به عنوان یک خادم امام رضا (ع) یکی از تصویر‌های زیبایی که هر هفته در حرم امام رضا از دیدن آن لذت می‌برم، بچه‌های کوچکی هستند که با خانواده‌های خودشان به زیارت آمده اند و گاهی در رواق‌ها دنبال هم می‌دوند و بازی می‌کنند و گاهی بر روی دوش پدرشان در این خاطره به یادماندنی کنار ضریح مطهر امام رضا (ع) می‌آیند و به کمک پدرشان ضریح مطهر را می‌بوسند.
اکثر خدام حرم آقا هم سعی می‌کنند توی جیبشان شکلات داشته باشند تا زمانی که با لبخند زیبای این کودکان روبه رو می‌شوند، هدیه کوچکی برایشان داشته باشند.
هفته گذشته که در پست خدمتی خودم کنار ضریح مطهر با لباس روحانیان ایستاده بودم و چوب پر به دستم بود، شنیدم یکی از پدرانی که دختر بانمک و کوچکش را روی شانه‌های خودش سوار کرده بود، همان طور که عقب عقب و با احترام از ضریح مطهر دور می‌شد، با زبان عامیانه به دخترش گفت برای امام رضا بوس بفرست.
دخترک که انگار دنبال امام رضا (ع) می‌گشت تا برای او بوس بفرستد، رو به من کرد و کف دستش را بوسید و به سمت من فوت کرد. دیدن این صحنه، تکمیل کننده لذت همیشگی من از دیدن این فرشته‌های کوچک در حرم مطهر امام رضا (ع) بود.