به گزارش شهرآرانیوز؛ ساختاری از مغز که مخچه نام دارد، می‌تواند به عنوان یک بازدارنده در برابر پرخوری رفتار کند. نوعی ناهنجاری ژنتیکی نادر و عجیب به نام «سندرم پرادرـ ویلی» وجود دارد که افراد مبتلا به آن دارای اشتهای سیر‌ی ناپذیری هستند و در اصطلاح همیشه گرسنه اند. گرسنگی پایان ناپذیری که می‌تواند موجب اضافه وزن و در نتیجه تهدیدی برای جان افراد مبتلا باشد؛ اما حالا محققانی که روی این موضوع پژوهش می‌کنند، پی برده اند که ساختار مُشت شکلی در مغز که مخچه نام دارد کلید تنظیم میزان گرسنگی در افراد با این شرایط خاص است. تا قبل از این، رابطه بین مخچه و گرسنگی شناخته شده نبود.
این پژوهش به صورت کاملا تصادفی آغاز شده است؛ چِن و همکارانش در آزمایشی روی یک موش به طور اتفاقی متوجه شده اند که با فعال کردن تعداد کمی از عصب‌های بخشی از مخچه که با نام «هسته عمقی مخچه جلویی» یا به اختصار aDCN شناخته می‌شود، می‌توانند این موجود را از خوردن غذا باز دارند. محققان که از دیدن این یافته کنجکاو شده بودند، با همکاران خود در مدرسه پزشکی هاروارد تماس برقرار کردند. سپس دانشمندان این مدرسه روی دو گروه ۱۴ نفره آزمایشی انجام دادند. گروهی سندرم پرادرـ ویلی داشتند و گروه دیگر دچار این سندرم نبودند. هدف این آزمایش بررسی داده‌های MRI مغز این افراد بود هنگام نشان دادن تصاویر خوراکی به آن‌ها در حالتی که تازه یک وعده غذایی مصرف کرده بودند و همچنین در حالتی که به مدت ۴ ساعت هیچ چیزی نخورده بودند.
آنالیز این داده‌ها نشان می‌داد که بخش «هسته عمقی مخچه جلویی» که گروه آقای چِن در موش‌ها رفتار آن را مطالعه کرده بود، در افراد دارای سندرم پرادرـ ویلی به طور گسترده‌ای دچار اختلال است. در افراد سالم، واکنش این بخش مغز در مواجهه با تصویر خوراکی پس از چند ساعت غذا نخوردن، بسیار بیشتر از زمانی است که فرد تازه غذا خورده و در اصطلاح سیر است؛ اما در افراد دارای این سندروم تفاوت محسوسی در واکنش نسبت به تصویر خوراکی قبل و بعد از مصرف غذا وجود ندارد.
برای سال‌ها دانشمندان اعصاب و روان برای مطالعه درباره اشتها به طور گسترده مراکز پاداش مغز (مثل هسته آکامبوس) و همچنین هیپاتالاموس را مطالعه می‌کردند. هیپاتالاموس بخشی از مغز است که یکی از وظایفش تنظیم تعادل انرژی در بدن است؛ اما این گروه توانسته مرکز مهم دیگری مربوط به تغذیه را شناسایی کند. این را «الانو هینتور»، محقق اعصاب و روان دانشگاه بریستل انگلستان می‌گوید؛ هینتور در پژوهش اصلی دخیل نبوده است. وی ادامه می‌دهد: «من حول وحوش ۱۵ سال است که روی مبحث اشتها تحقیق می‌کنم و مخچه هیچ گاه در مطالعات ما هدف مهمی تلقی نمی‌شد. من فکر می‌کنم این نتایج هم برای افراد دارای سندرم پرادرـ ویلی و هم برای عموم مردمی که از اضافه وزن رنج می‌برند می‌تواند بسیار مهم باشد.»
منبع: زومیت