دین در زندگی انسان‌ها در دو بخش خانواده و اجتماع بروز و ظهور می‌کند. همه باید به این مهم توجه کنند و رفتار و گفتارشان در سایه آموزه‌های الهی با الگوگرفتن از زیست معصومان (ع) باشد. در کنار عبادت فردی که امور شخصی انجام تکلیف و ارتباط با خداوند است، عبادتی هم در عرصه خانواده داریم شامل ارتباط‌هایی که باید درست در این کانون مهم صورت گیرد. از طرفی، یک زن در خانواده دینی، شوهرداری، خانه‌داری و تربیت فرزند را عهده‌دار است. او نیزمی‌تواند در جامعه فعالیت اجتماعی داشته باشد.
به همین علت، اینکه یک خانم باور داشته باشد سروسامان دادن امور زندگی، شوهرداری و بچه‌داری‌اش از عبادت‌های درجه‌یک است و این کار را برای خدا خالص کند، این خانواده به محیطی فاطمی و پر از نور و رحمت تبدیل می‌شود.
این ارتباط با همدیگر و شناخت وظیفه در مسائل اجتماعی نیز هست. یعنی انسان بحث انفاق را مدنظر قرار دهد و زندگی فردی خود را تنها نبیند بلکه زندگی دیگران را هم ببیند. اینکه یک انسان فرهیخته، معصومه دوران و عصمت خدا، وقت خود را صرف می‌کند
تا زندگی دیگران را آباد کند و مقام ایثار را در سیره عملی‌اش تعریف می‌کند، یعنی حتی دیگران بر خودش مقدم هستند، یک پیام بلند دارد. می‌خواهد به بشریت بفهماند تا زمانی که وضع جامعه خوب نباشد، زندگی شخصی تو هر چه هم باشد، خوب نیست.
کسانی که امکانات مادی، پول فراوان یا مقام و جایگاهی دارند باید بدانند که اگر زندگی همه افراد جامعه درست نشود و به فکر احسان و کمک کردن به دیگران نباشند، هرچه هم داشته باشند، زندگی ایده‌آل و مطلوبی نخواهد بود و مصیبت‌هایی خواهند داشت که حتی افراد مستضعف ندارند. این امر به دلیل آن است که از دیگران غفلت کرده‌اند.
رسالت پیامبران الهی و معصومان که در بُعد اجرای حقایق آسمانی شخص اول هستند و معارف دین را ارائه می‌دهند، این است که به افراد بفهمانند اگر می‌خواهید خودتان هم لذت ببرید و زندگی به‌کام داشته باشید، با قطع نظر از زندگی دیگران نمی‌شود آن را به دست بیاورید.
در واقع، آن چیزی که به دست می‌آورید و فکر می‌کنید که همان مطلوبتان است، این‌طور نیست. برخی از کسانی که قدرتمند و توانمند اقتصادی هستند از این نکته غافل‌اند؛ بنابراین با آرامش‌بخش‌ها زندگی می‌کنند و می‌خواهند خود را با اهرم‌های مادی آرام کنند، ولی آن را به دست نمی‌آورند، زیرا مسیر را اشتباه رفته‌اند.
اگر دغدغه زندگی دیگران را داشته باشیم، همان‌طور که معصومان (ع) داشتند، می‌فهمیم که پول و ثروت با طعمی شیرین ملکوتی به دست می‌آید.
بنابراین، اگر کسی عبادت خالص خود را در این سه بعد زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی بروز و ظهور دهد و به آسمان بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌های او را در زندگی‌اش قرار می‌دهد. از این رو، اولیای خدا به بهترین شکل زندگی کردند و دنیا و آخرت خوبی داشتند.