همان طور که می‌دانید این روز‌ها سرعت اینترنت یک طوری شده است که انگار در تمام پهنای باند‌های اینترنتی کلی سرعت گیر نصب کرده اند و اینترنت از یک چنین مسیری دارد به صورت دنده یک و نیم کلاچ خودش را به ما می‌رساند. برای همین دست به کار شدیم و نامه‌ای به اینترنت نوشتیم.
«سلام اینترنت جان. بگذار بی مقدمه بگویم، این آهستگی تو برای ما ارمغانی جز خستگی ندارد. برایمان سؤال شده است که مگرتو به حرف‌های وزیر ارتباطات گوش نمی‌کنی که هر وقت مصاحبه دارد می‌گوید زیرساخت‌های ارتباطی از سوی کارشناسان ما به سرعت در حال توسعه است؟
چرا با اینکه فرت و فرت دارند زیرساخت‌ها را توسعه می‌دهند، تو این قدر بی حالی و کمی به خودت سرعت نمی‌دهی! اینترنت عزیز، هر وقت می‌رویم چیزی می‌خریم و قیمتش را با روز قبل مقایسه می‌کنیم، با خود می‌گوییم کاش تو هم ذره‌ای سرعت تورم را الگو و سرمشق خود قرار می‌دادی تا در جدول سرعت اینترنت جهانی، این قدر ته نگیریم و ته نشین نشویم.
آهستگی تو به حدی است که انگار شعرِ «ای ساربان، آهسته ران، کارام جانم می‌رود» را به خودت گرفته‌ای و سرعت خود را براساس این شعر تنظیم کرده ای.
دوست داشتیم آن قدر کیفیتت بالا بود که کیف می‌کردیم از آمدنت، ولی الان به خاطر پایین بودن کیفیت اینترنت حس می‌کنیم اگر قبلا دکل نفتی گم می‌شد الان دکل‌های مخابراتی گم شده اند، ولی خبرش رسانه‌ای نشده است و گاهی سرعتت آن قدر پایین می‌آید که سختمان است بفهمیم هنوز وصلی یا قطعی. تا چند وقت پیش که نیازی به بلوکه شدن پول برای ثبت نام خودرو نبود روی تو کلیک می‌کردیم و آن قدر بازشدنت طول می‌کشید که مهلت ثبت نام به پایان می‌رسید.
به خاطر این وضعیت دوست داریم گوشی خودمان را برداریم و بزنیم به دیوار، ولی خدا را شکر که قیمت هر روز بیشتر از دیروز گوشی، ما را از این کار منصرف می‌کند، اما بگذار یک چیز را بگویم. تو را با همه سرعت کمت می‌توانیم تحمل کنیم، ولی باور کن آن‌هایی که خبر سرعت بالای اینترنت را در فلان ایستگاه فضایی منتشر می‌کنند قادر به تحملشان نیستیم. کاش می‌شد برویم سراغشان و همان طور که یقه شان را گرفته ایم از آن‌ها بپرسیم هدفتان از نشر این اخبار دقیقا چیست؟ الان ما بعد از شنیدن این خبر سرعت نجومی باید چه کار خاصی انجام دهیم؟ این خبر را منتشر کردید که ما برویم توی آن ایستگاه فضایی روی فلان لینک کلیک کنیم؟ یا منتشر کردید که ما دلمان بسوزد؟»