روز خبرنگار امسال پس از ۲۵سال تجربه فراز و فرود و سال‌های پرشور، پراسترس و سراسر خاطره خبرنگاری، با خود می‌اندیشم اگر به جوانی بازگردم و فرصت دوباره انتخاب حرفه‌ای را داشته باشم آیا باز هم خبرنگار خواهم شد؟ خرسندم که باوجود همه دشواری‌های وصف‌ناپذیری که این سال‌ها در راه اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی به جامعه چشیده و دیده‌ام باز هم با قوت و لذت می‌گویم: «جز خبرنگاری، حرفه‌ای را برنمی‌گزینم.» معتقدم خبرنگاری چکیده‌ای از همه مشاغلی است که سخت و زیان‌آور نامیده شده‌اند و یک روزنامه‌نگار همواره عمر، دانشجوست و باید با مطالعه مداوم و نگاهی تیزبین، خود و دانشش را به‌روز نگاه دارد، بزنگاه‌های جامعه را بشناسد و برای آگاهی‌بخشی، آگاه، بیدار و دلیر باشد.
شاید بسیاری از ما خبرنگاران پس از سال‌ها فعالیت در این حرفه شریف و خطیر به این باور رسیده بودیم که تجربه‌های فراوانی کسب کرده‌ایم تا اینکه یکی از این بزنگاه‌ها باعنوان همه‌گیری ویروس مرگ‌بار کووید۱۹ بر جهان سایه انداخت. با این رخداد جهانشمول و درگیر شدن مردم دنیا با آن، خبرنگاران در همه کشور‌ها و همگام با کادر درمان به شیوه خود به جنگ با کرونا روی آوردند.
از حضور در بیمارستان‌ها و آرامگاه‌ها برای نمایش عمق فاجعه و نیاز‌های بیماران و مراکز درمانی به امکانات و دارو و نیرو تا اطلاع‌رسانی لحظه‌ای درباره روش‌های مبارزه و پیشگیری، در همه جبهه‌ها حضور پررنگ خبرنگاران دنیا افتخارآمیز بوده و است. تا آنجا که می‌توان گفت این مهم در کنار پیشرفت‌های علمی و به اشتراک گذاشتن یافته‌های بشری درمبارزه با پاندمی کرونا -که آن هم به یاری شبکه‌ای شدن رسانه‌ها برای جهانیان دست‌یافتنی شده- از بروز فجایع انسانی سده‌های پیشین که با همه‌گیری بیماری‌ها رخ می‌داد، تاکنون به‌شکل درخورتوجهی کاسته است.
در حقیقت خبرنگاران از ابتدای سال۲۰۲۰ با تجربه جدیدی روبه‌رو شدند، اما به‌محض اعلان جنگ ویروس کرونا در سراسر دنیا، دست‌به‌کار شدند و در کنار کادر درمان و نیرو‌های پشتیبان آن‌ها بی‌وقفه به یاری‌شان آمدند تا با توجه به تغییرات جدیدی که در مدل زندگی مردم رخ داده بود جامعه را آگاه کنند و با گوشزد کردن مخاطرات فردی و جمعی و تن درندادن به این شیوه جدید، از میزان مرگ و میر بکاهند. روزنامه‌نگاران در این یک‌سال‌واندی، پیوسته و در همه میادین مقابله با کرونا دلیرانه حضور و درباره درمان، پیشگیری، فرهنگ‌سازی و مشکلات اقتصادی و اجتماعی آن، پیگیری و خبررسانی بهنگامی داشته‌اند تا از بار نظام بهداشت و درمان کاسته شود و به تبع آن و نیز به‌سبب حضور مداوم در محیط‌های پرخطر، برخی نیز جان خود را در این راه از دست داده یا دست‌کم یک‌بار با بیماری کرونا دست‌وپنجه نرم کرده‌اند.
اما چنانچه با فرهنگ‌سازی و اطلاع‌رسانی به‌موقع خویش توانسته باشند جان افراد بیشتری را از این مهلکه نجات دهند، به‌یقین رسالت قلم را به انجام رسانده‌اند. از این رو امسال روز خبرنگار برای همه اصحاب رسانه به‌گونه‌ای متفاوت از سال‌های پیش، همراه با تجربه‌های تازه، توأم با اندوه، اما گران‌بها و امیدوارانه است. حال با مرور رویداد‌هایی از این دست که احتمالا در سال‌های فعالیت هر خبرنگاری رخ خواهد داد همچنان پاسخم به پرسش ابتدای این نوشتار این خواهد بود: «بی شک، جز خبرنگاری، حرفه‌ای برنمی‌گزینم.»