به گزارش شهرآرانیوز، از این تاریخ هم نیاز به بلدیه و شهرداری چندان حس نمی‌شد و مردم هر شهر طبق آداب و رسوم و اعتقادات شخصی و دینی و بدون مداخله دولت، خدمات شهری را انجام و مشکلات را حل می‌کردند، اما پس از پیروزی مشروطه مشکلات مختلفی در امور شهر در زمینه‌هایی مانند بهداشت شهری و آب رسانی به وجود آمد و موجب شد نمایندگان مجلس در صدد تدوین زمینه‌هایی برای بهداشت شهر‌ها برآیند که منجر به تدوین اولین قانون شهرداری‌ها تحت عنوان قانون بلدیه در ۱۹ خرداد ۱۲۸۶ شد. اولین بلدیه در ایران هم شهرداری تهران بود که با تشکیلات جدید، در همان سال پایه گذاری شد و بعد از آن به مرور در شهر‌های دیگر ایران نیز شهرداری‌ها به وجود آمدند.
شهرداری در ایران یک نهاد عمومی و غیردولتی است که وظیفه آن مدیریت شهر شامل انجام پروژه‌های عمرانی و فرهنگی، حمل و نقل عمومی، مدیریت ترافیک شهری، پاکیزه نگهداشتن معابر، حمل زباله‌های شهری، برقراری نظم و مدیریت ساخت و ساز است که زیر نظر شورای شهر و با مدیریت شهردار اداره می‌شود.
اسناد تاریخی می‌گویند در ۱۳ اسفند سنه ۱۲۸۶، انتخابات انجمن بلدی مشهد برگزار شد و اعضای انجمن طی این جلسه شاهزاده منتصرالملک را به عنوان نخستین رئیس انجمن بلدی مشهد انتخاب کردند. اما دوره ریاست وی بر بلدیه با به توپ بسته شدن مجلس شورای ملی در سال ۱۲۸۷ شمسی و آغاز دوران موسوم به «استبداد صغیر» چندان به درازا نکشید. اما پس از پایان دوران استبداد صغیر و تشکیل دوباره بلدیه در سال ۱۲۸۸ شمسی در مشهد آغاز به کار کرد.
از آن زمان تا کنون بیش از ۱۰۵ سال زمان می‌گذرد و اینک شهرداری مشهد مقدس، دومین شهرداری کلانشهر‌های ایران به لحاظ وسعت خدمات به شمار می‌رود که علاوه بر خدمت به مجاوران و شهروندان مشهدی، خدمت به زائران امام رضا (ع) را از وظایف اصلی خود می‌داند.
ذکر این تکته هم خالی از لطف نیست که یکی از اقدامات مهم در بلدیه مشهد در سال‌های اولیه خود، انتشار روزنامه‌ای تحت عنوان «بلدالامین» توسط محمد صادق تبریزی در سال ۱۳۲۸ بود که مخصوص انتشار شرح جلسات و تصمیم گیری رجال دولتی بوده است.