بین ۹دی ۱۳۸۸ و ۱۳دی ۱۳۹۸ یک قرابت نزدیک است؛ اول به‌خاطر روحیه عاشورایی و دوم به‌خاطر مردم. آنچه در فتنه آمریکایی ۸۸ در قالب انقلاب رنگی از خرداد آغاز شد، تلاشی برای ایجاد گسست اجتماعی در جامعه و روبه‌روی هم قراردادن گروه‌های مردم بود.
در ۸۸ قرار بود مردم مقابل مردم بایستند و با تزریق دروغ بزرگی به‌اسم تقلب، اعتماد آحاد مردم به جمهوری اسلامی دچار خدشه شود. در آن روز‌ها با هوشیاری و هدایت رهبرمعظم‌انقلاب و روشنگری‌هایی که رخ می‌داد، مردم روزبه‌روز راه خود را از افراد ساختارشکنی که از قانون تمکین نمی‌کردند، جدا می‌نمودند.
ایستادگی رهبرمعظم‌انقلاب در سال۸۸ در مقابل آن‌ها که قانون را فصل‌الخطاب نمی‌دانستند، جهادی بود برای دفاع از جمهوریت نظام. آن‌ها که حق و رأی مردم را نمی‌پذیرفتند، با رفتاری دیکتاتورمآبانه خواستار ابطال انتخابات بودند؛ ابطالی که اگر اتفاق می‌افتاد، نتایج فاجعه‌بار و پس‌لرزه‌های آن تا سال‌ها باقی می‌ماند.
ایستادگی رهبرمعظم‌انقلاب پای رأی مردم در تمام این سال‌ها، چه رأی به خاتمی، چه احمدی‌نژاد و چه روحانی، نشان داد که آنچه برای رهبر و هدایتگر انقلاب اهمیت دارد، پاسداشت رأی ونظر مردم است.
از خرداد۸۸ تا دی۸۸ روز‌ها و ماه‌های بحرانی سپری می‌شد که هر روزی که می‌گذشت، دست پنهان منافقان و سرویس‌های جاسوسی دشمن بیشتر هویدا می‌شد. دشمن خیال می‌کرد با حرمت‌شکنی‌هایی که انجام داده است، می‌تواند ستون اصلی خیمه انقلاب یعنی عاشورا را هم مورد بی‌حرمتی قرار دهد و شد آن روز فاجعه که اراذل و اوباش به هیئت‌های مذهبی و عزاداران حمله کردند و خیمه‌های عزای سیدوسالار شهیدان را به آتش کشیدند.
آنچه دشمن تصورش را نمی‌کرد، نوع واکنش مردم به این حرمت‌شکنی بود. در سرتاسر ایران خون مردم برای خون خدا به‌جوش آمد. غیرت ایرانی مسلمان که به‌جوش می‌آید، تمام معادلات را به هم می‌ریزد و شد آنچه شد. انقلابی دیگر. موج‌موج مردم خشمگین به خیابان‌ها آمدند. مردم آمدند؛ یعنی با هر شکل و ظاهر و دسته و حزب و گروهی.
۹دی ۸۸ خط متمایز مردم بود با اغتشاشگران. در ۹دی مردمی که به خیابان آمدند، دیگر مسئله فکری‌شان نفر اول یا دوم انتخابات نبود؛ مسئله‌شان حسینی‌بودن یا یزیدی‌بودن بود. ۱۳دی۹۸ نیز قصه همان بود؛ برخلاف ۸۸ که مهره‌های آمریکایی جنایت می‌کردند، در ۹۸ شخص رئیس‌جمهور تروریست آمریکا دستور ترور قهرمان ملی ایرانیان را صادر کرده بود باز هم پیش‌بینی آمریکایی‌ها از واکنش مردم درست از آب درنیامد.
غیرت ایرانی مسلمان به‌جوش آمده بود؛ حاج قاسم شان ناجوانمردانه ترور شده بود. حاج قاسم به آرزویش رسیده بود، اما داغ پروازش برای ۸۰میلیون ایرانی سخت بود. روح حماسی عاشورایی «هیات‌من‌الذله» مردم به غلیان رسیده بود.
باز هم مردم به خیابان آمده بودند برای عزاداری؛ برای تشییع. جنس مردم ۹دی از جنس مردم ۱۳دی بود. خون مردم به جوش آمده بود برای مردی که برای جان‌دادن در راه خدا و نثار خون لحظه‌شماری می‌کرد. همه مدل آمده بودند. با هر شکل و ظاهر و دسته و حزب و گروهی.