هنوز یک سال نشده است که تئاتر، تلویزیون و سینما بازیگر پیش کسوت مشهدی خود را از دست داده است. محمد مطیع که بیستم دی ماه سال ۱۳۲۲ در مشهد متولد شده بود، بر اثر عارضه قلبی، ۲۹ اسفند پارسال در سوئد دیده از جهان فرو بست.
زوزنی| این بازیگر مشهدی که فعالیتش را در تئاتر آغاز کرد، بعد از مدت کوتاهی به تلویزیون و سینما راه یافت و اولین فیلمش را در اوایل دهه ۵۰ بازی کرد. او از آن دسته هنرمندانی بود که فعالیت در تئاتر و تلویزیون را هم قبل و هم بعد از انقلاب اسلامی تجربه کرده بود. او نیمه دهه ۶۰ به سوئد مهاجرت کرد و بعد از چندین سال، دوباره به ایران بازگشت و فعالیتش را از سر گرفت. این هنرمند فقید بعد از بازگشتش به ایران، مدام بین ایران و سوئد در رفت وآمد بود. به جرئت می‌توان گفت مجموعه‌هایی تلویزیونی همانند «هزار دستان» ساخته علی حاتمی، «کوچک جنگلی» ساخته بهروز افخمی، «امیرکبیر» ساخته سعید نیک پور و مجموعه خاطره انگیز «افسانه سلطان و شبان» به کارگردانی داریوش فرهنگ مهم‌ترین آثار درکارنامه هنری اوست که مرحوم مطیع و توانمندی اش را به همه ثابت کرد.
تهرانی‌ها او را بردند
در سال ۱۳۴۸ که محمدعلی لطفی مقدم، پدر تئاتر خراسان، تلاش می‌کرد هنرمندان تئاتری را دور هم جمع کند، با مرحوم مطیع آشنا شد. لطفی می‌گوید مرحوم مطیع با منوچهر خادم زاده، از کارگردانان قدیمی مشهدی، در تئاتر همکاری داشته است: مطیع در گروهی با داریوش ارجمند، خسرو هوشیار و ... در دانشگاه فردوسی تئاتر‌های ارزنده‌ای روی صحنه بردند. بعد از آنکه توانمندی‌های شان را در تئاتر دیدم، از آن‌ها خواستم بیایند و با مرکز تئاتر همکاری کنند. آن‌ها هم پذیرفتند.
بنا به آنچه این پیش کسوت تئاتر استان می‌گوید، در همان موقعیت که این هنرمند در تئاتر مشهد فعالیت می‌کرد، گروه تئاتری از تهران، متشکل از علی نصیریان، عزت الله انتظامی، جعفر والی، اسماعیل شنگله و ... به مشهد آمدند و در اولین برخوردی که با مرحوم مطیع داشتند و هنرنمایی او را دیدند او را با خود به تهران بردند و در گروه‌های رسمی اداره تئاتر استخدام کردند: بسیاری از نقش‌های اصلی و کلیدی را در آن دوران این مرحوم بر عهده داشت و در تهران جای خود را باز کرد.
لطفی علت مهاجرت زنده یاد مطیع به سوئد را اصرار خانواده اش می‌داند: او برای ادامه تحصیل پسرش از ایران رفت. البته دوره بعد انقلاب از نظر فرهنگی دوره خاصی بود و شرایط برای فعالیت بازیگرانی که قدیمی‌تر بودند هموار نبود. یکی از علت‌های مهاجرت او هم شاید این محدودیت کاری بود. آن زمان تفکر این بود که هنر تئاتر نمی‌تواند خودش را با ارزش‌های انقلاب اسلامی همسو کند، اما بعد بسیاری از هنرمندان بزرگ با اجرای نمایش در زمینه‌های مختلف اخلاقی، اعتقادی و ... ثابت کردند می‌توانند همراه انقلاب اسلامی باشند. مرحوم مطیع هم از این شرایط متأثر بود.
دوباره به ایران بازگشت
به گفته لطفی مقدم مرحوم مطیع در مشهد دلی و افتخاری کار می‌کرد و بعد از اینکه به خارج از کشور رفت، دوستانش تلاش کردند او را به ایران بازگردانند. او هم پذیرفت، اما به خاطر بیماری، دوباره به سوئد بازگشت و در آنجا جان سپرد. همه کار‌هایی که او در آن‌ها حضور داشت به آثار خاطره انگیز و مطرح در اذهان مخاطبان تبدیل شده اند. لطفی درباره بازی او در این دست از آثار می‌گوید نقش‌های او معمولا کلیدی و پیوند دهنده شخصیت‌ها به یکدیگر بودند: «تیپ او به گونه‌ای بود که می‌توانست در شخصیت‌های مختلف حضور داشته باشد.»