گمنام‌های نام‌دار

جنگ باشد، سیل یا زلزله یا حتی همین کرونا، مهمان‌ناخوانده‌ای که حالا نزدیک ۲ سال است بی‌دعوت آمده است، بسیجی‌ها یک پای دفاع و مقاومت هستند.

موج قبلی کرونا که در آن فوتی‌ها به روزی ۷۰۰نفر در کشور رسیده بودند، فشار سنگینی به کارکنان درمان کشور تحمیل و حجم زیاد بیماران کار رسیدگی به آنان را سخت کرده بود. آن زمان بسیج دانشجویی فراخوان داد که بیمارستان‌ها کمک نیاز دارند؛ جوانان بسیجی بسم‌ا...! در همین مشهد که با ۲۰۰ یا ۳۰۰نیروی مردمی مشکل حل می‌شد، بیش از ۱۵۰۰نفر اسم نوشتند و رفتند در صف انتظار.

بله، برای رفتن به خط مقدم، همان میدان مین زمان جنگ، صف کشیده بودند. همان زمان از برادر مسئولی پرسیدم: این بچه‌ها واکسن زده‌اند؟ جواب مشخص بود: نه! چون همه جوان بودند و نوبت به ایشان نرسیده بود. نوجوان سیزده‌ساله‌ای که گریه‌کنان می‌خواست اجازه بدهند به جبهه برود، همان جوان بیست‌ساله‌ای است که برای رفتن به بخش کرونایی‌های بیمارستان منتظر است و پیگیر.

بسیج معجزه است و روایت این معجزه هنر و رسانه می‌خواهد. بسیجی به گمنامی‌اش شهره است و این گمنامی قشنگ است، اما بار را از روی دوش دیگران کم نمی‌کند. بسیجی اگر کمک یا ایثاری می‌کند، نه منتی بر سر کسی می‌گذارد و نه توقعی دارد.

بسیجی نیروی آخرالزمانی سیدالشهدا (ع) است و فرمانده‌اش حسین (ع) است. فرق اساسی هفته بسیج با دیگر مناسبت‌ها همین است؛ روز کارگر یا معلم یا پزشک، روز تقدیر از زحمات این گروه‌های زحمتکش است، اما ایام هفته بسیج که می‌شود، بسیجیان تلاششان را چندبرابر می‌کنند، اردوی جهادی بیشتری می‌روند، خدمات اجتماعی بیشتری می‌دهند و گشت امنیت محله را بیشتر می‌کنند. چنین بسیجی روایتی متفاوت می‌خواهد.

بسیجی دنبال تقدیرشدن نیست، اما روایت درست از بسیج، روایت حقیقی از بسیج که به‌واقع جذاب و صمیمی است، می‌تواند در ترویج فرهنگ و روحیه بسیجی مؤثر باشد. هنر روایت بسیج، مردی می‌خواهد از جنس آوینی، یعنی بازهم باید بسیجی خود آستین بالا بزند برای روایت خویش.

دوربین را هنرمندانه بچرخاند، ببرد همراه آن بسیجی در روستای دورافتاده که قنات لای‌روبی یا زمینی را مهیای کشت می‌کند یا مسجدی می‌سازد یا قلم برمی‌دارد و می‌نویسد چه گذشت بر بسیجی مدافع حرم، آن زمان که طعنه‌های روشن‌فکران وطنی را شنید، اما برای ایستادن مقابل ماشین آدم‌کشی داعش تردید نکرد و مردانه ایستاد.

بسیجی به گمنامی‌اش قشنگ است، اما نباید گذاشت روحیه بسیج و منش بسیجی گمنام بماند. وقتی آن بسیجی‌های گمنام و فراری از نام‌ها، شدند قهرمان فیلم روی پرده سینما، شخصیت اول رمان‌ها، مضمون شعر‌های حماسی، سوژه نقاشی‌ها، ماجرای داستان نمایش‌ها، زاینده می‌شوند برای دل‌های پاک.

روایت بسیجی، بسیجی می‌سازد. شاید یک بسیجی از اسم فراری باشد، اما رسم بسیجی مشهور زمینی‌ها و آسمانی‌هاست. امروز میدان اقتصاد، آسیب‌های اجتماعی، فرهنگی و... بسیجی می‌خواهد، روحیه بسیجی می‌خواهد، ایثارگر و جهادگر می‌خواهد. هنر و رسانه هنوز خیلی باید تلاش کند تا بتواند گوشه‌ای از اقدامات بسیج را روایت کند؛ آن‌هم حتی گوشه‌ای!