به گزارش شهرآرانیوز؛ به دلیل کووید -۱۹ جهان کار روی ویروس را تثبیت کرده است. بخش‌های دولتی و خصوصی سطوح فوق العاده‌ای از منابع را برای مقابله با پاندمی بسیج کرده اند از جمله تولید واکسن‌ها در مدت زمانی کوتاه و بی سابقه و درمان‌های ضد ویروسی و ضدرتروویروسی که برای کووید-۱۹ در نظر گرفته شده اند. با این حال، در طول این فرایند یکی دیگر از تهدید‌های میکروبی بزرگ نادیده گرفته شده است؛ مقاومت آنتی بیوتیکی.
در مطالعه‌ای که نتیجه آن در ماه ژانویه در مجله لنست منتشر شد. پژوهشگران دانشگاه واشنگتن تخمین زدند که سالانه ۱.۳ میلیون نفر بر اثر عفونت‌های باکتریایی مقاوم نسبت به آنتی بیوتیک‌ها جان خود را از دست می‌دهند. چنین عفونت‌هایی سالانه جان افراد بیشتری را نسبت به مبتلایان به ایدز، اسهال و مالاریا می‌گیرند. مقاومت آنتی بیوتیکی بیش از هر بیماری عفونی دیگری به غیر از کووید-۱۹ و سل باعث مرگ و میر می‌شود.
ارزیابی‌های تازه انجام شده مشکل ناشی از مقاومت آنتی بیوتیکی را از سایه بیرون آورده است و بر آنچه که بیشتر کارشناسان بهداشت عمومی، پژوهشگران و پزشکان برای مدت زمانی طولانی می‌دانستند تأیید می‌کند؛ استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک‌ها خطر بی فایده شدن دارو‌ها و ایجاد بحران بزرگ بعدی برای بهداشت و سلامت را به همراه دارد.
با افزایش درآمد در سراسر جهان، مصرف آنتی بیوتیک‌ها نیز افزایش یافته است؛ به ویژه در بخش کشاورزی و دام پروری جایی که دارو‌ها در مقیاس صنعتی روی حیوانات استفاده می‌شود. چنین استفاده گسترده‌ای شرایطی ایجاد می‌کند که به باکتری‌ها اجازه می‌دهد در برابر دارو‌ها مقاوم شوند. مقاومت آنتی بیوتیکی می‌تواند به دلیل اصلی مرگ ومیر ناشی از بیماری‌های عفونی در سال‌های آتی تبدیل شود.
در سال ۲۰۱۶ میلادی، مجمع عمومی سازمان ملل متحد خواستار اقدام جهانی برای محافظت از آنتی بیوتیک‌های جهان شد. با این حال، از آن زمان تاکنون پیشرفت چندانی حاصل نشده است. اقدام نکردن به موقع پیامد‌هایی جدی در پی خواهد داشت. با بی اثر شدن آنتی بیوتیک ها، جوامع به وضعیت سابق مرگ ومیر بیشتر و کاهش امید به زندگی باز می‌گردند که در آن جراحی‌های معمول، پیوندها و شیمی درمانی به دلیل احتمال بالای عفونت درمان ناپذیر بسیار خطرناک‌تر می‌شود.
توانایی باکتری‌ها برای فرار از درمان به زمان پیش از استفاده مدرن از آنتی بیوتیک‌ها بازمی گردد. قارچ‌ها که بسیاری از آنتی بیوتیک‌ها مشتقات آن هستند و باکتری‌ها از زمان ظهورشان در سیاره زمین حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش، دوره‌ای پیش از ورود پستانداران به صحنه، در رقابت با یکدیگر بوده اند.
برخی از باکتری‌ها در طول زمان سازوکار‌هایی مانند دیواره‌های سلولی ضخیم‌تر و کمتر نفوذپذیر را برای مقاومت در برابر حملات قارچ‌ها ایجاد کرده اند که باعث توانایی خنثی کردن آنزیم‌های تولید شده از سوی قارچ‌ها می‌شود؛ چرا که در غیر این صورت باکتری‌ها را از بین می‌برد.
هدف باکتری پیشگیری از توانایی پمپاژ تهدید قارچی پیش از رسیدن به میتوکندری یا به نوعی موتور محرکه سلول آن است. با این حال، ظرفیت مقاومت در دوران آنتی بیوتیک‌ها به شدت افزایش یافته است. این دارو‌ها به روش زیر به خنثی شدن تأثیر خود منجر می‌شوند: زمانی که آنتی بیوتیک‌ها تجویز می‌شوند ممکن است با موفقیت بیشتر باکتری‌های ایجاد کننده عفونت را از بین ببرند.
در طول ۸۰ سال اخیر، جوامع مختلف از آنتی بیوتیک‌ها در مقیاس صنعتی استفاده کرده اند. در مجموع، صد‌ها هزار تن آنتی بیوتیک در سال نه تنها برای درمان انسان‌های مبتلا به بیماری، بلکه برای حمایت از تولید گوشت استفاده شده اند؛ زیرا آنتی بیوتیک‌ها به پروار کردن طیور، گاو و خوک کمک می‌کنند.
انسان‌ها و حیوانات اغلب باکتری‌های مشترکی دارند؛ بنابراین باکتری‌های مقاوم به دارو که در حیوانات تقویت شده اند می‌توانند به انسان‌ها نیز انتقال یابند. در سالیان گذشته، از هر ده میلیون باکتری یک باکتری نسبت به آنتی بیوتیک‌ها مقاوم می‌شد.
با این حال، در گذر زمان با استفاده مداوم از آنتی بیوتیک ها، باکتری‌هایی که نسبت به آنتی بیوتیک‌ها حساس هستند قادر به زنده ماندن نیستند؛ در حالی که آن دسته از آنتی بیوتیک‌ها که حساس نیستند می‌توانند زنده بمانند. در حال حاضر، ۱۰ تا ۹۰ درصد از باکتری‌های عامل عفونت نسبت به آنتی بیوتیک‌های مؤثر قبلی مقاوم هستند. اکنون بسیاری از بیماران به عفونت‌هایی مبتلا می‌شوند که با هیچ دارویی درمان نمی‌شوند.
منبع:دیجیاتو