به گزارش شهرآرانیوز؛ خیلی پیش‌تر از اینکه اولین اتاق فرار در سال ۲۰۰۷ شکل بگیرد، رگه‌هایی از این تفریح جذاب در قالب‌های دیگری تجربه شده بود؛ تئاتر‌های تعاملی که بازیگران روی صحنه با تماشگران برای ادامه سناریو ارتباط می‌گرفتند، بازی‌های رایانه‌ای که باید در نقش شخصیتی با حل معما‌ها و فرار از دست قاتلان و زامبی‌ها به مراحل بعدی رسید، فیلم‌هایی که نقش اول آن در جایی گیر افتاده است و با استفاده از هوشش درنهایت به سعادت می‌رسد و.... بی‌شک همه این اتفاقات منابع الهام و ایده‌هایی بودند که «تاکائو کاتو» ژاپنی را به اختراع «اتاق فرار» رساند.
اتاق فرار یک بازی معمایی است که سعی شده در وضعیتی سخت و ناگوار شبیه‌سازی شود و بازیکنان در آن محیط به ماجراجویی بپردازند و مثل «قهرمان» با حل معما‌ها درنهایت بر مشکل و چالش ایجادشده چیره شوند و به پیروزی برسند. توانایی حل مشکلات در وضعیت بازسازی شده و تحت‌کنترل و اینکه هر شرکت‌کننده یک ساعت بتواند خودش را در نقش قهرمان‌های فیلم‌های دلخواهش قرار دهد و از پس سخت‌ترین مأموریت‌ها برآید، بی‌شک تجربه جذاب و خوشایندی است.
در این بازی بازیکنان باید بتوانند با کمک سرنخ‌ها، ابزارها، المان‌ها، نماد‌های موجود در اتاق که به‌صورت مخفی یا معمایی کار شده‌اند، قفل‌های مختلف را باز و سرنخ‌های جدید را کشف کنند. در این بازی نه محدودیت جنسیتی وجود دارد و نه محدودیت سنی. مهم این است که در قالب گروه با تقسیم وظایف به حل معما‌های مختلف بپردازید. قوی و ضعیف‌بودن، کوتاه و بلندبودن، کوچک و بزرگ‌بودن و ویژگی‌هایی که لذت بازی عادلانه و همه‌گیر را از افراد می‌گیرد، در این بازی بی‌اهمیت جلوه می‌کند. در اینجا فقط لازم است ذهنی خلاق و چشمی باز داشته باشید و با دقت و ظرافت از هیچ سرنخی غافل نشوید و به همه جزئیات توجه کنید و هم‌زمان از همه توان گروه استفاده کنید.
اتاق فرار می‌تواند سناریو‌های مختلفی داشته باشد؛ ترسناک، فرار از زندان، شکار گنج، زامبی‌ها، آزمایشگاه‌های علمی، حوادث جنایی، گسل‌های تاریخی، اتفاقات ورزشی و...، اما همه این داستان‌ها یک نقطه مشترک دارند؛ با کمک هوش و ابزار‌های موجود در اتاق، معما‌ها حل می‌شوند.
بعضی از این اتاق‌ها بیشتر بر قدرت ذهن تمرکز دارند و قالب معما‌ها فکری هستند. برخی روی جنبه فیزیکی و حرکتی تمرکز می‌کنند و برخی بر ظرفیت کار تیمی و گروهی تکیه دارند.
اتاق‌های فرار جزو دسته تفریحات گروهی قرار دارند و ۳ تا ۸ نفر باید بتوانند در زمانی مشخص بازی را به پایان برسانند، اما انواع تک‌نفره و تعداد بیش از ۱۰ نفر هم در نقاط مختلف دنیا اجرا می‌شود. این زمان معمولا ۶۰ دقیقه است، اما اتاق فرار‌هایی با زمان کمتر و بیشتر حتی تا نصف روز هم وجود دارد.
اولین اتاق فرار آقای کاتو در توکیو ژاپن را شرکت SCRAP اجرا کرد که اتاقی برای گروه شش‌نفره بود. بعد از آن اتاق فرار‌های دیگری در ژاپن افتتاح شد که معمولا از پازل‌های منظم مثل رنگ‌بندی یا دنباله‌های ریاضی تشکیل شده بود. در سال ۲۰۱۱ اتاق فرار‌های سنگاپور هم شکل گرفتند و تا سال ۲۰۱۵ بیش از ۵۰ نوع از آن‌ها ایجاد شد. در این میان، شرکت پاراپارک مجارستان هم در ۲۰ مکان در اروپا و استرالیا اتاق فرار‌هایی اجرا کرد و ادعا می‌کرد که از اتاق‌های فرار ژاپن بی‌خبر بوده است.
جالب است بدانید طبق آمار در سال ۲۰۱۷ بیشتر از ۸۰۰۰ اتاق فرار در نقاط مختلف جهان مشغول به کار بودند و این آمار تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۵۰ هزار اتاق فرار تخمین زده شده است و البته این روند فزاینده تاکنون ادامه‌دار بوده است.
با شیوع کرونا نوع جدیدی از اتاق فرار، یعنی اتاق فرار آنلاین، همه‌گیر شد. در این بازی دقیقا مثل نمونه فیزیکی آن با انواع و اقسام فضا‌ها و معما‌ها روبه‌رو می شوید که برای حل آن‌ها نیاز به جمع‌آوری اطلاعات تعبیه‌شده در محیط خود بازی خواهید داشت و تنها تفاوت این است که به‌جای حضور فیزیکی در اتاق فرار، باید از طریق تلفن همراه یا رایانه، بازی را انجام دهید. آینده این بازی بی‌شک در بستر متاورس و با کمک ابزار‌های واقعیت مجازی بسیار جذاب‌تر و چالشی‌تر خواهد بود. به‌طوری‌که با شخصیت خود و دوستانتان بتوانید بدون نیاز به جمع‌شدن در یک مکان، در کنار هم لذت این بازی گروهی را تجربه کنید.
از بهترین نمونه‌های اسکیپ‌روم می‌توان به مجموعه BGC (brain game center) کالیفرنیا، اسکیپ‌روم استکهلم در سوئد، اسکیپ‌هانت پاریس و مستر ایکس شانگ‌های اشاره کرد. اولین اتاق فرار ایران در بهار ۱۳۹۵ در تهران آغازبه‌کار کرد و با استقبالی بی‌نظیر روبه‌رو شد. مجموعه اسکیپ‌روم در تهران اولین اتاق فرار کشور را افتتاح کرد و این پدیده به‌سرعت در نقاط مختلف کشور گسترش یافت.