گروه ورزش| شهرآرانیوز، دقیقه ۱۰۰ وقت‌های تلف شده بازی استقلال و پرسپولیس، حسین مرادمند روی هوا بالاتر از امیری و سایر بازیکنان پرسپولیس توپ را وارد دروازه بیرانوند می کند و استقلال را در بازی نگه می‌دارد.
زاهدی فر بلافاصله بعد از گل شدن توپ می‌خواهد سوت پایان بازی در وقت معمول را بزند، اما جنجال در کنار زمین وقفه می‌سازد. شاید در نگاه اول فکر کنید نیمکت پرسپولیس جنجال‌ساز شده، اما سخت در اشتباهید! این ساپینتو است که باز دردسر درست کرده و با کارت قرمز زاهدی فر اخراج می‌شود!
باورکردنی نیست اما سرمربی پرتغالی درست در شرایطی که تیمش به بازی برگشته و روحیه حریف به پایین‌ترین سطح خود رسیده هم جنجال‌سازی می‌کند. چرا؟
شاید او را با سایر مربیان پرتغالی مقایسه کنید و بگویید کی‌روش یا مورینیو هم از این دست مربیان هستند و به جنجال‌سازی عادت دارند، اما یک فرق بزرگ بین اینهاست. مورینیو و کی‌روش اساتید جنگ روانی هستند، چون می‌دانند چه وقتی باید شلوغش کنند. آنها وقتی تیمشان تحت فشار است، وقتی داور به سود حریف سوت زده، وقتی نیاز است جنجال درست می‌کنند تا ورق را به سود تیم خودی برگردانند، نه وقتی همه چیز برای کامبک مهیا شده و اوضاع بر وفق مراد تیم است!
ساپینتو سلسله حرکات عجیب و آماتور خود را ادامه میدهد و با هواداران پرسپولیس هم به نبرد تن به تن می‌پردازد، با بطری!
به ۲۴ ساعت قبل برگردیم، ساپینتو به نشست خبری رفته و می‌خواهد راجع به آخرین فرصتش برای حفظ سمت در استقلال صحبت کند. او به جای تحریک بازیکنان و هواداران و عصبی کردن حریف، برعکس عمل می‌کند. حمله به بیرانوند نتیجه عکس میدهد و اردوگاه خودی عصبی می شود و اردوی پرسپولیس همدل!
کدام مربی آماتوری در دنیا تن به چنین حرکاتی میدهد؟ او شبانه به کمیته انضباطی دعوت شده تا بابت سلسله حرکاتش به این کمیته پاسخ دهد، اما مربی پرحاشیه پرتغالی بهتر است اول به هواداران تیمش پاسخ دهد دقیقا چرا وقتی تیمش دست بالا را داشت، چنین حرکاتی کرد؟ چرا تیمش را در شرایطی که خسته بود، از حضور سرمربی کنار خط محروم کرد؟
چرا هرچه بازی مهم بود را استقلال این فصل با باخت تمام کرد؟ به فرض که بازی با پرسپولیس در دور برگشت و حتی فینال دربی را استقلال با اشتباهات داوری واگذار کرد، چرا به سپاهان رفت و برگشت باخت تا ۶ امتیازی که می توانست قهرمانی لیگ را برای او به ارمغان بیاورد از دست برود؟
چراها حول ساپینتو زیاد است، اما یک نکته خیلی واضح در تیمش در کل فصل به چشم می‌خورد. بازی با محوریت قایدی و محبی اتفاق بد و عجیبی نیست، اما چرا استقلال در کل فصل ۱ پلن بی نداشت که اگر ۲ ستاره بوشهری مهار شدند، استقلال قفل نکند؟
تیمِ مربی پرتغالی همین امشب هم وقتی قایدی خسته شد، وقتی محبی تعویض شد دیگر به کل تعطیل شد و این یعنی فاجعه، برای یک سرمربی خارجی که هیچ آورده‌ای برای استقلال نداشته‌است.
تیم فرهاد مجیدی با ۳۰ بازی بدون شکست قهرمان ایران شد و به ساپینتو رسید، اما او چه بر سر تیمش اورد که تک‌تک بازیکنان تاثیرگذار فصل قبل از جمله حسینی و غلامی، امروز تبدیل به بازیکنانی ضعیف و پراشتباه شوند؟
چرا شهباززاده که هر فصل جزو مدعیان آقای گلی لیگ بوده، این فصل حتی ۱ بار موفق نشد دروازه رقبا را زیر نظر ساپینتو باز کند؟
ابوالفضل جلالی که به جام جهانی قطر رسید، زیر نظر ساپینتو به یک دفاع نیمکت نشین تبدیل شد؟
ساپینتو قبل از فریاد بعدی باید بیشتر فکر کند که دقیقا در استقلال چه کرد؟
فریادهای کنار زمین، مثل شمشیر ۲لبه است. وقتی به موقع باشد، به تیم انگیزه و برانگیختگی میدهد و وقتی بدموقع باشد، تیم را نابود می‌کند. ساپینتو تیم تهییج شده‌اش را کشت و جام را به یحیی هدیه کرد!