نام گذاری دهه کرامت، انتخاب شایسته‌ای است که به رفتار و منش کریمانه حضرت رضا (ع) اشاره دارد. همه ائمه معصومین علیهم السلام اهل تکریم بودند. آن‌ها خلیفه خدا هستند و خلیفه ا... رفتارش خدایی ست، خلقش الهی ست. خداوند متعال می‌فرماید «و لقد کرمنا بنی آدم»، ما فرزندان آدم را تکریم کردیم. ائمه معصومین هم، رفتارشان با انسان الهی است و نگرش کریمانه‌ای دارند. امام رضا (ع) با همه انسان‌هایی که برخورد می‌کردند، رفتار کریمانه‌ای داشتند.
حضرت بعد از نماز صبح و بعد از سجده‌های طولانی تا طلوع آفتاب، سر از سجده که برمی داشتند، رو به مردم کرده و با آنان خوش و بش می‌کردند. شایسته است که مدیران با زیردستان خودشان خوش و بش و گفتگو کنند و چقدر ما امروز به این الگو محتاج هستیم که اعضای یک خانواده فرصتی را بگذارند و با یکدیگر گفتگو کنند؛ گاهی دیدار‌های خصوصی و گاهی دسته جمعی.
به نوعی دچار طلاق عاطفی شده ایم؛ یعنی زندگی‌ها سرد شده و برخی خانواده‌ها متزلزل شده اند، بر همین اساس باید الگوی امام رضا (ع) را در خانه، مساجد و مراکز مدیریتی مان پیاده کنیم و با گفتگو با افراد، کرامت آن‌ها را حفظ کنیم. امام رضا (ع) در انفاق مراقب بودند کرامت و عزت افراد خدشه‌دار نشود. باید سعی کنیم این الگو‌ها را کاربردی کنیم؛ آن وقت است که می‌توانیم بگوییم از دهه کرامت استفاده تام و تمام را کرده ایم. دهه کرامت باید در کرامت تک تک ما تأثیر داشته باشد و راهش این است که بزرگ تر‌ها و مدیران کریمانه با مردم رفتار کنند.
یک وقتی راوی می‌گوید: خانه امام رضا (ع) بودیم که چراغ و نوری که آنجا بود، مشکلی پیدا کرد. تا خواستم دستم را دراز کنم و مشکل چراغ را برطرف کنم، حضرت مانع شدند و فرمودند که ما خاندانی هستیم که مهمان را استخدام نمی‌کنیم. این یک نمونه از رفتار کریمانه امام رضا (ع) بود. مسئولان و بزرگ تران ما با زیردستانشان چقدر رفتار متواضعانه و سرشار از تکریم دارند؟
ما اگر در جامعه، کرامت را جدی نگیریم، گرفتار فرزندان و نوجوانانی می‌شویم که نیاز‌های عاطفی آن‌ها برآورده نشده و احساس سرافرازی، عزت، کرامت و شخصیت نمی‌کنند. در روایت آمده است که اگر کسی خودش را خار ببیند، این خطرناک می‌شود. این جور انسان‌ها گرفتار ناهنجاری‌ها می‌شوند و از جامعه انتقام می‌گیرند. سرمایه گذاری در بُعد تربیتی باید منجر به کرامت شود و فرمودند اگر کسی احساس کرامت کند، شهوات در پیش چشمانش کوچک است. شهدا عاشق خدمت بودند و حاج قاسم سلیمانی همین طور بود.
کسانی که در مکتب تربیتی امام رضا (ع) رشد کردند و اخلاقشان رضوی شد، کریم شدند و به دنبال کرامت بخشیدن به دیگران بودند. از نمونه رفتار‌های کریمانه امام رضا (ع) زیاد داریم. حضرت در هنگام غذا دستور می‌دادند که ظرفی بیاورند و از غذا در آن می‌گذاشتند و می‌گفتند از همین غذای دست نخورده به فقرا بدهید. ایشان در سر سفره همه را صدا می‌زدند و همه را اعم از سفید پوست و سیاه پوست، مورد تفقد و محبت و توجه قرار می‌دادند.
اگر از ناحیه مدیران و بزرگ تر‌ها چنین مهری نسبت به خلق خدا باشد و برای همه حرمت قائل شوند، جامعه به یک آرامش روانی می‌رسد و ناهنجاری‌ها کاهش پیدا می‌کند. امیدوارم الگوی کرامت رضوی بیشتر مورد مطالعه قرار بگیرد و ما سعی کنیم این مدل‌ها را در زندگی مان پیاده کنیم. به امید روزی که جامعه ما بیش از پیش سرشار از کرامت و عزت باشد.