سم مندس که از سال ۲۰۱۵ و پس از ساخت فیلم سینمایی «اسپکتر» (Spectre) – بیست و چهارمین فیلم از مجموعه فیلم‌های جیمز باند – اثر جدیدی تولید نکرده بود امسال با فیلم ۱۹۱۷ به سینما‌ها باز خواهد گشت.
فیلم ۱۹۱۷ اثری است در ژانر جنگی که وقایع جنگ جهانی اول را دست‌مایه کار قرار داده و از این نظر که تنها یک سکانس پلان است از همین حالا مورد توجه قرار گرفته است.
مندس کارگردان فیلم‌هایی، چون «زیبایی آمریکایی» (American Beauty) و «اسکای‌فال» (Skyfall) تلاش کرده با فیلم جدیدش مخاطب را درست در مرکز وقایع جنگ جهانی اول قرار دهد و از طریق نوع فیلم‌برداری احساس رزمنده‌هایی که در این جنگ شرکت داشته‌اند را به تماشاگران فیلم منتقل کند.
برای رسیدن به این هدف او فیلم ۱۹۱۷ را در یک سکانس پلان فیلم‌برداری کرده تا فیلم از نظر حس و حال و همینطور زمان روایی احساس زمان واقعی را ایجاد کند. در ویدیویی که از پشت صحنه این اثر سینمایی منتشر شده، مندس و برخی دیگر از عوامل فیلم درباره این نوع فیلم‌برداری، چالش‌های آن و دلیل برگزیدن این مدل سخن گفته‌اند.
خلاصه فیلم
فیلم ۱۹۱۷ داستان دو سرباز را در جنگ جهانی اول روایت می‌کند که حامل یک پیام هستند؛ پیامی که به موقع رسیدنش می‌تواند جان هزاران انسان را نجات دهد. برای رسیدن به این هدف آن‌ها باید از مناطق جنگی عبور کنند؛ مناطقی که در آن شدیدترین درگیری‌ها میان طرف‌های نبرد در جریان است. کارگردان قصد داشته تلاش کند مخاطب در تک تک بخش‌های این سفر به عمیق‌ترین شکل درگیر شود.
مندس در ویدیوی مربوط به پشت صحنه فیلم می‌گوید از همان آغاز احساس کرده فیلم باید از نظر زمان روایی مطابق با زمان واقعی باشد تا مخاطب بتواند در هر قدم با این سربازان همراه شود و هر لحظه را کنار آن‌ها تنفس کند. به گفته کارگردان فیلم ۱۹۱۷ برای این کار راهی بهتر از فیلم‌برداری از طریق یک نمای ممتد وجود نداشت.
در عین حال که این مدل از فیلم‌برداری فرصت‌هایی را در اختیار گروه تولید قرار داده، اما با چالش‌های مهمی نیز همراه بوده است. در فیلم‌هایی که به شکل متعارف فیلم‌برداری می‌شوند، تدوین امکان بسیار راه‌گشایی است. کارگردان می‌تواند تکه‌ای را ببرد و به جای دیگری پیوند بزند. صحنه‌ای را حذف کند یا از نمای متفاوتی بهره ببرد.
در این اثر چنین امکاناتی غایب بوده است. به گفته سم مندس در ساخت آثار سینمایی همیشه با خارج کردن یک صحنه یا حذف و اضافه می‌شود از بن‌بست‌ها خارج شد، اما در این فیلم چنین امکانی نبود. کارگردان ۱۹۱۷ می‌گوید حرکت دوربین باید با آنچه بازیگران انجام می‌دادند در هماهنگی می‌بود و رسیدن به این نقطه واقعا زیبا و مهیج است.