مرتضی محمدپور | شهرآرانیوز؛ اگرچه مشهدالرضا (ع) از ابتدای تاریخ شکل گیری خود به دلیل هم جواری با مضجع مطهر رضوی موردتوجه و اقبال نظر مردم بوده است، دلسوزان این شهر همواره بر این مقوله تأکید کرده اند که باید نگاه ملی به مشهد داشت. انتخاب یا انتصاب مسئولان رده بالای کشور از مشهدی‌های توانمند، همیشه این سؤال را در ذهن مردم متبادر می‌کند که آیا حضور این افراد در مناصب بالای اجرایی، برای مشهد آورده‌ای داشته است یا خیر.
با حجت الاسلام علی عسکری، مشاور وزیر آموزش وپرورش و نماینده پیشین مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی، در موضوع مذکور و همچنین بروز و ظهور ظرفیت‌های مشهد پس از انقلاب شکوهمند اسلامی گفتگو کرده ایم که در ادامه می‌خوانید.
نماینده پیشین مردم مشهد که سابقه نایب رئیسی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی را نیز در کارنامه سیاسی خود دارد، ظرفیت‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مشهدالرضا (ع) را زیرساخت اساسی توسعه و پیشرفت در این شهر می‌داند و پیشرفت‌های اخیر مشهد را نه یک امر مقطعی به دلیل تغییرات حاکمیتی در ادوار مختلف دولت، بلکه یک روند مستمر و مداوم به جهت ظرفیت‌های ذاتی و بومی شهر عنوان می‌کند.
حجت الاسلام علی عسکری می‌گوید: نرخ توسعه علمی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی مشهد مقدس به برکت بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی شدت گرفته و اساسا اطلاق عنوان «پایتخت فرهنگی جهان اسلام» به این شهر از سال ۲۰۱۷ میلادی هم به خاطر حضور مضجع نورانی امام هشتم شیعیان است که نه فقط جهان تشیع، بلکه آحاد امت اسلامی را حول محور خود متفق می‌کند.
ضرورت توجه بیشتر مسئولان ملی به مشهد و مشکلات مرتبط با آن، از دیگر مسائلی است که مشاور وزیر آموزش و پرورش بر آن تأکید دارد. وی می‌افزاید: ساز وکار‌های مربوط به انتخاب حکمران در نظام اسلامی به سبب مردم سالارانه بودن آن، مبنای راهبردی دقیقی دارد و همیشه مبتنی بر خواست عمومی است.
از این رو منصفانه نیست که به دلیل ریاست مدیران مشهدی بر قوای مقننه و مجریه، رشد و پیشرفت این شهر را نتیجه انحصارگرایی مسئولان ملی یا توجهات غیرمنطقی بدانیم؛ زیرا به طورمثال اگرچه معضل حاشیه نشینی امروزه در مناطق پیرامونی تقریبا همه کلان شهر‌های کشور وجود دارد، حرمت مضجع نورانی رضوی ایجاب می‌کند که زدودن چهره فقر از چهره مجاوران امام مهربانی‌ها در حاشیه شهر مقدس مشهد در اولویت مدیریت شهری و مسئولان ملی باشد و حتی دولت به طور خاص، خود را درقبال حل این مشکل مکلف بداند.
حجت الاسلام علی عسکری، مشهدالرضا (ع) را مهد تربیت مدیران توانمند و دلسوزی می‌خواند که در عرصه‌های ملی نیز کارآمدی آن‌ها زبانزد است. وی بیان می‌کند: موضوع جدیدی نیست که خراسانی ها، سکان داران مناصب عالی مدیریتی کشور باشند.
اساسا گزافه نیست اگر خراسان را مهد تربیت و پرورش شخصیت‌هایی بدانیم که کارنامه‌های درخشانی در خدمت به ملت، میهن، نظام و انقلاب داشته اند؛ از فرماندهان شهید خراسانی همچون شهید برونسی، شهید صیادشیرازی و شهیدشوشتری گرفته تا علمای اعلام نظیر رهبر معظم انقلاب، مرحوم آخوند خراسانی و مرحوم واعظ زاده خراسانی که همگی برخاسته از دیار خراسان هستند، اما در عرصه ملی و حتی در جهان اسلام به نیکی و بزرگی از آنان یاد می‌شود.
پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، جایگاه مشهد در راهبرد کلان حاکمیتی رژیم پهلوی، نه به عنوان یک پایگاه فرهنگی تأثیرگذار در عرصه‌های ملی با هویت منحصربه فرد بومی، بلکه فقط محلی برای تطهیر چهره پلید و جنایتکارانه پهلوی دوم به شمار می‌رفت؛
به گونه‌ای که طبق گواهی تاریخ، محمدرضا پهلوی پس از طرح گسترده روایات مضحک از مکاشفات معنوی خود به مشهد سفر می‌کرد، در بارگاه منور رضوی حضور می‌یافت و درحالی از عنایات ویژه امام رضا (ع) به خود و سلطنت جائرانه اش سخن می‌گفت که سرتاسر این مانور دروغین توسط دهها دوربین و رسانه سلطنتی پوشش داده می‌شد و به قصد عوام فریبی در جامعه انتشار می‌یافت.
نماینده پیشین مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی ضمن اشاره به این موضوع، انقلاب اسلامی را نقطه عطف توسعه شهری در مشهدالرضا (ع) می‌داند و می‌گوید: تا پیش از انقلاب نه تنها اراده مردم مشهد در مدیریت این شهر کوچک‌ترین تأثیری نداشت، بلکه نماینده ارشد حکومت در این خطه به مثابه یک والی و حکمران محلی، شهر امام رضا (ع) را همچون میراث پدری خود اداره می‌کرد و از این منظر، می‌توان انقلاب اسلامی را نقطه عطفی در مسیر پیشرفت و توسعه مشهدالرضا (ع) دانست.
وی می‌افزاید: پس از پیروزی انقلاب اسلامی، پیشرفت‌هایی حاصل شده است که قابل مقایسه با گذشته نیست. توسعه حرم رضوی و حریم پیرامونی آن، ساخت و ساز شهری، هتل‌های اقامتی، فرودگاه‌های داخلی و بین المللی، قطار شهری و زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی، تقویت گردشگری و به ویژه توریسم سلامت و توسعه ظرفیت‌های علمی و تحقیقاتی در قالب دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه را نمی‌توان یک موضوع قهری و ناشی از پیشرفت جهانی دانست.
قطعا به این دلیل که امام رضا (ع) هویت کانونی در انقلاب اسلامی دارد، توجه به شهر امام هشتم (ع) نیز باید به گونه‌ای باشد که آن را به کانون هویت دینی کشور تبدیل کند؛ همان طور که تا امروز این گونه بوده است.