ملیحه ابراهیمی | شهرآرانیوز؛ گاهی یک عدد حتی کوچک فاجعه‌ای بزرگ را رقم می‌زند و گاهی خلاف آن، از دست بزرگ‌ترین و درشت‌ترین ارقام هم کاری برنمی‌آید. حکایت عدد‌ها و آمار‌هایی که از وضعیت معلولیت از نوع نابینایی در دنیا روایت می‌کند بی‌ارتباط با همین موضوع نیست. برای اطلاع، بد نیست بدانید یک‌پنجم جمعیت معلولان دنیا، نابینایان هستند، اقلیتی که در کشور‌های توسعه‌نیافته کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند.
در رویارویی با فردی که کم‌بینا یا نابیناست به گونه‌ای رفتار نکنید که معذب شود. از واژه‌ها و مکالماتی استفاده کنید که باعث رنجش و آزار او نشود و تصور نکند معلولیتش را زیر سؤال می‌برید یا به رخش می‌کشید. سعی کنید این افراد را در فعالیت‌های جمعی راه بدهید و حقوقی را که برای افراد عادی قائلید برای آن‌ها نیز برشمارید.
افراد دارای معلولیت از کسانی که به آن‌ها احساس ترحم داشته باشند دوری می‌کنند. نگاه ترحم‌آمیز دیگران با این افراد به استقلال آن‌ها خدشه وارد می‌کند. سعی کنیم در مراودات با این افراد، به جای انجام امور ضرور و غیرضرور، به روشی که تمایل دارند کمک کنیم مشکلاتشان مرتفع شود.
جدا از برخی نابینایان که در شرایطی نسبتا پایدار زندگی می‌کنند، هستند افراد معلولی که به علت نداشتن اعتمادبه‌نــفـس، زنـدگــی برایشان بی‌معنا شده است. نباید به گونه‌ای رفتار کنیم که معلول نابینا در روابط خود سرخورده شود. برای نمونه، جابه‌جایی لوازم شخصی این افراد نه‌تن‌ها کمک به حساب نمی‌آید بلکه باعث بروز تفکرات منفی متعدد در فرد روشن‌دل می‌شود.
۲ عامل اشتغال و مناسب‌سازی محیط شهری مشکل دیرینه افراد معلول به‌ویژه روشن‌دل با اجتماع است که سال‌هاست به معضل تبدیل شده است. از ایمن نبودن شهر از جمله استفاده از حمل‌ونقل عمومی گرفته تا دسترسی نداشتن به مراکز اداری، تفریحی، تجاری و .... از سوی دیگر، محدود بودن پیشرفت‌های شغلی، پایین بودن سهم استخدام افراد نابینا در سازمان‌های دولتی و خصوصی و هم‌چنین گرانی تجهیزات و استفاده نکردن از فناوری روز دنیا، همه و همه، همت مسئولانی را می‌طلبد که سکان‌دار امورند.