محمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز - برای ما دهه شصتی‌ها که در خانواده‌های پرجمعیت به دنیا آمدیم و ته تغاری‌ها با لباس و اسباب بازی و کفش و جوراب و... بچه‌های قبلی بزرگ شده اند، داشتن خانواده پرجمعیت یا حتی فکرکردن به بچه‌های دوم و سوم چالش بزرگی محسوب نمی‌شود.
راستش دلمان می‌سوزد برای بچه‌های این روز‌ها که تک وتنها در خانه، آن هم حالا در روز‌های کرونایی و بیماری و مدارس آنلاین، به در و دیوار نگاه می‌کنند و پدرومادر هم که یا سرشان توی گوشی است یا دنبال مشغولیت خودشان. درباره این موضوع در این سال‌ها صحبت‌های زیادی شده است و مخالفان و موافقان با هم در شبکه‌های مجازی به بحث و گفتگو پرداخته اند، اما یک اتفاق باعث شد دوباره این بحث سر زبان‌ها بیفتد.
بنر‌هایی که با تصویر زوج مطرح سینما و تلویزیون در پایتخت نصب شده و گویا قرار بوده است پیام فرزندآوری به مخاطب بدهد، باعث شد بین کاربران فضای مجازی بحث و جدل جدی دربگیرد. روی این بنر‌ها تصویر بزرگ ساعد سهیلی و همسرش گلوریا هاردی که اصالت فرانسوی دارد، روی هرکدام، این جمله‌ها نوشته شده است:
«من یک مادر هستم» و «من یک پدر هستم». مثلا کاربری در توییتر با انتشار عکس این دو بنر در کنار هم نوشته بود: «واقعا ما برای بچه دارشدن، منتظر لبخند ساعد و گلوریا بودیم؟» تکلیف برخی هنرمندان که روشن است. برخی از آن‌ها یا هنوز مجردند یا بچه‌ای ندارند یا متأسفانه در گفت وگوی مطبوعاتی شان نداشتن بچه را مزیت می‌دانند و بیشتر با حیوانات خانگی شان سروکله می‌زنند. اما چرا مخاطبان امروز به این بنر‌ها و تبلیغاتی شبیه به این واکنش نشان می‌دهند؟ دلیلش روشن است: آن‌ها امروز در مراسم توپ طلا «لیونل مسی» را می‌بینند که با سه فرزندش به مراسم آمده و خیلی هم خوش حال و سرحال است. یا کریستیانو رونالدو چهار فرزندش را با خودش همه جا می‌برد و تصاویرشان را هم منتشر می‌کند.
شاید با خودتان فکر کنید که آن‌ها برای فرزندشان پرستار می‌گیرند و خودشان وقت آن چنانی برای بچه هایشان نمی‌گذارند. خب پاسخ می‌تواند این باشد که مگر هنرمندان داخلی یا دست کم آن‌هایی که اوضاع مالی خوبی دارند، چرا این کار را نمی‌کنند؟ چرا طوری وانمود می‌کنند که بچه داشتن یک جور عقب گرد است یا مانع پیشرفت در زندگی؟
اما بیایید تمام این حرف‌وحدیث‌ها را کنار بگذاریم و با یک پرسش مطلب را تمام کنیم:
انتشار تصویر این دونفر یا هرکسی دیگری با فرزندشان هنگام گفتگو با رسانه‌ها یا اکران تازه یک فیلم یا هر جشن و جمع دیگر تأثیرگذارتر است یا با بنر‌های تبلیغاتی و جمله‌های کلیشه‌ای در سطح شهر؟ واکنش‌های مردم ناشی از همین نگاه تبلیغاتی و تصنعی است نه چیز دیگر.