان شهداست.
جایی که می‌توان با خیال راحت در ازدحام رنگ‌ها و صداها گم شد و برای لحظاتی از میوه‌ای به گوشه‌ای از کشور رسید؛ از عطر پرتقال به ساری، از زردی خربزه به جیم‌آباد و صد‌ها "از" "به" دیگر...
کسی از تاریخ اولین جعبه میوه‌ای که اول این خیابان پایین گذاشته شده تا امروز خبر دارد؟
عده‌ای می‌گویند این راسته خیابان جایی حوالی دهه چهل محل فروش محصولات روستا به اهالی شهر بوده و تا امروز میو‌ه‌فروشی‌های آن نه مثل گذشته، اما مانده‌اند.
۶۰ سال است که صدایِ؛ بدو "آتیش زدم به مالم"، یا "به شرط چاقو" از این راسته می‌آید!