گروه ورزش/شهرآرانیوز، تیم فوتبال امید وحدت سومین باخت خود را هم در لیگ یک تجربه کرد تا تنها نماینده شرق کشور در سطوح بالای فوتبال ایران، با ۰ امتیاز و تفاضل منفی ۱۵! در انتهای جدول جا خوش کند.
هنوز مشخص نیست این تیم می‌تواند از این هفته با باز شدن پنجره‌اش از بازیکنان تازه وارد خود استفاده کند یا نه؛ بحث حضور یا عدم حضور محسن بنگر هم سوژه این روز‌های این تیم شده؛ بازیکن اسبق پرسپولیس، سپاهان و تراکتور حتی در بازی آخر حاضر نشد به ورزشگاه برود و بازی تیم را از نزدیک تماشا کند. غیبتی که بوی رفتن می‌دهد.
اما بد نیست حالا در این روز‌های سیاه فوتبال خراسان که تیم مشهدی سوژه خنده کل کشور شده، فلاشبکی به سال‌های قبل بزنیم. روز‌هایی که تیم پدیده (صاحب همین امتیازی که امروز به امید وحدت رسیده) لیگ برتری شده‌بود و با علیرضا مرزبان بد هم نتیجه نمی‌گرفت که ناگهان مسائل و مشکلات مجموعه پدیده رخ داد. پدیده با دستور مقام قضایی تعطیل شد و باشگاه در یک بحران بزرگ قرار گرفت.
پدیده گرچه با حواشی زیادی روبه رو شد و هر روز خبر اعتصاب تمرینات شاگردان مرزبان به گوش می‌رسید، اما به لطف امتیازاتی که در نیم‌فصل نخست کسب کرده‌بود در لیگ برتر باقی ماند. سوال هواداران فوتبال خراسان، اما یک چیز بود: فصل بعد قرار است این تیم چه کند؟
فضا به قدری ملتهب بود که حتی شایعه شده بود به سازمان لیگ دستور رسیده اسم تیم باید در کوران رقابت‌های همان فصل تغییر کند.
بازگشت مجتبی سرآسیایی در قامت مدیر و قائم مقام باشگاه در این دوران رقم خورد. بازگشتی که حداقلی‌ترین نتیجه‌اش ماندگار شدن امتیاز تیم فوتبال مشهد در مسابقات بود. سرآسیایی و وطنخواه، مدیرعامل باشگاه که با وجود مشکلات به وجودآمده پا پس نکشید، پس از جدایی مرزبان مهاجری را به پدیده آوردند و در ادامه تیمی بستند که در انتهای لیگ پانزدهم به رتبه دهمی رسید.
این اتفاقات در شرایطی رقم خورد که تنها نام پدیده کافی بود تا بازیکنان و اهالی فوتبال از عاقبت بستن قرارداد با این تیم در آن وضعیت بترسند و از ۱۰۰ کیلومتری این تیم هم رد نشوند. با همه این اوصاف، پدیده با بازیکنانی مثل محسن یوسفی، حسین بادامکی، مهدی خیری، مهرداد رضایی، مجتبی روشنگر، حسین مرادمند و ... در لیگ برتر حضور یافت و نتایج خوبی کسب کرد.
نکته مهم پیگیری‌های شبانه روزی سرآسیایی و مدیران باشگاه پدیده بود که در نهایت منجر به ورود به موقع دادستانی مشهد و قاضی حیدری شد. ورودی که مانع از انحلال تیم و نابودی امتیاز ارزشمند لیگ برتری مشهد و خراسان رضوی شد. اهمیت پیگیری و رایزنی‌های سرآسیایی و وطنخواه را امروز می‌توان بهتر درک کرد. امروز که تیم امید وحدت برای هر مساله‌ای یک بحران را پیش روی خود می‌بیند و هیچکس حتی حاضر نیست نگاهی به این تیم بیاندازد، شاید، چون این امتیاز در سال‌های اخیر چه با نام شهرخودرو و چه با نام امید وحدت، نه قابل اعتماد رفتار کرده و نه مدبرانه!
فصل بعد هم شرایط مالی باشگاه مشابه بود و مدیران تیم پدیده، وطنخواه و سرآسیایی با رایزنی‌های فراوان موفق شدند منابع مالی لازم برای تیم را جور کنند و دوباره تیمی آبرومند را روانه مسابقات کنند.
وضعیت مجموعه شرکت‌های پدیده تغییری نکرده‌بود، اما تنها نامی که از پدیده آبرومندانه به فعالیت ادامه می‌داد همین تیم فوتبال بود که مجددا موفق شد در میانه‌های جدول به کار خود پایان دهد.
اما اوج کار پدیده و سرآسیایی، آوردن یحیی گل‌محمدی به مشهد بود. این تیم در همه این سال‌ها با وجود همه مشکلات مالی که داشت، در نهایت موفق شد مسیری را طی کند که به آسیایی شدن منجر شد. اتفاقی ناب و تاریخی برای فوتبال خراسان که بزرگ‌ترین افتخارش شاید بقای ابومسلم و پیام در لیگ‌های کشوری بود.
این تیم گرچه از نظر مالی همیشه در مضیقه بود، اما صورتش را با سیلی سرخ نگه داشت و یک بار هم اجازه نداد فوتبال خراسان در سطح کشور مضحکه شود.
از آن روز‌ها زمان زیادی نگذشته، سرآسیایی پس از سرمربی گری در این تیم و در شرایطی که تیمش بین ۳ تیم بالای جدول بود و از همه مهمتر از ۲ مرحله پلی‌آف سخت مقابل نماینده بحرین و السیلیه قطر به سلامت عبور کرد و وارد مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا شده بود، در نهایت عطای حضور در مشهد را به لقایش بخشید و استعفا کرد.
از روز استعفای او تا امروز حتی ۱ هفته بی حاشیه هم برای تیم مشهدی رقم نخورده‌است. از دعوای مالکیت، تا اخبار مبنی بر دخالت مالک سابق بر ارنج تیم، تا مصیبت سقوط به لیگ یک و پنجره بسته و انتقال امتیاز تیم به مجموعه امید وحدت که خود صد‌ها خط حاشیه تا امروز داشته است. مقایسه حال و روز این روز‌های فوتبال مشهد و این امتیاز، با آن روز‌ها گویای اهمیت حضور یک فرد آشنا با زیر و بم فوتبال در یک تیم است.
این روز‌ها امید وحدت سوژه طنزی شده که هر هفته یک طومار حاشیه جدید را به چشم می‌بیند. از بازیکنانی که هنگام بازی باید در جایگاه خبرنگاران ورزشگاه ثامن بنشینند، تا پنجره بسته‌ای که مدت‌هاست باز نشده. از درگیری در هتل محل اقامت و ورود پلیس برای پایان دادن به درگیری میان کادرفنی تیم و کارمندان هتل تا عربده‌کشی مدیرعامل کم سن و سال در مقابل ساختمان هیات فوتبال استان.
گرچه منتقدان سرآسیایی و وطنخواه، امروز ترجیح داده‌اند نسبت به اظهاراتشان در آن روز‌ها سکوت کنند و خود را به فراموش بزنند، اما فوتبالدوستان خراسانی و مشهدی خوب به خاطر دارند سرگذشت تیمی را که پول نداشت، ولی آبرو داشت و در لیگ برتر هر سال، موی دماغ مدعیان می‌شد.