حسین نخعی شریف | شهرآرانیوز؛ در ادامه بررسی مسابقات جام‌حذفی سال ۱۳۵۶ به اینجا رسیدیم که ابومسلم پس از ۲ میزبانی که همراه با پیروزی هم بود، به قید قرعه در سومین مسابقه خودش بازهم میزبان شد. چهارشنبه ۹ آذر ۱۳۵۶ مصادف با عید سعید غدیر، مشکی‌پوشان مشهدی در مرحله یک‌هشتم نهایی مقابل پرسپولیس قرار گرفتند. سیاه‌جامگان خراسانی که هفته قبل آن در رقابت‌های لیگ دسته ۲ توانسته بودند با غلبه بر سپیدرود رشت، یک هفته مانده به پایان مسابقات، جواز دوباره حضور در لیگ دسته‌یک را به‌دست بیاورند، سرشار از انگیزه به‌مصاف سرخ‌پوشان تهرانی شتافتند.
حضور ۱۶ هزار تماشاگر هم در ورزشگاه ابهت خاصی به ورزشگاه سعدآباد بخشیده بود. از صبح روز عید رفت‌وآمد در اطراف ورزشگاه مشکل شده و حدود ساعت ۱۳ نیز ظرفیت ورزشگاه کامل شده و کیپ‌تاکیپ آدم نشسته بود، آن‌هم در هوایی آفتابی که برای این فصل سال مشهد بعید بود. پرسپولیس بدون علی پروین و علیرضا عزیزی که در اردوی تیم‌ملی بودند و ابومسلم بدون محمود ساتری، مهاجم گل‌زن این فصلش، که در بازی با سپیدرود مصدوم شده بود، به میدان گام گذاشتند.
بازی با برتری شاگردان مهراب شاهرخی آغاز شد، اما خط دفاع هوشیار ابومسلم مانع موفقیت آن‌ها می‌شد. البته خشونت گیل‌عرب هم بی‌تأثیر نبود، به‌طوری‌که محمود خوردبین و آلن ویتل، مهاجم انگلیسی سرخ‌پوشان، اصلا به جناح چپ ابومسلم نزدیک نمی‌شدند! که البته یک کارت زرد هم از طرف ارشد برازنده، داور این دیدار، در پی داشت. در این نیمه پنجعلی، موسیوند و عسگرخانی هرکدام یک موقعیت گل را از مهاجمان تهرانی گرفتند.
در این نیمه تماشاگران مشهدی به‌شدت به بازی اکبر ادیبی در تیمشان شاکی بودند و حضور این بازیکن مصدوم تحمیلی را ناخوش می‌دانستند و همین مسئله باعث شد فرامرز نهاوندی، مربی ابومسلم، رضا جاهدی را روانه زمین کند که با حضور او ورق به نفع ابومسلم برگشت. خستگی بازیکنان پابه‌سن‌گذاشته پرسپولیس هم مزید بر علت شد تا از اواسط نیمه، بازی در اختیار میزبان باشد، به‌طوری‌که ۶ کرنر حاصل این برتری بود و حالا ذوالفقارنسب مدافع میانی و وازگن صفریان دروازه‌بان پرسپولیس بودند که نقش اول میدان شده بودند. پایان بازی در وقت قانونی کار را به ۳۰ دقیقه اضافه کشاند که در آن تحرکی از سوی هیچ‌یک از ۲ تیم دیده نشد و انگار آنان هم مثل تماشاگران به‌دنبال لذت و هیجان خاص ضربات پنالتی بودند.
طبق سکه داور، اولین ضربه نصیب سرخ‌پوشان شد که آلن ویتل، مهاجم انگلیسی سرخ‌پوشان، توپ را به آسمان زد تا ابوالفضل صفوی اولین ضربه ابومسلم را به گل تبدیل کند. محمد مایلی‌کهن و محمد پنجعلی زنندگان دومین پنالتی تیم‌هایشان بودند که هردو موفق به گل‌زنی شدند. برای ضربه سوم محمدرضا زادمهر پشت توپ ایستاد و مهدی عسگرخانی با مهار آن ورزشگاه را از شادی لبریز کرد تا عباس موسیوند سومین پنالتی ابومسلم را به گل تبدیل کند. حساب کار ۳ بر ۱ شده بود.
محمد دادکان چهارمین پنالتی را برای پرسپولیس به گل تبدیل کرد، اما ضربه محمد مرادبربره راهی اوت شد تا نتیجه ۳ بر ۲ شود. ضربه پنجم پرسپولیس را نیز اصغر ادیبی به گل نشاند، درحالی‌که دستان عسگرخانی هم توپ را لمس کرده بود. درنهایت نوبت جواد سبحانی بود تا ضربه پنجم را به گل تبدیل و کار را تمام کند، اما وازگن صفریان توپ او را مهار کرد تا همه‌چیز مساوی شود و کار به ضربات تک‌به‌تک کشیده شود.
هنگامی که صفر ایرانپاک، مهاجم کهنه‌کار و ملی‌پوش سابق، پشت توپ قرار گرفت، تماشاگران یکصدا با هو و سروصدا قصد برهم‌زدن تمرکز او را داشتند، اما او با خون‌سردی تمام برای پرسپولیس گل‌زنی کرد. جلیل قوچان‌نژاد بار دیگر تعادل را برقرار کرد تا کار به ضربه هفتم بکشد؛ جایی که یعقوب فاطمی‌مقدم، مدافع پرسپولیس، نتوانست فشار جمعیت را تحمل کند و توپ را به اوت زد تا رضا جاهدی، مهاجم ابومسلم، پشت توپ قرار بگیرد. نفس‌ها در سینه حبس شده بود و حتی داریوش بوقی هم مثل همه تماشاگران در سکوت محض فرورفته بود، اما با گل‌شدن این ضربه ورزشگاه منفجر شد و ابومسلم در یک هفته و به‌مناسبت عید قربان و غدیر ۲ هدیه ارزشمند به طرف‌دارانش تقدیم کرد؛ تماشاگرانی که تا نیم‌ساعت بعد بازی هم ورزشگاه را ترک نکردند و به جشن و شادمانی پرداختند.
ترکیب ابومسلم: مهدی عسگرخانی، علیرضا گیل‌عرب، محمدرضا پنجعلی (کاپیتان)، عباس موسیوند، محمد مرادبربره، جواد سبحانی، احمدرضا قلیچ‌خانی، ابوالفضل صفوی، اکبر ادیبی (رضا جاهدی ۴۶)، غلامرضا برهان‌زاده (کریم مسرور ۱۰۰) و جلیل قوچان‌نژاد.
ذخیره‌ها: محمد خمسه، اسماعیل کوثری، هادی منتجبی. مربی: فرامرز نهاوندی.
ترکیب پرسپولیس: وازگن صفریان، جمشید رشیدی، بیژن ذوالفقارنسب، یعقوب فاطمی‌مقدم، محمد دادکان، اصغر ادیبی (کاپیتان)، محمد مایلی‌کهن، حمید درخشان (محمدرضا زادمهر ۷۵)، صفر ایرانپاک، آلن ویتل و محمود خوردبین.