سیدزاده | شهرآرانیوز؛ دهه شصت! ترکیبی که به احتمال زیاد بسیاری از ما را یاد خاطرات آن روز‌ها می‌اندازد و خاطره بازی‌هایی که حالا مدتی است مد شده و هرکجا سرک می‌کشیم ردی از آن پیدا می‌کنیم. چه برنامه‌های تلویزیونی که با یک توپ چهل تیکه و چند دانه تیله و کارتِ بازی، یادی از دوران گذشته می‌کنند و چه هنر‌هایی مثل استندآپ کمدی که بخشی از خاطره گویی‌های شان محدود می‌شود به دورهمی‌ها و زیر کرسی نشستن‌هایی که بیشتر در زمان قدیم وجود داشت. اما این خاطره بازی‌ها و مرور آنچه در گذشته لمس کرده ایم و حالا بخش اعظم آن با گذشت زمان و پیشرفت فناوری، دچار تغییر شده، فقط بخشی از دنیای زیبای دهه شصت و دهه شصتی هاست.
اگر دقت کرده باشید، هر از گاهی نقل قولی منتشر می‌شود که خواه ناخواه این نسل از آن تأثیر بیشتری می‌پذیرد. همین چند وقت پیش بود که از بحران ازدواج متولدان این دهه صحبت شد به ویژه دخترها. شهلا کاظمی پور، جمعیت شناس و استاد دانشگاه تهران، چندی پیش درباره همین موضوع در گفت وگویی که با روزنامه همشهری داشت، از این گفت که فاصله سنی ازدواج دختر و پسر باعث می‌شود که گروهی از دختران دهه ۶۰ با پسران دهه ۵۰ ازدواج کنند، اما به دلیل کمتر بودن تعداد پسران متولد دهه ۵۰، پیش بینی می‌کنیم تا یک میلیون دختر متولد دهه ۶۰ به تجرد قطعی برسند.
حالا خیلی از این صحبت‌ها فاصله نگرفته ایم که پای این جماعت به موضوع سالمندی جمعیت هم باز شده؛ با این عنوان که دهه شصتی‌ها بسیار در معرض ابتلا به آلزایمر هستند! آن گونه که معصومه صالحی، مدیر عامل انجمن دمانس و آلزایمر ایران، در گفتگو با گروه سلامت خبرگزاری فارس بیان کرده، امروز دهه شصتی‌های ما به سمت سالمندی در حرکت هستند و میانسال هستند و باید فضا را به گونه‌ای آماده کنیم که سالمندی تهدید نباشد، بلکه یک فرصت برای ما محسوب شود و از وجود سالمندان برای انتقال تجربیات، اقدامات داوطلبانه و خیرخواهانه استفاده کنیم.
داستان پیر شدن جمعیت کشور و افزایش سالمندان، مدت زیادی است که به طرق مختلف بیان می‌شود. چند وقت پیش هم مشاور عالی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفته بود نرخ رشد جمعیت در سال ۹۹ به ۶ دهم درصد رسید، در حالی که در سال‌های اول انقلاب، نرخ رشد جمعیت کشور حدود سه درصد بود. او این را هم گفت که اقدامات انجام شده در سال‌های اخیر چه در ابعاد اقتصادی و چه در ابعاد اجتماعی و سلامت در این حوزه بسیار ناچیز و کم اثر بوده و تاکنون نتوانسته از آهنگ کاهش رشد جمعیت بکاهد و کمکی به حفظ جوانی جمعیت کند و برعکس عمل شد، بنابراین باید به این موضوع مهم، توجه بسیار جدی تری شود تا در سال‌های آتی دچار آسیب‌های جدی‌تر و بیش ازپیش نشویم.